Οπου ο πιο κακός μαθητής δεν είναι στο σχολείο… μα είν’ αυτός… εσύ… κι εγώ… που γράφει το βιβλίο.
Ομως το κακό είναι κυρίαρχο σε κάθε εποχή με τη δική του τη μορφή ανήκουστης απανθρωπιάς.
Για να φθάσουμε στο μέγιστο κακό της βόμβας της Χιροσίμα που άνοιξε τις πύλες της πυρηνικής εποχής, με αιωρούμενη την απειλή της καταστροφής μας. Με την παλιά τη σάτιρα να μαστιγώνει το κακό και τη σάτιρα των δικών μας των καιρών να γλυκαίνει τους φυσικούς και τους τεχνητούς πόνους μας με το αστείρευτο της σάτιρας το γέλιο…
Ενα γέλιο κι έναν πόνο, αλλά και με αντίσταση στο μέγιστο και στο καθημερινό κακό της σατιρικής φωνής του Παύλου Πολυχρονάκη, που μεταφέρεται από τα Χανιά στο πανελλήνιο και στο παγκόσμιο ελληνικό κοινό του ιντερνετικού μας κόσμου… Για να σατιρίζονται ο πιο κακός ο μαθητής, ο πιο κακός συμμαθητής, ο πιο κακός καθηγητής, ο πιο κακός γονιός, ο πιο κακός γιος, οι πιο κακοί μαζοχιστές, η πιο κακή αδελφή, η πιο κακή στιγμή, οι πιο κακοί εθνικοί κληρονόμοι, ο πιο κακός υποψήφιος βουλευτής, ο πιο κακός συνασπισμός (ΝΑΤΟ), η πιο κακή επιλογή υποψηφίων βουλευτών, ο πιο κακός σύζυγος, ο πιο κακός στρατιώτης, η πιο κακή κρίση, ο πιο κακός γιατρός, ο πιο κακός φίλος ο υστερόβουλος, αλλά και ο πιο κακός απεργός, ο πιο κακός μηνυτής, το πιο κακό άλογο… οι πιο κακοί δυνάστες, ο πιο κακός πολιτικός, το πιο κακό ριζικό, ο πιο κακός τοπικιστής, ο πιο κακός πόλεμος, το πιο κακό ελάττωμα, ο πιο κακός άνθρωπος, οι πιο κακές καταλήψεις του κόσμου και άλλες 20 περιπτώσεις κακών ανθρώπων και κακών αδελφών όπως τον Ιωσήφ που όλοι μαζί εκφράζουν τα πιο κακά, κάποιων καλών που συναποτελούν τον περιστρεφόμενο άξονα του κακού στη διαχρονική κακότητα του διαϊστορικού χρόνου… Ομως, η σάτιρα της άλλης ματιάς του συγγραφέα της έμμετρης σάτιρας Παύλου Πολυχρονάκη μέσα από το έργο “Ο πιο κακός ο μαθητής” απογυμνώνει το κακό του κόσμου ως μέγιστο και ως ελάχιστο ζωντανής, χειμώδους και κοινωνικο-πολιτικής μαρτυρίας.
Ο ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Ο απέραντος κόσμος του κακού έχει ολοσχερώς κατακυριεύσει τον σύγχρονο κόσμο μας. Με την αντίληψη – πεποίθηση ότι αυτό τούτο το κακό αποτελεί το καλό της εποχής μας. Για να είμαστε τώρα (όπως και στις παλαιότερες εποχές) οι “σωτήρες” του κακού προς ωφέλεια του καλού, που δεν θα υπήρχε να μάχεται υπέρ του εαυτού του.
Ομως η τέτοια επικυριαρχία του κακού ως καλού έχει δημιουργήσει μια διαρκή κρίση πνευματικής τάξης διά της οποίας η παραγωγή και αναπαραγωγή του κακού ανυψώνεται ως προσκυνηματικό “ιδεώδες” υπέρ ανάπτυξής του.
