ΠΟΣΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;
Μέσα σε καιρούς καταπολέμησης των Ορθόδοξων λαών και του Χριστιανισμού γενικότερα, αλλά και της δικής τους αλληλομαχίας. Παράλληλα με την αποδυνάμωση σε κλήρο και λαό της ίδιας της ορθόδοξης πίστης μας.
Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ
Με τη μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η Ορθοδοξία γιορτάζει με χαροποιό συναίσθηση από τη μια πλευρά και με λύπη από την άλλη πλευρά (Χαρμολύπη) από την άλλη για την κατάσταση στους ουρανούς της Θεοτόκου που ενδόξως, παρακαθήμενη στον υιό της μεσιτεύει, ως πλατυτέρα των ουρανών για τις ικεσίες και τους πόνους των ανθρώπων.
Για να ανυμνείτε στις παρακλήσεις του Δεκαπενταύγουστου με τον έξοχο στίχο: «Και σε μεσίτρια έχω προς τον φιλάνθρωπο Χριστό και με τόσα άλλα σπουδαία τροπάρια που μεταβιβάζουν με συναισθηματικό δέος το παρακλητικό έλεος».
ΟΛΑ ΤΑ ΕΞΩΚKΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ «ΕΝ ΑΓΑΛΛΙΑΣΕΙ»
Όμως, η ιστορία τούτη τη μέρα στην Ορθόδοξη εκκλησία μας συνταυτίζει σε όλα τα εξωκκλήσια του Ελληνορθόδοξου τη ζωή με το θάνατο «εν αγαλλιάσει» Όμως, που παλιότερους καιρούς – και ιδιαίτερα – τους τόσο άγριους και απάνθρωπους σημερινούς καιρούς προβάλλει το ερώτημα;
«ΠΟΣΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;» Αυτό το τόσο ουσιώδες ερώτημα, το διατυπώνει ο κ. καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, φίλτατος ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤ. ΓΑΛΙΤΗΣ, στο εξώφυλλο του σημαντικού περιοδικού που εκδίδει (αρ. φύλλου 425, Οκτώβριος 2000 αλλά και σε ένα σπουδαίο δισέλιδο κείμενό του) κυριαρχεί το ερώτημα «ΠΟΣΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;
Ένα ερώτημα που προέκυψε στο ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ
Όταν ο καθηγητής Γαλίτης βρέθηκε στο Βελιγράδι για να συμμετάσχει στις εργασίες της Διεθνούς Επιτροπής Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Για να πει ο καθηγητής Γ. Γαλίτης, εκεί στη Σερβία έζησα τη μεγάλη συμμετοχή νέων και παλιών στην ευλάβεια και τη μεγάλη προσέλευση. Για να έχω την αίσθηση μιας νέας ζωντανής ορθοδοξίας.
Μια αίσθηση που μου θύμησε την παράδοση που δημιούργησαν μεγάλοι άνδρες της σύγχρονης ιστορίας της σερβικής εκκλησίας, όπως ο Άγιος Επίσκοπος Νικόλαος Βελίροβιτς και ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς, με τους πολυπληθείς μαθητές του.
Ύστερα από τις σημαντικές διαπιστώσεις, λέει ο καθηγητής Γαλίτης «Έχω έντονο ενδιαφέρον να κάνω τη σύγκριση με τη δική μας πραγματικότητα». Με ερώτημα: «Πόσο ορθόδοξοι είμαστε;».
Η ΚΡΑΥΓΗ ΣΕ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΟΜΕΝΟΥΣ
Με λίγους εκκλησιαζόμενους στους ναούς μας και λιγότερους νέους μας. Όμως, κάπως σκέφτηκα τις άλλες, ευρωπαϊκές χώρες με λαμπρά και αρχαία θρησκευτική παράδοση. Βλέπεις εκκλησίες σχεδόν άδειες ή διαβάζεις στις στατιστικές ανατριχιαστικά ποσοστά δεδηλωμένων άθεων. Ενώ, παράλληλα ακούς από εκκλησιαστικούς ηγέτες μελαγχολικές μειώσεις των βαπτίσεων και αύξηση των αποχωρήσεων (δι’ αιτιάσεις) από την Εκκλησία και από τον κλήρο.
Για να τονίσει ο καθηγητής ότι: «Εμείς εδώ δεν φτάσαμε ως εκεί. Μήπως, όμως, οδεύουμε προς εκεί; Τέτοιες σκέψεις και εκφράσεις φορτίζουν το συναίσθημα και πυροδοτούν την έμπνοη κραυγή; προς ποιμένες και ποιμενόμενους, λέγοντας: Πατέρες και αδέλφια οι έλληνες ως σύνολο και ως ορθόδοξες οντότητες πως εμείς που φυλάξαμε την ορθή πίστη του Χριστού και τη μεταλαμπαδεύσαμε σε τόσους λαούς…. ΕΜΕΙΣ ΠΟΣΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ;
Η ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΑΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
Η λαίλαπα που σάρωσε άλλες χώρες έρχεται (από το 2000). Όμως τώρα- μετά από 12 χρόνια έχει ΣΑΡΩΣΕΙ τα πάντα και στη χώρα μας.
