Το σημερινό τελευταίο κείμενό μας αναφέρεται στο μονοπάτι προς τον θεό (3ο στάδιο γνώσης) που περιλαμβάνει τα μεγάλα θέματα που ολοκληρώνουν τη μεγάλη πνευματική δημιουργία το Deepak Chopra
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Ένας πρακτικός οδηγός πνευματικότητας για την εποχή μας για κάθε πνευματική αναζήτηση.
Το τελευταίο αυτό κεφάλαιο πραγματεύεται τα μεγάλα θέματα:
ΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: «Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ»
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: ΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
Ο διάσημος και πολυγραφώτατος Deepak Chopra, γράφει τη σημαντική πρόταση ότι: Κάθε φορά που ο θεός κομπιάζει, επανέρχεται την επόμενη μέρα, όμως όταν επιστρέφει δεν είναι ο ίδιος όπως πριν. Οι πιστοί του που έχουν φορέσει καινούργια ρούχα, με αλλαγή προσωπικότητας. Όπου, κοιτάζοντας προς τα πίσω, δεν δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε τον ΓΙΕΧΩΒΑ, του οποίου η αγαπημένη εντολή είναι «ΘΑΝΑΤΩΣΤΕ» αυτό το Θεό του Χριστιανισμού του οποίου η αγαπημένη εντολή είναι «ΑΓΑΠΑΤΕ», αφήνοντας όμως περιθώρια για αρκετές θανατώσεις. Για να είναι δυσκολότερο να φανταστούμε πως θα μοιάζει Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;
Ο Deepak Chopra λέει: «Έχω περιγράψει τρεις κόσμους, ο καθένας από τους οποίους έχει το δικό του πνευματικό σκοπό. Ο υλικός κόσμος δεν επιδεικνύει καμία απτή απόδειξη της παρουσίας του Θεού που να μη μπορούσε να πείσει ένα σκεπτικιστή. Οι αθεϊστές στηρίζονται συχνά σε αυτό το γεγονός και τα επιχειρήματά τους είναι λογικά έως ένα σημείο. Γιατί σ’ένα βίαιο κόσμο δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε έναν στοργικό Θεό. Η ύπαρξη παραβατών καθιστά παράλογο το να πούμε ότι ο Θεός έχει τη δύναμη να τιμωρήσει τους κακούς.
Οι παραβάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων από καταπιεστικές κυβερνήσεις κάνουν τον παντοδύναμο Θεό να μοιάζει με σκληρό αστείο – ο Στάλιν και ο Χίτλερ είχαν τεράστια δύναμη χωρίς την παραμικρή παρέμβαση από τον Παντοδύναμο. Μπορούμε να τα παραδεχτούμε όλα αυτά καθώς ισχύουν στον υλικό κόσμο. Ο Θεός γίνεται πραγματικός μόνο όταν ανακαλύψετε ότι ο υλικός κόσμος δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Ένας ινδός πνευματικός δάσκαλος είπε κάποτε σε ένα μαθητή: «Ο υλικός κόσμος είναι πολύ πειστικός. Μοιάζει στέρεος και αξιόπιστος. Πως είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς; Με το να δει ότι ο κόσμος αυτός είναι ουσιαστικά προϊόν του μυαλού. Χωρίς αυτή τη συνειδητοποίηση ο φυσικός κόσμος τυλίγεται γύρω σου σαν δίχτυ. Όλα τα δίχτυα όμως έχουν τρύπες. Βρες μια και βγες από κει μέσα». Αν είστε υλιστές, τέτοιες δηλώσεις σας κάνουν να τρελαίνεστε ακούγονται τελείως αλλόκοτες όταν ο κόσμος «εκεί έξω» είναι έκδηλα πραγματικός. Δεν θα επαναλάβω τα επιχειρήματα εναντίον της αποδοχής του κόσμου «εκεί έξω» ως δεδομένο. Μέλημά μας τώρα είναι να βγούμε έξω από το δίχτυ.
