«Εχω χίλια ποιήματα/ λαμπερά σαν τους αστερισμούς που αιωρούνται πάνω από τα βουνά/ Κάθε που ανοίγει ένα ρολό χαρτιού, μαγεύει ως και τις βροντές,/ κάθε που λικνίζεται ένα πινέλο, μέχρι και ο δράκος στέκει αμήχανος./ Πολλά απ’ τα ποιήματα τούτα διαδόθηκαν στόμα με στόμα,/ τα μανίκια μου είναι γεμάτα από χαρτιά, αλλά όχι αυτά με τα άνθη του πεύκου./ Δεν υπάρχει στον κόσμο, τρόπος να βρεις τέτοια ομιχλώδη σύννεφα/ πρέπει να τα αποκτήσεις από τα χέρια Αθανάτων./ Το ξέρω ότι είναι ακριβά σαν τον αχάτη που αξίζει όσο πολιτείες πολλές./ Για ένα μόνο φύλλο, θα πλήρωνα δέκα χιλιάδες χρυσά νομίσματα./ Η Σούε Τάο ήρθε στα όνειρά μου χθες τη νύχτα./ Κι η συμβουλή της ήταν “Από εσένα τον ίδιο να το ζητήσεις”». Από το ποίημα του Κινέζου ποιητή Γουέι Τζουάνγκ (838-910 περίπου) “Ικετεύοντας για ένα χρωματιστό χαρτί: “Ενα τραγούδι” (μετάφραση: Δέσποινα Κανελοπούλου), στο οποίο απευθύνεται στο φάντασμα της ποιήτριας, χαρτοποιού και εταίρας, στην Κίνα του 800 μ.Χ. Σούε Τάο. Ύμνος στο χαρτί, στο τυπωμένο χαρτί, στη τυπογραφία, οι στίχοι του…
Μέγα, παμμέγιστο, το της τυπογραφίας θαύμα. Ακριβώς γιατί συνεχίζει να είναι ένα παράθυρο στον κόσμο. Το διαλάλησαν, δίχως λόγια, 530 άνθρωποι από 68 χώρες του κόσμου, νέοι και νέες οι περισσότεροι, με τη συμμετοχή τους στον 5ο Διεθνή Διαγωνισμό Αφίσας που διοργάνωσε το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, με θέμα “Τυπογραφία: Παράθυρο στον κόσμο”. Και θα εξακολουθήσουν να το διαλαλούν, αφού τα τριάντα έργα που διακρίθηκαν, φιλοξενούνται από το περασμένο Σάββατο 16 Νοεμβρίου, που έγινε η απονομή των επαίνων και των διακρίσεων, στο αμφιθέατρο του Μουσείου. Μέχρι τον επόμενο διαγωνισμό, δηλαδή. Συν τοις άλλοις…
Εξ αδιανεμήτου πλούτος για τον τόπο μας, που τον προβάλλει σε παγκόσμιο επίπεδο, το μοναδικό στο είδος του σ’ όλη την Ευρώπη, εν λόγω μουσείο. «Δόξα τω Θεώ υπάρχουν ακόμα σ’ αυτόν τον τόπο άνθρωποι που επιμένουν να προτιμούν τον ρόλο του δημιουργού κι όχι τον ρόλο του προπέτη». Το έχω γράψει δυο φορές μέχρι τώρα, παραφράζοντας τον Κοπέρνικο. Την πρώτη το 2012 στα εγκαίνια της πτέρυγάς του, που στέγασε το πολύτιμο υλικό που πρόσφερε ο Πατρινός τυπογράφος και μανιώδης συλλέκτης Αντώνης Παπαντωνόπουλος και τη δεύτερη το 2015, με αφορμή τα εγκαίνια της νέας του αίθουσας που στέγασε το πλούσιο υλικό, το οποίο πρόσφερε ο ωραίος Χανιώτης Κώστας Τζωρτζάκης. Εργο ζωής για τον Γιάννη Γαρεδάκη – γι’ αυτόν η αναφορά. Οπως και τα “Χανιώτικα νέα”, η εφημερίδα μας, που επιμένει ν’ αντέχει μ’ όλους τους παράξενους καιρούς και τους ενάντιους ανέμους, αλλά και το Ινστιτούτο Επ. Τύπου που συστεγάζεται με το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία”, που ίδρυσε ο Άγιος Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός, στους Αγιους Πάντες τ’ Αποκόρωνα.
Φορτισμένη συναισθηματικά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν ακόμα αρχίσει η προαναφερθείσα εκδήλωση στο κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο του Μουσείου. Εκδηλη η συγκίνηση στα πρόσωπα του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη αλλά και της διευθύντριάς του Ελιας Κουμή, που συντόνιζε την όλη εκδήλωση. Εντυπωσιακές οι αφίσες των 30 διακριθέντων στον διαγωνισμό που κοσμούσαν τον χώρο. «Επεσα σ’ ένα θησαυρό και η επιλογή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη», είπε ο γνωστός σκιτσογράφος και εικονογράφος Σπύρος Ορνεράκης, που πήρε τον λόγο μετά το καλωσόρισμα του Γιάννη Γαρεδάκη, ως μέλος της κριτικής επιτροπής. Στο ίδιο πνεύμα και οι ομιλίες των άλλων δύο παρόντων μελών της Κριτικής Επιτροπής, του γραφίστα και καθηγητή της Σχολής Art & design Αλέξανδρου Κοκόλα και της εικονογράφου Λίλας Καλογερή, όπως και των Δημήτρη Αρβανίτη και Γήση Παπαγεωργίου, Graphic Designer, memper of AGI Alliance Graphique Internationale και σκιτσογράφο συγγραφέα αντίστοιχα, που δεν μπόρεσαν να έρθουν κι έστειλαν τις ομιλίες τους. Ωσεί παρών στην εκδήλωση και ο εκ των βασικών συντελεστών για τη δημιουργία του Μουσείου Αντώνης Παπαντωνόπουλος. «Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στα Χανιά βρίσκεται». Η κατακλείδα, φράση της “Ευαγγελικής Επιστολής” που έστειλε από το νοσοκομείο “Ευαγγελισμός” όπου νοσηλεύεται. Πώς να μην “σπάσει” η φωνή του Γιάννη Γαρεδάκη ενώ τη διάβαζε.
Σ’ έναν Ελληνα, τον Δημήτρη Λελάκη απ’ τον Βόλο το πρώτο βραβείο, σ’ έναν άλλο Ελληνα που ζει και εργάζεται στη Σουηδία, τον Nicos Terzis το δεύτερο, στον Φιλιππινέζο Breesh Asher Harani το τρίτο και στην Φινλανδή Lia Merialinen το βραβείο κοινού, που προέκυψε ύστερα από ψηφοφορία των παρευρισκομένων. Για να σταθούμε μόνο σ’ αυτούς κι όχι στους άλλους διακριθέντες. Ωραίος ο πρώτος στην αντιφώνησή του, εξίσου ωραίοι, ωστόσο, κι όλοι οι άλλοι που μίλησαν διά ζώσης οι παρόντες, μέσω βίντεο αυτοί που δεν μπόρεσαν να έρθουν. Υμνος για την Τυπογραφία, έτσι όπως προβάλλεται στο Μουσείο των Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι τοποθετήσεις των. Για το μέγα, το μέγιστο της Τυπογραφίας θαύμα.
