Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Αναγκάστηκες λοιπόν να μείνεις στο σπίτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ο χρόνος σου να μείνει ανεκμετάλλευτος. Κατ’ αρχάς σου δόθηκε το μεγαλύτερο δώρο, εκείνο το πολυπόθητο, το δώρο του ελεύθερου χρόνου.
Τώρα είχες την ευκαιρία να ξεκουραστείς, να διαβάσεις τα βιβλία που πάντα ήθελες, να ζωγραφίσεις, να γράψεις, να συζητήσεις, να περάσεις ουσιαστικό χρόνο με τους αγαπημένους σου που τόσο σου έλειπαν μέσα στην παραζάλη της κανονικότητας, να αθληθείς και να κάνεις ξέγνοιαστος ποδήλατο μετά από χρόνια με τα παιδιά σου σε βόλτες ανέμελες και ασφαλείς…
Να κάνεις επιτέλους ανοιξιάτικη καθαριότητα και να αναδιοργανώσεις για χρόνια κλειστά, σκονισμένα και ακατάστατα συρτάρια και ντουλαπάκια του μπάνιου, του κομοδίνου, της κουζίνας, αλλά και γιατί όχι ακόμα και του ίδιου, του κουρασμένου σου μυαλού!
Τώρα είχες το χρόνο να περιπλανηθείς στα μονοπάτια του ίδιου σου του εγώ, να αναστοχαστείς και να αναθεωρήσεις, να βγεις από αυτόν τον εγκλεισμό ένας καλύτερος άνθρωπος με το χαμόγελο στα χείλη και τα χέρια ανοιχτά σε μια τεράστια αγκαλιά για να χωρέσει όλο τον κόσμο…
Αν πάλι εσύ φίλε μου, βρίσκεις τον εαυτό σου να βγαίνει από την καραντίνα πιο μαλλιαρός και τριχωτός από ποτέ, πέντε κιλά -το λιγότερο- πιο βαρύς, καταχρεωμένος, με σοβαρή εξάρτηση από γνωστό συνδρομητικό τηλεοπτικό κανάλι, με σπίτι πιο βρώμικο και από την κόπρο του Αυγεία, τσακωμένος με τέκνα και λοιπούς συγγενείς και γενικώς μοιάζοντας πιο πολύ με άνθρωπο των σπηλαίων που έχει αιώνες να βγει και να περπατήσει φυσιολογικά ανάμεσα στην πολιτισμένη κοινωνία, ένας κανονικός υπάνθρωπος δηλαδή,… μην αγχώνεσαι!
Οι μεγάλες προσδοκίες άλλωστε, πέρα από διάσημο σύγγραμμα του Ντίκενς και σχετικώς επιτυχημένη χολιγουντιανή ταινία, αποτελούν φευ, για τους περισσότερούς μας και μια απαρέγκλιτη πραγματικότητα.
Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν αν μέσα σε περίπου δύο μήνες υποχρεωτικής παραμονής στο σπίτι, η κάμπια δεν αναδύθηκε αναγκαστικά από το κουκούλι της ως μια πανέμορφη ανοιξιάτικη πεταλούδα.
Ας μην επιβαρύνουμε τον εαυτό μας με υπερβολικές προσδοκίες για ολική αναμόρφωση και αναγέννηση. Ας μην βιαζόμαστε και πρωτίστως, ας μην ξεχνάμε ότι ο αγώνας για ουσιαστική αλλαγή και γόνιμη αυτοβελτίωση αποτελεί διαδικασία αργή και απαιτητική που θα έπρεπε να αποτελεί στόχο ζωής, και όχι… λίγων βδομάδων μόνο!