Σ’ αυτό το εξαιρετικού ενδιαφέροντος βιβλίο ταξιδεύει βαθύτερα, με προορισμό πάντα την πηγή της δημιουργίας, η οποία βρίσκεται εκεί που εδρεύει η πραγματική δύναμη. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ που λαμβάνει χώρα στον ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ η ανακάλυψή της όμως συμβαίνει ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ… που σημαίνει υπακοή σε μια άϋλη εσωτερική καθοδήγηση, όπως είναι το ΕΝΣΤΙΚΤΟ, η διαίσθηση, η αγάπη, η αυτογνωσία, η εμπιστοσύνη και η ΣΥΜΠΟΝΙΑ. Αλλά και το χρήσιμο γεγονός να γνωρίζετε τι να μην κάνετε.
ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙA;
Το Μονοπάτι προς τον Θεό, στάδιο 3: Γνώση, έχει τον σημαντικό τίτλο: «ΘΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ»
Γιατί ο θεός δεν έχει όρια, εφόσον είναι πανταχού παρών, δηλαδή βρίσκεται «παντού, την ίδια στιγμή».
Με το άρθρο «Ο» να αποδίδει λανθασμένα «αρσενική διάσταση στον Θεό», οπότε αξίζει να τονίσουμε πως χρησιμοποιούμε αυτό το γεγονός μόνο για λόγους ευκολίας. Γιατί το να προσπαθεί κάποιος να σκεφτεί πάντα την ίδια στιγμή κάτι που είναι σαφώς αδύνατο. Όμως, οι άνθρωποι προσπαθούν να παρακάμψουν αυτό το «ΑΔΥΝΑΤΟΝ» τεμαχίζοντας τον Θεό σε μικρότερα κομμάτια, όπως ο βιολόγος αναλύει το κύτταρο της καρδιάς…
Αυτό όμως που ισχύει για το κύτταρο της καρδιάς, του ανθρώπινου οργανισμού δεν ισχύει και για τον Θεό γιατί «η αγάπη του είναι ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΗ».
ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ… ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ
Η λέξη άπειρο χρησιμοποιείται, αποτελεί μια θρησκευτική αντίληψη σε εκατομμύρια ανθρώπους που ελπίζουν ότι είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα όμως οι ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ.
Η ΛΕΞΗ ΑΠΕΙΡΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ με την ΕΝΝΟΙΑ του «ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΥ». Αλλά, εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με αυτό τον τρόπο το ΑΠΕΙΡΟ. Γιατί το μυαλό μας συλλογίζεται με πεπερασμένους όρους. Κοιτάζουμε γύρω μας και βλέπουμε ότι τα πάντα στη φύση έχουν ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ.
ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ. Βρίσκεται εκτός της δυνατότητάς μας να μετράμε με τον τρόπο που λειτουργεί το μυαλό μας σε γραμμικό χρόνο με τη λέξη άπειρο, ως μη αντιληπτή να ισχύει και για την αιωνιότητα. Όμως, το ταξίδι της Γνώσης του θεού ξεκινά από εκεί που οι λέξεις αποδεικνύονται ανεπαρκείς, γιατί πέρα από την πίστη υπάρχουν βιώματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις.
ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΕΧΕΙ ΑΓΝΟΗΘΕΙ
ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Γιατί του έχει αφαιρεθεί σχεδόν κάθε θεϊκό γνώρισμα, όπως τραβιούνται οι ίνες του μεταξιού από έναν συμπαντικό τάπητα μέχρις ότου το ύφασμα μείνει γυμνό. Γιατί, τι απομένει αφού θα έχουμε δοκιμάσει την εκδίκηση, την αγάπη και τα πάντα, ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα; Όπου στη δύση έχει αγνοηθεί μια πτυχή του θεού, που είναι μοναδικό χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην πλάση… Ωστόσο έχει παραλειφθεί κάτι που κάνει τον θεό απόλυτα ΜΟΝΑΔΙΚΟ: αυτό είναι ότι δεν μπορεί να χωρέσει σε καλούπια, αλλά, όσο παράξενο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, αυτό το γνώρισμα είναι το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Είναι εκείνο που θα μας οδηγήσει στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ μέσα από τα καλούπια στα οποία βάζουμε τα πράγματα. Το ένα είναι το ΥΛΙΚΟ, το άλλο είναι ΝΟΗΤΙΚΟ…
