» Βασίλη Γ. Χαρωνίτη – Εκδόσεις “Χανιώτικα νέα”
Ο Δάσκαλος Βασίλης Γ. Χαρωνίτης, από τα Σείσαρχα των Ανωγείων, ζει και δημιουργεί στα Χανιά. Μια ζωή, μια αναπτυξιακή πορεία, μια ενασχόληση με τη μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού της Κρήτης, για να τη γνωρίσει μέσα από τις πηγές και τις παραδόσεις, μέσα από τους θρύλους της.
Δεινός μελετητής και ερευνητής. Στα δεκάδες βιβλία του και μόνο από τον τίτλο τους φτιάχνεις το ψυχογράφημα του. Ξεκινά με παιδική ποίηση, δάσκαλος γαρ, ψυχολογία, παιδαγωγική, λαογραφία. τους. Συνεχίζει με θρύλους και παραδόσεις. Ιστορήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα.
Ερευνά τις ρίζες της οικογένειας, γιατί πιστεύει στην αξία της. Μελέτα την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και ταυτόχρονα γνωρίζει όλες τις θρησκείες, πολυθεϊστικές και μονοθεϊστικές και ζει εν επιγνώσει βίον αγαπητικόν προς όλους, προσηνής, ήρεμος και μειλίχιος, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Αγαπά και αγαπιέται, εργάζεται και συνεργάζεται, εκτιμά και εκτιμάται, διαβάζει και διαβάζεται.
Με το τελευταίο βιβλίο του «ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΑΛΗ», έκδοση Χανιώτικα Νέα, ολοκληρώνει το «Μεγαλυνάρι της Κρήτης». Όσο και να λέμε ότι γνωρίζομε με την Κρήτη και την Μινωική Κρήτη, στο βιβλίο αυτό διαβάσαμε άγνωστες λεπτομέρειες που τεκμηριωμένες μας προσέφερε ο φίλτατος Συνάδελφος.
Το βιβλίο ο συγγραφέας το αφιερώνει στην Κρήτη που χιλιάδες χρόνια μάχεται για την ελευθερία και τον πολιτισμό της.
Στόχος του είναι να κάνει γνωστές στους αναγνώστες τις σημαντικότερες πόλεις (από τις 100 ή τις 90 της Κρήτης) και το επιτυγχάνει μέσα από 19 ενότητες-κεφάλαια στις 60 μόνο σελίδες του βιβλίου, σε γλώσσα ρέουσα απλή και κατανοητή για όλους τους αναγνώστες και τους δίνει το ερέθισμα για περισσότερη μελέτη και έρευνα.
Λίγα λόγια μόνο για τον Ερμή και την Ακάλη:
-Ο Μίνωας με τη γυναίκα του την Πασιφάη απέκτησαν τέσσερα αγόρια (τον Ανδρόγεω, τον Δευκαλίωνα, τον Γλαύκο και τον Κατρέα) και τέσσερα κορίτσια (την Ακάλη ή Ακακαλίδα, την Αριάδνη, τη Φαίδρα και την Ξενοδίκη). Εκείνη που ξεχώριζε ήταν η Ακάλη. Πανέμορφη, γελαστή, χαρούμενη. Δεν ήθελε να μένει στο παλάτι. Έφευγε από την Κνωσό και πήγαινε από τη μία άκρη της Κρήτης μέχρι την άλλη. Τις περιοδείες της τις συνδύαζε με το κυνήγι. Πολλοί έλεγαν ότι έμοιαζε της θεάς του κυνηγιού, της Άρτεμης.
Στα Λευκά Όρη σε μία πηγή συναντήθηκε με το Θεό Ερμή και αν και Θεός την ερωτεύτηκε, τον αγάπησε και η Ακάλη και ήρθαν «εις γάμου κοινωνίαν» και γεννήθηκε ένα αγόρι που το ονόμασαν ΚΥΔΩΝΑ.
