«Πρωτομαγιά του ‘44. Μεγάλη θλίψη επικρατεί. Σήμερα τουφεκίζονται 200 Ελληνες διότι αντάρτες σκότωσαν έναν Γερμανό στρατηγό. Η ακρίβεια είναι εξωφρενική. Γράφω μόνο ότι η λίρα είναι 43.000.000 δραχμές και το λάδι 3.800.000. Το πρωί κάθησα μέσα. Δεν πρόφτασα ν’ αποτελειώσω την παραπάνω φράση και ακούω μπαταριά πυροβολισμών και φωνές ότι τουφεκίζονται στο Σκοπευτήριο οι 200.
Άρχισα να τρέμω. Ντύνομαι γρήγορα και βγαίνω στην Ανάληψη. Πολύς κόσμος έχει μαζευτεί και παρακολουθεί την εκτέλεση, το θέαμα είναι τραγικό. Ο κόσμος κλαίει ενώ από μακριά διακρίνομε 20-20 να τους στήνουν και ύστερα τον θόρυβον του πολυβόλου μαζί με τις φωνές “Ζήτω” και “Άδικα”.
Μια ώρα σχεδόν βάσταξε η εκτέλεση. Σε μια στιγμή μία γερμανική περίπολος ήλθε από πίσω μας και μας έψαξαν μήπως και παίρναμε φωτογραφία. Ησαν όλοι μεγάλης ηλικίας Γερμανοί στρατιώτες.
Κατόπιν, γυρίσαμε στο σπίτι και αρχίσαμεν να κλαίομεν όλοι στο χολ, ενώ η καμπάνα της Αναλήψεως χτυπούσε πένθιμα. Μέχρι το βράδυ κλαίαμεν σχεδόν όλοι μας. Κάνει και κρύο.
Την σημερινήν μέρα θα την θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Είμαι τόσο τρομοκρατημένος ώστε κλαίω συνέχεια. Αχ, Θέε μου, Σε παρακαλούμεν, Σε ικετεύομεν, βοήθησέ μας. Κατάπαυσε πια τον πόλεμον, φτάνει πια. Αρκετός κόσμος σκοτώθηκε.
Λυπήσου μας. Φύλαξέ μας καλά. Αλλά, όπως Συ θέλεις και όχι εμείς».
Επίμετρο: Είναι η συγκλονιστική εμπειρία που βίωσε τη Ματωμένη Πρωτομαγιά ένας δεκαεννιάχρονος, στην Καισαριανή.
Στην Αγιασμένη Καισαριανή, των Άδικων θανάτων. Των εκτελέσεων από τους Γερμανούς, των Ελλήνων Πατριωτών!
Γραμμένα στο ημερολόγιό του, ο Γιώργος Παπαδογιαννάκης τα κρατούσε φυλαχτό, αγαπημένο, όμως είχε φύγει από την ζωή – νέος 49 χρονών – και δεν είδε τις σκέψεις του σε έκδοση. Ο αδερφός του, ο γιατρός Νίκος Παπαδογιαννάκης, τα έσωσε σε μικρό βιβλιαράκι, πολύ αργότερα…
Οπως και να ‘χει, κάθε “ακριβό εδάφιο”, που προστίθεται στο “Ιστορικό Όλον”, συνιστά πολύτιμη θύμηση, όσων ΕΙΔΑΝ!! Οσων ΕΖΗΣΑΝ!!
Αλλά και άγιο πένθος, στις καρδιές, που ράγισαν από το κρίμα.