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ;
Σε αυτό τοποθετούμε ιδέες και έννοιες. Όμως το ταξίδι της γνώσης πέρα από την πίστη δημιουργεί βιώματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις, οι οποίες εκφράζουν το ΑΔΑΝΟΗΤΟ. Αυτό που εκφράζει τις σκέψεις που κάνουμε για το θεό είναι συμβολικές, ευτυχώς, με τα σύμβολα να μπορούν να δείξουν το δρόμο όπου η Καινή διαθήκη επιχειρεί να βρει λέξεις για την πραγματική φύση του θεού όπως: «Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο πρώτος και ο τελευταίος, η Αρχή και το τέλος» (αποκάλυψη 22:13) και πιο συγκεκριμένα ο ΘΕΟΣ έχει προσαρμοστεί με έναν ήρεμο γαλήνιο Ωκεανό από τον οποίο όλες οι δημιουργίες ανυψώνονται σαν κύματα. Με ένα άλλο σύμβολο να είναι το φως μέσα από το οποίο μπορούν να γίνουν τα πάντα παρότι θα ήταν όμως πολύ βολικό, αν ο Θεός μπορούσε να περιγραφεί χωρίς σύμβολα, ταμπέλες και κατηγορίες. Ο άθεος Ντόκιν και η παρέα του επιτίθενται στον θεό, ουσιαστικά σε σύμβολα και έννοιες που καταλήγουν σε μια μεγάλη μάζα θερμού αέρα. Αλλά σε τίποτα που να έχει μια σταθερή βάση για την αιτιότητά τους.
Αλλά για την πραγματικότητα- δηλαδή ο θεός ως αυταπάτη για την οποία ο Deepak Chopra γράφει: Αν ο θεός υπάρχει παντού, σαν τον αέρα που αναπνέουμε, γιατί είναι τόσο δύσκολο να τον βρούμε; Επειδή οτιδήποτε πείτε γι’ αυτόν είναι ανοιχτό σε αντίλογο. Μόλις αναδείξετε μια ιδιότητα, η αντίθεση της είναι εξίσου αληθής. Άραγε ο Θεός μας αγαπά και γεμίζει τη ζωή μας με καλά πράγματα; Όλες οι θρησκείες αυτό λένε. Τι συμβαίνει όμως με τα άσχημα πράγματα; Αν ο Θεός είναι που τα προκαλεί και αυτά , τότε δεν αντιπροσωπεύει το καλό. Αν δεν μπορεί να τα σταματήσει, τότε η καλοσύνη του έχει σοβαρούς περιορισμούς. Το ίδιο και η δική μας καλοσύνη. Ο Θεός ως αυταπάτη είναι:
• Όταν μοιάζει να έρχεται και να φεύγει.
• Όταν κρίνει και αποδοκιμάζει
• Όταν έχει απαιτήσεις
• Όταν είναι ασταθής και μεταβαλλόμενος
• Όταν μοιάζει να σας έχει εγκαταλείψει
• Όταν απαντά σε κάποιες προσευχές και σε άλλες όχι και όταν είναι δύο αντίπαλοι θεοί σε πόλεμο…, αλλά, αν ο θεός υπάρχει παντού σαν τον αέρα που αναπνέουμε, γιατί είναι τόσο δύσκολο να τον βρούμε; Ο Deepak Chopra σ’ ένα χάρτη για το ταξίδι μας προσφέρει το κλειδί για την επίγνωσή μας, όπου η μεταβολή πρέπει να είναι ολική, γιατί αν δεν μεταμορφώσουμε τον τρόπο τον οποίο σκεφτόμαστε ο θεός θα παραμείνει απρόσιτος. Ενώ τα κύρια χαρακτηριστικά του δρόμου προς τον θεό, είναι ορατά και μας δείχνουν την ύπαρξη τριών κόσμων.
ΠΡΩΤΑ Ο ΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Που είναι ο κόσμος της δυαδικότητας. Με το καλό και το κακό, με το φως και το σκοτάδι να αντιμάχονται το ένα το άλλο.
Τα γεγονότα εξελίσσονται με γραμμικό τρόπο, όπου, κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα μικροσκοπικό κόκκο στην απεραντοσύνη της φύσης, ταξιδεύουμε σε αυτό τον κόσμο ωθούμενοι από την επιθυμία. Με τον θεό να παραμένει απρόσιτος επειδή είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορούμε να δούμε, να αγγίξουμε, να συζητήσουμε, να συλλάβουμε, γιατί όσο μένουμε στη δυαδικότητα κυριαρχεί η προσωπικότητα του ΕΓΩ, όπου όλα περιστρέφονται από το «ΕΓΩ», το «εμένα» και το «δικό μου».