Το παιδί το άφησε η μητέρα του μόνο στα βουνά, μεγάλωσε με το γάλα μιας λύκαινας ή μιας σκύλας. Έτσι δημιουργήθηκε ολόκληρη φυλή από γενναίους ανθρώπους, τους ΚΥΔΩΝΕΣ-ΚΥΔΩΝΙΑ, που κατέληξαν στα σημερινά Χανιά.
Σεβόμενος τον πολύτιμο χώρο δεν θα επεκταθώ σε άλλες πόλεις. Θα αναφέρω όμως μερικές σημαντικές πληροφορίες που διάβασα και τις θεωρώ πολύ αξιόλογες που αξίζει να τις γνωρίσει ο αναγνώστης
1. Ο πρώτος Ευρωπαϊκός πολιτισμός που αναφέρει η ιστορία, γεννήθηκε στα χώματα της Κνωσού, στα χώματα της Κρήτης.
2. Αντίγραφο του θρόνου του Μίνωα που βρίσκεται στην Κνωσό, έβαλαν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.
3. Όσο σεβασμόν δείχνουν οι χριστιανοί για τη σπηλιά στη Βηθλεέμ που γεννήθηκε ο Χριστός, άλλο τόσο έδειχναν και οι Αρχαίοι Κρητικοί και οι Έλληνες γενικότερα για την ιερή σπηλιά στον Ψηλορείτη, το Ιδαίον Άντρον που γεννήθηκε ο Δίας.
4. Η Κρήτη δεν είναι μόνο ένας πανέμορφος τόπος αλλά και ένα ευλογημένο νησί, όπως ομολογείται από τα πανάρχαια χρόνια. Ο τελευταίος θρύλος (σελ. 56-57) αναφέρεται στον Ιησού Χριστό και για το χώμα και τα προϊόντα του νησιού μας. Ο Ιησούς δεν είχε προλάβει να επισκεφτεί την Κρήτη και οι μαθητές του του έλεγαν να κάνει τα αδύνατα δυνατά να περπατήσει στα μέρη της, γιατί αλλιώς αδικείται το όμορφο νησί. Ο Χριστός χαμογελώντας τους είπε: φαντάζεστε πως θα άφηνα την Κρήτη αδικημένη; Της δίδω την ευχή μου και την ευλογία μου. Εύχομαι να είναι ευλογημένο το χώμα της, τα εδάφη της, ακόμα και το πιο πετράδικο να βγάζει προϊόντα. Ό,τι φυτρώνει στη γη της να είναι νόστιμο και γλυκό.
5. Εντύπωση επίσης μου έκανε ο όρκος που έδιναν οι νέοι, τα παλικάρια της Δρήρου, μία πόλις-κράτος 12 χιλιόμετρα ανατολικά από τη Νεάπολη Λασιθίου. Οι κάτοικοί της ήταν Δωριείς και Ετεοκρήτες (γηγενείς Κρήτες). Η συμβίωση των δύο φυλών περιγράφεται σε επιγραφές που διασώθηκαν. Σε μία πέτρινη στήλη είναι γραμμένος ο όρκος που έδιναν οι έφηβοι ηλικίας 17 με 18 χρονών και φανερώνει την αγάπη και την πίστη προς τη μητέρα πατρίδα (σελ.46-47). Αρχίζει ως εξής: «Θεός τύχα αγαθά τύχα». (Θεός, τύχη, αγαθή τύχη).
Και το τελευταίο άρθρο λέγει: «Και ελαίαν έκαστον φυτεύ(σ)ειν και τεθραμμέναν αποδείξαι….» (Κάθε ένας να φυτέψει ένα ελαιόδεντρο και να το παρουσιάσει μόλις πιάσει καλά).
Αξίζουν συγχαρητήρια πολλά στον συγγραφέα Βασίλη Γ. Χαρωνίτη για το τελευταίο του πόνημα αλλά και στα Χανιώτικα Νέα που έκαναν την έκδοση αυτή.
Τον ευχαριστώ πολύ που μου έκανε την τιμή να μου το δωρίσει.
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο και να έχει υγεία να μας χαρίσει πολλά ακόμη.
*Ο Πέτρος Πανηγυράκης είναι δάσκαλος
