Κι ενώ συνεχίζομε την ανηφορική στραθιά τση σαρακοστής, απού όπως συνηθίζεται, φιλοξενείται και στσοι ημερομηνίες του χαρισματικού πρώτου ανοιξιάτικου μήνα του Μάρτη, απού τη φετινή χρονιά πότες πότες του λείπει η συνηθισμένη φωτεράδα και φαίνεται μουτρωμένος και κατσούφης. Που μπορεί βέβαια να ‘ναι η γι αιτία για τούτονα το ύφος του τ’ αδικοχαμένα θύματα του τραγικού δυστυχήματος. Απού καιρός είναι να κοπάσει ο θόρυβος γι’ αυτά και ν’ απομείνει η βουβή θλίψη κι ο πόνος, για να τσοι βαστούμε ζωντανούς στη θύμηση μας, τσοι συνανθρώπους μας, απού η γι ανευθυνότητα κι γι απερισκεψία κάποιων εγίνηκε η γι αιτία να στερηθούνε το πολύτιμο αγαθό τση ζωής. Γιατί αιμορροούσες πληγές απού ξύνονται, δεν γιατρεύονται.
Κι ας συνεχίσουμε εμείς τη στραθιά μας απού ως και νάναι, η φωτεράδα είναι αισθητή κι άπλετη, γιατί από μέρα σε μέρα πλησιαίνει, αφού οι μέρες μεγαλώνουνε. Κι οι φυσικές ομορφιές τσ’ εποχής γίνονται πλια έντονες και χαριτωμένες και φέρνουνε θάρρος, κι αισιοδοξία. Οι δε ακολουθίες των κατανυχτικών σπερνών, τω χαιρετισμώ και τω προηγιασμένων. Απού οι Σοφοί Πατέρες τσ’ εκκλησίας μας εφυτέψανε σε τούτηνά την ανηφορική διαδρομή, σαν πνευματικές οάσεις. Απού με ψαλμούς και ύμνους κι ωδές πνευματικές δροσίζουνε τσοι ψυχές στσ’ οδοιπόρους και τωνε δούνουνε κουράγιο και δύναμη για ν’ αποφτάξουνε στη κορυφή του προορισμού ντωνε. Κι ετσά ενισχυμένοι όσοι εξεκινήσαμε τούτηνα τη δύσκολη διαδρομή, συνεχίζομε φορτωμένοι με τσ’ αδυναμίες μας μέσα στν καταχαρούμενη ανοιξιάτικη φύση. Ξαποστένοντας στα κυριακάτικα σκαλοπάθια τούτησας τσ’ ανηφόρας κι απολαβάνοντας τα απείρου κάλλους δασκαλέματα τση κάθε Κυριακής των νηστειών, όπως τση κατονομάζει η γι Ορθόδοξος εκκλησία μας.
Και παίρνοντας δύναμη και κουράγιο από τσοι Θεόπνευστους ύμνους απού μας ενημερώνουνε για το εορταζόμενο γεγονός τη κάθε φορά. Και θαρρεύουμε για τη συνέχεια. Κι ύστερα από το πρωτοκύριακο, όπως το λέγανε μια φόρα, με το πανηγυρισμό τση θριαμβευτικής αναστήλωσης των Αγίων Εικόνω, ερχεται η Β΄ Νηστείων το επόμενο δηλαδή σκαλοπάτι τουτησάς τσ’ ανηφόρας. Απού οι Σοφοί πατέρες τσ’ εκκλησίας μας εθεσπίσανε να εορτάζεται ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς απού όπως τον χαρακτηρίζει ο υμνογράφος στο Απολυτίκιον ντου είναι «Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα καθ διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος…»
Κι ακλουθά η Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, το τρίτο σκαλοπάτι δηλαδή, απού είναι τση Σταυροπροσκύνησης απού τον «Σταυρόν σου προσκυνούμε Δέσποτα…». Κι ο παπάς μοιράζει τσοι ροδάρες κι ο θεόπνευστος υμνογράφος μ’ ενθουσιασμό εκφράζεται «Εν φωναις αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μεγαλύνωμεν, τον Σταυρόν τον Τίμιον ασπαζόμενος, και προς αυτόν εκβοήσωμεν. Σταυρέ Πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών τας ψυχάς και τα σώματα τη δυνάμει σου…» Κι ετσά φτάνομε στο επόμενο σκαλοπάτι τούτησας τση διαδρομής απού είναι η Δ΄ Κυριακή των Νηστειών απού εορτάζει γι Εκκλησία μας τον ΄Όσιο Ιωάννη συγγραφέα τση κλίμακος. Απού και πάλι ο υμνογράφος μας ενημερώνει «Όσιε πάτερ, της φωνής του Ευαγγελίου του Κυρίου ακούσας τον κόσμον κατέλιπας, τον πλούτον και την δόξαν εις ουδέν λογισάμενος. Όθεν πάσι εβόας. Αγαπήσατε τον Θεόν και ευρήσετε χάριν αιώνιον».
