Σκέψεις της ημέρας
• Η εβδομάδα ξεκινάει με χαμόγελο, διότι όταν αντιλαμβάνεσαι πως μέσα στα γκρίζα της επικαιρότητας και όλων όσων προβληματίζουν τους πολίτες, ο πρωθυπουργός της χώρας μπαίνει στη διαδικασία να τσαλακωθεί, με καπέλο νεανικό και σκέιτμπορτ, ίσως αυτό να είναι ένα μήνυμα ότι «παίδες, θα το παλέψουμε με χαμόγελο και διάθεση».
• Ξέρω τώρα, ορισμένοι θα λέτε ότι αυτά είναι επικοινωνιακά γραναζάκια στα οποία κάθε νοήμων άνθρωπος απαγορεύεται να μπλεχτεί. Απαντάω λοιπόν… Ούτε μία στο εκατομμύριο. Ο Κυριάκος, ο πρωθυπουργός, ο Μητσοτάκης, γέλασε με την ψυχή του όταν δημιουργούσε το συγκεκριμένο ΤΙΚ ΤΟΚ και όσοι δουν καλά το βιντεάκι θα διαπιστώσουν τον ανθρώπινο αυθορμητισμό του, στο γέλιο του και την προσπάθεια του να επικοινωνήσει με τους νέους.
• Θα μου πεις τώρα, ότι κι ο Κασσελάκης έσβησε κεράκια στο σκυλάκι του, να τρέξουμε όλοι να πάρουμε δώρο, να στείλουμε ευχές;;; Χαλαρώστε, το περίσσιο χαλάει το ίσο.
• Καλή μαρτυρία, για το πώς οφείλουμε ως κοινωνίες να συμπεριφερόμαστε σε συνανθρώπους μας που βιώνουν την καθημερινότητα τους με Ειδικές Ανάγκες, είναι το όχημα το οποίο προμηθεύτηκε ο Δήμος Ρεθύμνης στο οποίο επιβιβάζονται έξι άτομα ακόμα και με αμαξίδια, ώστε να περιηγηθούν σε μνημεία, αξιοθέατα, εκκλησίες και σε σημεία της πόλης όπου η δημοτική αρχή έχει εγκαταστήσει πινακίδες σε γραφή Μπράιγ για άτομα με οπτικές αναπηρίες. Δες τώρα ντρίπλα που θα κάνω… Θεωρώ τη συγκεκριμένη κοινωνική υπηρεσία προς τους συνανθρώπους μας με συγκεκριμένες κινητικές ή άλλες ανάγκες, απαραίτητη. Άλλωστε αυτό δε σημαίνει κοινωνική ανάπτυξη;;;
Την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο αρμόδιος περί των Οικονομικών Τάσος Αλόγλου, θα φέρει προς έγκριση θέμα που αφορά στην απαλλαγή οφειλετών από προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής. Μέρες που είναι, μέρες που έρχονται, άιντε να δούμε πως αντιλαμβάνονται, οι του Δήμου, την έννοια και την αξία της απαλλαγής. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι δε θα μας αφήσουν Άγαλμα.
• Να που θυμήθηκα το τραγούδι του Γιάννη Πουλόπουλου “Το Άγαλμα” το οποίο έγραψαν Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος το 1961. Προσέξτε να δείτε πόσο εύκολα μπορούμε αν δε δώσουμε τη δέουσα σημασία σε κάτι, να παρερμηνεύσουμε τα γεγονότα. Φέρνω παράδειγμα το συγκεκριμένο τραγούδι. Ενώ όλοι πιστεύω νομίζαμε πως το τραγούδι μιλάει για έναν Ερωτευμένο άνθρωπο, που βρέθηκε κάτω από ένα άγαλμα, λέγοντας του αθόρυβα τον πόνο του, η αλήθεια είναι διαφορετική. Εκείνα τα χρόνια, τις ιερόδουλες οι οποίες στεκόντουσαν με κρύο με βροχές, με κάθε καιρική συνθήκη στο δρόμο, τις παρομοίαζαν και τις έλεγαν “Άγαλμα”. Λέει λοιπόν το τραγούδι: “Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα. Κάποιο άγαλμα (δηλαδή μία ιερόδουλος) που μ’ είδε με θυμήθηκε και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε… Και του μίλησα για σένα και για μένανε και τα μάτια του βουρκώναν (της ιερόδουλης) και όλο κλαίγανε… Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα… Με το άγαλμα ως το δρόμο (δηλαδή την ιερόδουλο) προχωρήσαμε, μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε”.
Τι λέμε λοιπόν;;; Λέμε και επιμένουμε πως, για να πούμε τη γνώμη μας για το οτιδήποτε, θα πρέπει πρώτα να το έχουμε κατανοήσει όχι μόνο επαρκώς, αλλά και εις βάθος.
Άντες μας λοιπόν για μία καλή εβδομάδα, με το πέρας της οποίας φτάνουμε πιο κοντά στις άγιες μέρες της γέννησης του θεανθρώπου και στο καλωσόρισμα του 2024. Με γνώση των καταστάσεων που οι ίδιοι βιώνουμε κι αντιλαμβανόμαστε και όχι όπως ορισμένοι με επιδεξιότητα θέλουν να μας τα πλασάρουν.
