Ένας ύμνος στην Κρήτη από την αρχή ως το τέλος, είναι το νέο βιβλίο του καλού συναδέλφου Βασίλη Χαρωνίτη.
Χέρι – χέρι με τον Ερμή και την Ακάλη μας ξεναγεί στην άγνωστη Μινωική Κρήτη- που χιλιάδες χρόνια μάχεται για την Ελευθερία και τον πολιτισμό.
Μια σύντομη περιδιάβαση για να γνωρίσουμε μαζί τους αξιομνημόνευτες πόλεις της εποχής, αλλά και σημαντικούς ανθρώπους που άφησαν το αποτύπωμα τους στο διάβα των αιώνων.
Σημαντική η διασύνδεση στο βιβλίο του μυθολογικού στοιχείου με την αρχαιολογική έρευνα, έτσι ο αναγνώστης αποκτά με τη μελέτη του μια συνολική εικόνα της ιστορίας του νησιού.
Ξεκινά την περιήγηση από την κοντινή μας Απτέρα, δίδοντας πολύτιμα στοιχεία από την αρχαιολογική έρευνα, την ονομασία της πόλης, τα σημαντικά ευρήματα και το θέατρο της πόλης.
Στο κεφάλαιο: «Ένας καλλιτεχνικός Διαγωνισμός» περιγράφει με τρόπο γλαφυρό ένα διαγωνισμό ανάμεσα στις Μούσες και τις Σειρήνες.
Οι Σειρήνες πικράθηκαν τόσο πολύ επειδή έχασαν στον διαγωνισμό, γι’ αυτό έριξαν τα φτερά τους και από το γεγονός πήρε το όνομα Άπτερα ή Απτέρα.
Το ονομαστό φαράγγι της Σαμαριάς, που στο τέρμα του βρίσκεται το γραφικό χωριό Αγία Ρουμέλη δεν θα μπορούσε να λείψει από την αναφορά του στο βιβλίο.
Όχι μόνο για τη μοναδικότητα του, αλλά και για το γεγονός ότι στη θέση του σημερινού χωριού στα Μινωικά χρόνια υπήρχε η ονομαστή πόλη Τάρα, με θρησκευτικό κέντρο αφιερωμένο στον Θεό του φωτός και της μουσικής τον Απόλλωνα.
Μια στάση στην αρχαία Πολυρρήνια, κοντά στο Καστέλι Κισσάμου, με έναν βωμό για θυσίες τόσο σημαντικό, που μετά την άλωση της Τροίας, ο Αγαμέμνονας, όταν επέστρεφε στην πατρίδα του, οδοιπόρησε με την προσωπική του φρουρά ίσαμε την ονομαστή πόλη, για να προσφέρει θυσία.
«Η πόλη του Κουρήτη» αναφέρεται στην αρχαία Ελεύθερνα.
Στην αρχαία Κρήτη όλοι οι νέοι ονομαζόταν Κουρήτες. Όπως δηλαδή το κορίτσι λεγόταν κόρη, έτσι και το αγόρι ονομαζόταν Κούρος ή Κουρήτης.
Ένας λοιπόν Κουρήτης ο Ελευθερέας, αναφέρεται ως ιδρυτής της αρχαίας πόλης, η οποία από το όνομα του ονομάστηκε Ελεύθερνα.
Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα και ήταν ονομαστή στον καιρό της.
Είχε αναπτύξει μεγάλες εμπορικές σχέσεις με ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο. Δικό της λιμάνι ήταν το Παντομάκριον, το σημερινό Πάνορμο.
Κι από την Ελεύθερνα πάμε στην κοντινή της Αξό. Η πόλη κατοικούνταν από τους προϊστορικούς χρόνους, αλλά η ακμή της μαρτυρείται στη δωρική εποχή.
Η Αξός υπήρξε μια αξιόλογη πολιτεία, άρτια οργανωμένη, ευνομούμενη, με κοινωνική δράση, με οικονομική άνθιση κι έντονη ακτινοβολία και μέσα στην Κρήτη και έξω απ’ αυτήν.
Στη νότια πλευρά του οροπεδίου της Νίδας, υπάρχει η σπηλιά που για αιώνες εθεωρείτο ιερή, γιατί πίστευαν ότι σ’ αυτήν γεννήθηκε και ανατράφηκε ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, ο Δίας… Έρχονταν, λοιπόν, προσκυνητές από πολλά μέρη της τότε Ελλάδας και προσέφεραν ό,τι πολυτιμότερο και ωραιότερο είχαν.
Κορυφαίο κεφάλαιο στο βιβλίο αποτελεί η Κνωσός. Εδώ ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει την ικανότητα του συγγραφέα να εξηγήσει γιατί κάθε χρόνο το Ανάκτορο της Κνωσού βρίσκεται τόσο ψηλά στις προτιμήσεις των χιλιάδων ντόπιων και ξένων που το επισκέπτονται ξανά και ξανά.
Χαρακτηριστικές φράσεις:
«Οι Μινωίτες υπήρξαν δημιουργοί πρωτότυπου πολιτισμού» και «Ο σημερινός επισκέπτης θα νιώσει δέος από τη μεγαλοπρέπεια των ερειπίων που θα δει και τα οποία βέβαια αντανακλούν μέρος από το μεγαλείο της πραγματικότητας που χάθηκε».
Επίσης, μια τρυφερή ιστορία με το πιο ζωηρό από τα παιδιά το Μίνωα το Γλαύκο, που χάθηκε στο πολυδαίδαλο παλάτι, σου κρατά την αναπνοή από την αρχή ως το τέλος.
Ενώ για τον θρυλικό γίγαντα Τάλω αναφέρει:
«Η Κρήτη από την εποχή του Μίνωα υπήρξε στόχος πειρατικών επιδρομών.
Χρειαζόταν γι’ αυτό μια ισχυρή προστασία και η ανάγκη δημιούργησε τον μύθο για τον χάλκινο γίγαντα ΤΑΛΩ, που περιδιάβαινε τρεις φορές κάθε ημέρα ολόκληρη την Κρήτη και την προστάτευε από τους επίδοξους εισβολείς».
Η Φαιστός στα νότια της Κρήτης υπήρξε σπουδαίο οικονομικό, διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο, αφού εξουσίαζε την εύφορη πεδιάδα της Μεσαράς και είχε κόψει δικά της νομίσματα.
Στα ερείπια της βρέθηκε ο ξακουστός «Δίσκος της Φαιστού» με κείμενο κρητικής ιερογλυφικής γραφής, που μέχρι σήμερα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.
Ευχαριστούμε τον συγγραφέα και του ευχόμαστε να έχει υγεία και δύναμη να μας χαρίζει και άλλα έργα του.
*Ο Λεωνίδας Βεγλιρής είναι δάσκαλος