Ενώ ο δεύτερος, είναι ο άϋλος κόσμος ο λεγόμενος Μεταβατικός κόσμος. Με το καλό και το κακό δεν είναι αυστηρά διαχωρισμένος αλλά το φως και το σκοτάδι ενώνονται σε αποχρώσεις του γκρίζου. Ενώ, πίσω από τη μάσκα του υλισμού αισθανόμαστε μια παρουσία κινούμενη προς το μέρος της με τη διαίσθηση και την ενόραση.
ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο ΤΡΙΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Που είναι η πηγή της ίδιας της πραγματικότητας που είναι μια κατάσταση ενότητας. Με τίποτα να μη διαιρείται και τίποτα να μη βρίσκεται σε σύγκρουση. Με το πέπλο του υλισμού να έχει χαθεί εντελώς. Το καλό και το κακό και το φως με το σκοτάδι να έχουν συγχωνευθεί. Κι εμείς να κινούμαστε μέσα σ’ αυτό τον κόσμο οδηγούμενοι από την ανώτερη ύπαρξή της που είναι ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ
ο οποίος είναι η κατάσταση του ατομικού ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ, με το εγώ να έχει επεκταθεί για να γίνει σημαντικό εγώ, με τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από την καθαρή συνείδηση.
Με το Θεό να παραμένει σε συνονθύλευμα επειδή αυτοί οι τρεις κόσμοι αλληλεπικαλύπτονται κι εσείς οποιαδήποτε στιγμή μπορείτε να ζείτε σε κάποιον από αυτούς με όλη την ιστορία να συνοψίζεται σε μια απλή ιδέα.
Ο Θεός γίνεται αντιληπτός στο ανώτερον επίπεδο της επίγνωσης εφόσον όλοι διαθέτουμε επίγνωση για να μπορούμε όλοι να προσεγγίσουμε τον Θεό.
ΤΕΛΟΣ
Επίλογος: Ο θεός με μια ματιά
α) Μαχητικός αθεϊσμός σε 10 μειονεκτήματα στην αυταπάτη του Ντόκινς
1. Ο αθεϊσμός του επιτίθεται στην εκδοχή του Θεού σαν να μην υπάρχει κάποια άλλη. Βάζει όλα μαζί τα είδη των θρησκευτικών πεποιθήσεων και τις υπερβολές των φανατισμένων.
2. Ο αθεϊσμός βασίζεται στην πεποίθηση ότι το σύμπαν δεν έχει μια νοήμονα πηγή. Κι όμως, ένα σύμπαν που δημιουργήθηκε κατά τύχη είναι η λιγότερο πιθανή εξήγηση για το πώς προέκυψε η νοήμων ζωή.
3. Ο αθεϊσμός του εξισώνει την πραγματικότητα με τον υλικό κόσμο, όπως γίνεται αντιληπτός από τις πέντε αισθήσεις. Αυτό εξηγεί την κβαντική επανάσταση, η οποία άνοιξε μια πραγματικότητα πέρα από τον ορατό κόσμο.
4. Ο αθεϊσμός του Ντοκινς ανάγει όλα τα γεγονότα σε άκαμπτους νόμους της φύσης, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί υπάρχουν οι νόμοι της φύσης ή από πού προέκυψαν.
5. Ο αθεϊσμός του χρησιμοποιεί την εξέλιξη ως επιχείρημα κατά της νοήμονος πηγής της ζωής, παρόλο που η επιβίωση του ισχυρότερου δεν μπορεί να εξηγήσει τη δημιουργία της ζωής.
6. Ο αθεϊσμός του προσομιάζεται ως λογικός, δεν μπορεί όμως να εξηγήσει την πηγή της λογικής. Πώς γίνεται μια τυχαία εγκεφαλική δραστηριότητα να παράγει τάξη και λογική;
7. Ο θεϊσμός του ισχυρίζεται ότι η βιολογία αποτελεί τη βάση της συνείδησης, χωρίς να προσφέρει μια θεωρία σχετικά με το πώς τα μόρια έμαθαν να σκέφτονται.
