Μεγαλεία!

Μόνο θλίψη προκαλεί η είδηση της επίθεσης από αγνώστους, στο σπίτι που διαμένει η οικογένεια του 11χρονου Αμίρ στην Αθήνα, ο οποίος αν και είχε κληρωθεί να είναι σημαιοφόρος για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, τελικά παρέλασε με την ταμπέλα του σχολείου του.
Η φωτογραφία με το σπασμένο τζάμι στο παιδικό δωμάτιο, και το χαρτόνι που προτρέπει την οικογένεια να φύγει, μας γεμίζει οργή.
Πράξεις που παραπέμπουν χρόνια πίσω,δείχνουν έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και πνευματική φτώχεια.
Δεν αρμόζουν στην σημερινή εποχή, στις σύγχρονες κοινωνίες μας, που όλοι ευαγγελιζόμαστε τη συμφιλίωση των λαών, τη συνεργασία, την ειρήνη.
Γεγονότα που καταργούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ρατσισμός σε όλο του το… μεγαλείο!
«Eχω ένα όνειρο ότι κάποια μέρα τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν σε μία χώρα όπου δεν θα κρίνονται από την απόχρωση του δέρματός τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους… Οτι μια μέρα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορούν να ενώσουν τα χέρια τους μαζί με τα λευκά παιδιά σαν αδέρφια… Εκείνο για το οποίο η δικιά μας γενιά θα μετανιώσει πικρά δεν θα είναι τόσο η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών», ήταν τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ομως, απ’ ό,τι φαίνεται, η μέρα τούτη, μάλλον αργεί!