Κι ετσά φτάνομε στην Ε΄ Κυριακή των Νηστειών απού ‘ναι και το τελευταίο σκαλοπάτι τούτησας τση πορείας. Κι απομένει η κατάχτηση τση κορυφής απούναι η γι Ανάστασης του Χριστού. Τούτηνα δα τη Κυριακή η γι εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της Οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας που «Υπόδειγμα μετανοίας σε έχοντες πανοσία Μαρία…» όπως ψάλλει ο υμνογράφος κι ετσά φτάνομε στη κουφή εβδομάδα, όπως τη λέει ο λαός. Σ’ ούλη δα τούτηνα τη διαδρομή τση σαρακοστής εδρομολογούσαμε κατά διαστήματα στσι πνευματικές οάσεις απού είναι σε τούτηνα τη διαδρομή, όπως είναι οι κατανυχτικοί σπερνοί, το Μεγάλο Απόδειπνο απού ψάλλεται, το Κύριε των δυνάμεων μεθ ημών γένου…, και τσοι χαιρετισμούς τση Παναγίας μας «δι ης εις ύψος ήρθημε…» τσοι προηγιασμές λουτρουγιές και του Μεγάλου κανόνος, απού μας εστηρίζουνε πνευματικά σ’ ώρες αδυναμίας κι αναντρανιστά φτάνομε στη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα: απού όπως λέει το Ευαγγέλιο «ο πλείστος όχλος έστρωσαν τα ιμάτια εν τη οδώ… και οι ακολουθούντες, έκραζον λέγοντες― Ωσαννά τω Υιω Δαυίδ . Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…» Για να ακολουθήσει η ξαφνική μεταστροφή του όχλου και να πάρουνε σειρά τα «πάθη τα σεπτά» απού συγκλονίζουνε από όσα γροικούνται από τσ’ ύμνους απού ψάλλονται και τ’ αναγνώσματα απού διαβάζονται. Και ιδιαίτερα να συγκινεί και να προκαλεί ερωτήματα και τύψεις. «Λαός μας, τι εποίησα σοι, και τι μοι ανταπέδωκας; Αντί του μάννα χολήν· αντί του ύδατος όξος· αντί του αγαπάν με σταυρώ με προσηλώσατε…» Και όμως, και από το Σταυρό ο Ιησούς είπε: «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι;»
Μετά από τα παραπάνω απομένω άφωνος και ψελλίζω με ταπείνωση «Προσκυνούμε σου τα πάθη Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξον σου Ανάσταση».
Θεέ μου βλέπε μας το νου μας. Και η πρόνοια σου να μας καθοδηγεί στη καλή χρήση ντου.
Καλή Ανάσταση Αναγνώστριες και Αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.
Το γεροντάκι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Στραθιά = Πορεία
Πλησιαίνει = Πληθαίνει
Αναντρανιστά = Ανασηκωμένος