8. Ο αθεϊσμός του αντιλαμβάνεται το μυαλό με άκαμπτους όρους αιτίου και αποτελέσματος. Η σκέψη και η συμπεριφορά είναι αιτιοκρατικές. Δεν δίνει καμιά εξήγηση για την ελεύθερη βούληση, τη δημιουργικότητα ή την ενόραση.
9. Ο αθεϊσμός του αρνείται την ύπαρξη του εαυτού, θεωρώντας τον μια αυταπάτη που δημιούργησε ο εγκέφαλος. Κι όμως η νευροεπιστήμη δεν έχει εντοπίσει ποτέ τη θέση του «εγώ» στον εγκέφαλο.
10. Ο αθεϊσμός του δεν μπορεί να εξηγήσει πως ο απατηλός εαυτός φτάνει στην αυτογνωσία.
β) Πίστη: Δέκα λόγοι για τους οποίους αξίζει η πίστη
1. Η πίστη δεν είναι τυφλή πεποίθηση, αλλά γνώση που προέρχεται από την εμπειρία.
2. Η πίστη είναι η προθυμία να εισχωρήσει κανείς στο άγνωστο.
3. Η πίστη εκφράζει θαυμασμό για το μυστήριο της ύπαρξης.
4. Η πίστη προκύπτει από μια εσωτερική σιωπή και από ό,τι αυτή αποκαλύπτει.
5. Η πίστη φέρνει εμπιστοσύνη στον εσωτερικό κόσμο της ενόρασης, της διαίσθησης και της φαντασίας.
6. Η πίστη φέρνει έναν άνθρωπο εγγύτερα στην πηγή τη δημιουργίας.
7. Η πίστη εισάγει τον αληθινό εαυτό, ο οποίος είναι πέρα από το εγώ.
8. Η πίστη συνδέει τον κόσμο «εδώ μέσα» με τον κόσμο «εκεί έξω».
9. Η πίστη καταργεί τον διαχωρισμό μεταξύ φυσικού και υπερφυσικού.
10.Η πίστη στον βαθύτερο εαυτό σας είναι πίστη στον Θεό.
γ) Θεός: Δέκα ιδέες που δίνουν μέλλον στον θεό
1. Ο Θεός είναι η νοημοσύνη που συλλαμβάνει, κυβερνά, οικοδομεί και γίνεται το σύμπαν.
2. Ο Θεός δεν είναι μυθικό ον – είναι το ίδιο το Είναι.
3. Ο Θεός είναι αδημιούργητος. Το σύμπαν δεν μπορεί να αποκαλύψει τον θεό, εφόσον το καθετί που υπάρχει είναι δημιουργημένο.
4. Ο Θεός υπάρχει ως το πεδίο όλων των δυνατοτήτων
5. Ο Θεός είναι καθαρή συνείδηση, η πηγή όλων των σκέψεων, των συναισθημάτων και των αισθήσεων.
6. Ο Θεός υπερβαίνει όλα τα αντίθετα, συμπεριλαμβανομένων του καλού και του κακού, τα οποία εμφανίζονται στο πεδίο της δυαδικότητας.
7. Ο Θεός είναι Ένα, αλλά διαφοροποιείται σε πολλά – καθιστά εφικτά τον παρατηρητή, τον παρατηρούμενο και τη διεργασία της παρατήρησης.
8. Ο Θεός είναι καθαρή ευδαιμονία, η πηγή κάθε ανθρώπινης χαράς.
9. Ο Θεός είναι ο εαυτός του σύμπαντος.
10. Υπάρχει μόνο θεός. Το σύμπαν αποτελεί εκδήλωση του Θεού
Νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω παγκόσμιες ευχαριστίες για τον διεθνή συγγραφέα Deepak Chopra για το σπουδαίο βιβλίο του για ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Τα Χανιώτικα Νέα για τις ενδιαφέρουσες ως τώρα παρουσιάσεις τους, για το παγκοσμίου σημασίας έργο, αλλά με συγχαρητήρια των αναγνωστών και αναγνωστριών που παρακολούθησαν τα άρθρα μας ως σήμερα στα Χανιώτικα Νέα
Με τον θεό να είναι καθαρή ευδαιμονία, η πηγή κάθε ανθρώπινης χαράς. Γιατί στο ΣΥΜΠΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ.