Αλλά, τι θα κάνουμε, τι θα κάνουνε οι υπεύθυνοι ηγέτες της Ορθόδοξης πίστης μας καθώς και οι πατέρες, αλλά και οι ορθόδοξοι πιστοί, για ένα τόσο κρίσιμο θέμα.
Για όλους τους ορθόδοξους η ενότητα της εκκλησίας μας λειτουργεί ως ενότητα αυτοκέφαλων εκκλησιών, χωρίς τούτο να ερμηνευθεί ότι αποτελούμε «Εκκλησίες» και όχι Εκκλησία, που είναι η ορθόδοξη ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ, για να είναι ενωμένη στην πίστη και τη λατρεία.
Με την ευθύνη των Ορθοδόξων εκκλησιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου…
ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΡΩΣΙΚΗ
Όμως υπάρχουν και τα άλλα Ορθόδοξα πατριαρχεία, Το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας, 2ο στη σειρά μετά και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, που αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα, όπως και το Πατριαρχείο Αντιοχείας που ο εκεί Ορθόδοξος λαός και η Εκκλησία υπέστησαν τόσες αντιχριστιανικές διώξεις και καταστροφές…
Αλλά, η μεγάλη δύναμη της Ορθοδοξίας είναι το Ρωσικό Πατριαρχείο με 240 εκ. Ορθόδοξους πιστούς που φιλοδοξεί να αποκαλείται το Πατριαρχείο Τρίτης Ρώμης, μετά το δεύτερο της Κωνσταντινούπολης που είναι στην τουρκική κατοχή. Είναι όλη αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αγνοηθεί από τους πολιτικούς ούτε, όμως και από τις πολιτικές της Ρωσίας.
ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΜΑΣ
Τελειώνοντας το σημερινό κείμενό μας στην Μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου επιστρέφουμε στα της Κοιμήσεως, με αναφορές στο ιδιαίτερο ευαίσθητο άρθρο του Π. Κωνσταντίνου ΚΑΛΛΙΑΝΟΥ που γράφτηκε για τον Αύγουστο του 2008 και δημοσιεύτηκε στη σελίδα 110 του τεύχους 442 του περιοδικού ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ με τίτλο: «ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΑ λευκά των νησιών μας Κοιμητήρια».
Το κείμενο αρχίζει με απόσπασμα του τροπαρίου της Κοίμησης της Θεοτόκου «Ω του παραδόξου θαύματος η πηγή» της ζωής εν μνημείω τίθεται και κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίνεται.
…Δεκαπενταύγουστος οι καμπάνες αφήνουν στο γιορταστικό απόβραδο τον ελπιδοφόρο ήχο τους, καλώντας σε σύναξη…
Και στα απλά κοιμητήρια με το λαδοκάντηλο, γιατί αυτά τα μνήματα ήταν απλά και απέριττα.
Και στα κοιμητήρια αυτά όταν φτάνει ο ήχος αυτός της καμπάνας αρχίζει ν’ ανεβαίνει μέσα από τα μνήματα μια παράξενη σιωπή, η οποία απλώνεται γύρω κι αφήνει τη σφραγίδα της χαρμολύπης.
Γιατί όλοι αυτοί που αναπαύονται κάτω από την πάλλευκη στρώση των λαλαριδικών που βλέπουν ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ να γίνεται ο τάφος από τον οποίο ανεβαίνει θριαμβευτικά η «Μήτηρ της Ζωής».
Οι νεκροί το βλέπουν και χαίρονται γιατί καλούνται κι αυτοί να την ακολουθήσουν και ν’ ανεβούν τα σκαλοπάτια της αγάπης της Παναγίας με την εμπιστοσύνη των αδιάλειπτων πρεσβέων και τον γλυκασμό της αμέτρητης παραμυθίας της. Στέκουν σιωπηλοί οι κεκοιμημένοι, με τη λαμπάδα της ψυχής τους αναμμένη και την μακαρίζουν όπως αι γενεαί πάσαι, ότι σώζει αεί την κληρονομία της…
Κι όταν σιμώσει η νύχτα τότε θα λαμπυρίσουν τα καντήλια στα μνημεία, ενώ η σιωπή θα σεργιανά ανάμεσά τους και στο κυπαρίσσι τα νυχτοπούλια θα συλλαβίσουν το δικό τους μοιρολόι.
