Το κόστος που πληρώνουν οι πολίτες από την εφαρμογή της μακρόχρονης λιτότητας -που κάποιοι πλέον ισχυρίζονται ανενδοίαστα πως πέρασε οριστικά και πως ένας νέος ήλιος ανατέλλει για τη χώρα- εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλο.
Σα να μην πέρασε μια μέρα από τις εποχές εκείνες όπου ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σκόρπαγε το χρήμα εδώ και κει, σα να μην συνέβη τίποτε την τελευταία δεκαετία, οι διαφημιστές εξακολουθούν να λανσάρουν ένα σύγχρονο μοντέλο ζωής, βγαλμένο από την πλασματική ευημερία και τους φανταστικούς κόσμους του νεοπλουτισμού.
Σα να μην έχουν καταλάβει πως ο κόσμος πλέον -και δη οι νέοι- δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, μοιράζουν οι πολιτευτές και η κουστωδία τους αφειδώς υποσχέσεις όχι μόνο περί της υποτιθέμενης ολικής επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που ως εκ θαύματος καταργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά και της ισσοροπίας που δήθεν έχει επιτευχθεί στα έσοδα και τα έξοδα του κράτους, που ένας απλός λογιστής θα αποκάλυπτε πως πρόκειται απλώς για μέγιστη απάτη.
Τόσο εύκολα και ανενδοίαστα.