Μεγάλη Παρασκευή…

Ετσι όπως ο Υμνολογικός Λόγος και ο ψάλτης Ηχος αναδεικνύουν, αναγόμενοι σε Μεγιστη Χριστιανική Αναφορά…
Α’ Ο Κανόνας Κύματι θαλάσσης…
Β’ Τα Εγκώμια Η Ζωή εν τάφω…
Γ’ Η Παρισταμένη στο Σταυρό η Πάναγνος Μαρία…
…Το βιβλίο του Μανώλη Μαλαθράκη φιλολόγου κι εκπαιδευτικού, με θαυμαστή και πολυετή διαδρομή διδασκαλίας, το νοιώθω βαρύ στα χέρια μου…
Αλλά και “βαρύ” στη Συνείδηση και την ψυχή, ως μια “αισθητή πληροφορία”, πυκνωμένη σε 500(!) σελίδες…, και ως ένα πνευματικό κεφάλαιο Ιερογενούς καταγραφής…
Λεπτομερούς κατανυκτικής, εμπνευσμένης!… Αφού ο συγγραφέας, στο δεύτερο ευγενές εγχείρημα μετά τον “Ακάθιστο Υμνο” το 2013, ενσυναίσθητα προσεγγίζει με συνέπεια, φροντίδα και δέος, το στάδιο τούτο το συγκλονιστικό, καταγράφοντας τον “αιμάσσοντα τραχύ δρόμο” του θεανθρώπου.
Προς τη θυσία… Τη Σταύρωση Μ. Παρασκευή. Υμνολογημένη, απαράμιλλα ελεγειακά, με το λανθάνον πλην συνειρμικό στίγμα της διττής θρήνησης του πάσχοντος και θυσιαζόμενου ανθρώπου…
Ο οποίος στη “Σαρκωμένη Ομοίωση” του Ανώτατου Οντος, νοιώθει το Μαρτύριο της σάρκας, του Σώματος… Αλλά και της ακύρωσης της ψυχής, καθώς ο Αθώος, «…Το δε πρόσωπον ουκ απεστράφη, από αισχύνης εμπτυσμάτων”…
…Τρία μέρη συνιστούν το έξοχο αυτό θρησκευτικό ντοκουμέντο που παραδόθηκε κιόλας στο “θρησκευτικό διηνεκές” ύστερα από κόπο, χρόνο, γνώση, και πρόθεση, αγαθή, του συγγραφέα.
Ο κανόνας, κύριος ορθρικός ύμνος, άξονας στο Βυζαντινό υμνογραφικό σύμπαν…
Ως φιλόλογος και ως θεολόγος, και ως εκστασιασμένος χριστιανός, ο συγγραφέας, εντρυφεί περίφροντις, αναλύει επεκτείνει, την βαθύτατη ευλογημένη αναζήτηση…
Η Ζωή εν τάφω…
Tα εγκώμια, θεσπέσιοι λόγοι θεϊκής και κοσμικής ωραιότητας, που, ψάλλονται με “ένδακρεις αποδόσεις” σε αναλόγια “ρέοντα” τους μυρωδικούς ανθούς πάντως, της “υδαρούς ελπίδας”… Βεβαιότητας δηλαδή, για κείνο τον θρίαμβο που έπεται!! Την Ανάσταση του Χριστού.
Η παρισταμένη. Η Αγία Αγίων Μείζων,
Παρ-Ισταμένη… Στον Σταυρό… Δίπλα στον Σταυρό, κάτω από τον Σταυρό, επί του Σταυρού… Στο Σώμα το άχραντο, του Μονογενή Της… Η Μάνα, του κόσμου, Παρ-Ισταμένη, και Εφ- Απτόμενη, του Πάθους του Σταυρικού, του Παιδιού Της!!
Ο κύριος Μαλαθράκης ανασύρει με αγάπη, σεβασμό και τιμή αυτό το γλυκό και πονεμένο “Ποιητάρικο” δίνοντάς του αναγωγική θέση, δίπλα στο κορυφαίο υμνητικό κύρος!
Ενα σπαρταριστό μοιρολόγισμα από τα λαογραφικά σπλάχνα της Ανατολικής Κρήτης, αυθεντικό γέννημα του καημού της Απώλειας, του θανάτου… με τρόπο γνήσιο, στιχουργικό, πηγαίο. Μ’ αυτό κλείνει τον σπουδαό τόμο, τον οποίο αφιερώνει στην αγαπημένη του οικογένεια.
…Κύριε Μαλαθράκη Μανώλη, ευχαριστούμε θερμά για τούτο το κειμήλιο, πέρα και πάνω από τον καιρό… Συγχαρητήρια, και με την ευχαρίστηση, του δωρισμένου στην οικογένειά μου…