Οπου σήμερα με την ανταγωνιστικότητα της “προόδου” και μαζί της αποδοχής του κακού έχουμε φθάσει στο κρίσιμο αδιέξοδο ολόκληρου του πολιτισμού με το κακό να είναι καλό και μ’ εκείνο με τη μορφή της αμφισβήτησης να αποτελέσει το επίτευγμα του σύγχρονου βίου μας που προβάλλει με κάθε τρόπο προπαγανδιστικό, καταναγκαστικό, αποπροσανατολιστικό ακόμα και ψευδαπολιτιστικό την καθολική επιβολή και λειτουργία του.
Η ΜΕΤΑΒΑΦΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΣΕ ΚΑΛΟ
Στους προηγούμενους αιώνες που λειτουργούσαν περισσότερο ηθικοί κανόνες και αξίες η κριτική σε όλους τους τομείς της ζωής αποδοκίμαζε τη “μεταβάφτιση” του κακού ως μορφή καλού. Ενώ η σάτιρα των μεγάλων σατιριστών από τους κωμωδείς και τραγωδείς της αρχαίας εποχής, ως τον μεσαίωνα, τη νεωτεριστική και τη μετανεωτερική εποχή μας μαστίγωναν με υψηλόφρονα ανηλεή λόγο όλες τις πολιτικές παρεκτροπές ή εξουσιαστικές διαστροφές. Καθώς και όλες τις κοινωνικές και ατομικές περίεργες και παραστρατημένες συμπεριφορές.
Για να είναι πολλοί και πολλές από τις σατιρικές επιθέσεις βαριά θιγόμενοι κοινωνικά με μερικές περιπτώσεις να φθάνουν ακόμα και ως την αυτοκτονία, λόγω των αυστηρότερων κοινωνικών λόγων των κανόνων παλιότερων εποχών.
ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Σήμερα όμως οι εποχές έχουν αλλάξει τόσο ριζοσπαστικά και ανατρεπτικά που εκείνα που παλιότερα εθεωρούντο ως κακά σήμερα λειτουργούν ως καλά και μη επαίσχυντα ή απάνθρωπα.
Βέβαια, η ανθρωπότητα βίωσε και στους παλιότερους καιρούς ιδιαίτερα απάνθρωπες καταστάσεις όπως βιώνει και σήμερα με τους αποκεφαλισμούς των τζιχαντιστών οι οποίοι είναι απεχθείς. Αλλά δεν είναι απεχθέστεροι από τους αμέτρητους αποκεφαλισμούς που έγιναν με τη φοβερή γκιλοτίνα στη γαλλική επανάσταση για το… καλό της κοινωνίας.
Κι ακόμα προσομοιάζουν με τους θαλάμους αερίων της χιτλερικής Γερμανίας και τις μεγάλες σφαγές του Στάλιν κ.λπ. Με μέγιστο όμως κακό για ολόκληρη την ανθρωπότητα την κατασκευή και τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Με την αμερικανική υπερδύναμη να ανοίγει για την ανθρωπότητα τις πύλες της πυρηνικής εποχής, με συνεχώς αιωρούμενο τον κίνδυνο μιας πυρηνικής καταστροφής…
Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ
Πριν από αυτό το μέγιστο κακό η σάτιρα μαστίγωνε το κακό με τους τρόπους της, σε όλες τις χώρες. Οπως έκαμαν και στη χώρα μας σπουδαίοι ποιητές, όπως ο Παλαμάς με τις σάτιρές του. Αλλά όπως έκαναν και οι σατιρικοί της επικαιρότητας, όπως ο δικός μας ο Γεώργιος Σουρής…
Χωρίς βέβαια ούτε η λογιοποίηση ούτε η σατιρική ρίμα να βελτιώνουν τα απέραντα πεδία του κακού. Ούτε όμως να διορθώνουν και τους παράξενους ή κοινωνικά παραβατικούς χαρακτήρες όπως τους σατίρισαν μεγάλοι ξένοι σατιρικοί λόγιοι δημιουργοί όπως και ο δικός μας ο Ανδρέας Λασκαράτος.
ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΑΤΙΡΑ
Τώρα όμως που η γενικευμένη παραβατικότητα έχει γίνει τρόπος σύγχρονης ζωής η σάτιρα των καιρών αναπτύσσεται και με το ίντερνετ κ.λπ. παγκοσμιοποιείται εκλαμβανόμενη ως μια σύγχρονη “παράξενη” ματιά ψυχαγωγικής έκφρασης και κοινωνικής κριτικής, απέναντι στην ολοκληρωτικά ομοιογενή παγκοσμιοποιημένη του απέραντου κακού ως ελάχιστου καλού μέσα σ’ έναν παράδοξο κόσμο.
Αυτή την παραγωγή και πρόσληψη του σύγχρονου σατιρικού την καλλιέργησε και την ανέδειξε, από τα Χανιά στην παγκόσμια διαδικτύωση ο φίλτατος Παύλος Πολυχρονάκης. Αυτός δημιούργησε από τα Χανιά τον ετήσιο διαγωνισμό σάτιρας με παγκρήτια, πανελλήνια παμμεσογειακή και διεθνή επιτυχία και προβολή.
ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΜΜΕΤΡΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ ΠΑΥΛΟΥ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗ
Ο ίδιος μετέχει από χρόνια σε άλλους διαγωνισμούς έμμετρης σάτιρας, έχοντας αποσπάσει ήδη, όπως και φέτος, πολλά πρώτα βραβεία. Οπως είχε αποσπάσει ως πρωταθλητής στίβου πλείστα όσα βραβεία και αθλητικές διακρίσεις.
Αυτός ο συνεχιστής και πρωταγωνιστής (στους καιρούς μας) του έμμετρου σατιρικού ποιητικού λόγου συμμετέχει σχεδόν καθημερινά στο σατιρίζειν το γίγνεσθαι της σημερινής κάκιστης εποχής μαζί με τους εκφραστές της τους οποίους αντιμετωπίζει με κατανόηση βαθιά, αλλά και με καθαρότητα πνευματικής ευθύνης. Εχει γράψει σατιρικά έμμετρα βιβλία. Για να προσθέσει το 2013 ένα βιβλίο σατιρικού πνεύματος με τίτλο: “Ο πιο κακός ο μαθητής (50 μοναδικές ιστορίες)” με ένα θαυμάσιο σκίτσο στο εξώφυλλο του φίλτατου (για χρόνια συνεργάτη και συνοδοιπόρο στο ΒΗΜΑ και στα ΝΕΑ) Σπύρου Ορνεράκη.
Ο ΠΙΟ ΚΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΙΟ ΚΑΚΟΙ
Στο εξώφυλλο γράφει: «Ο πιο κακός μαθητής, δεν είναι στο σχολείο… μα είν’ αυτός… εσύ… κι εγώ που γράφει το βιβλίο». Το οποίο αφιερώνει στον σεβαστό αγαπητό και πολυγραφότατο πατέρα Ιγνάτιο. Τον της εκκλησίας, της πολιτείας και του κόσμου μας επισκοπεύοντα τα κακώς ποιούμενα και τα καλώς καταξιούμενα στον συνεχώς και πιο δραματικά απαξιούμενο κόσμο…
Στην αφιέρωση αυτή ο Παύλος Πολυχρονάκης γράφει: «Το βιβλίο αυτό “ο πιο κακός ο μαθητής…” το αφιερώνω στον πιο καλό το μαθητή… το σεβαστό αρχιμανδρίτη και δάσκαλο Ιγνάτιο Χατζηνικολάου τον οποίο προσωπικά θεωρώ “Μάρκο Μπότσαρη” της εκκλησίας μας για το ήθος του και Ωριγένη της θρησκείας μας για την πολυγραφότητά του και τη διερευνητική γραφή του».
Αλλά ο συγγραφέας του βιβλίου “Ο πιο κακός ο μαθητής…” στο μήνυμά του στον αναγνώστη γράφει:
«Αγαπητέ αναγνώστη,
το μήνυμα που σου στέλνω τούτη τη φορά είναι ότι… ο αθέατος κόσμος των μοναδικών ιστοριών όπως αυτές του παρόντος βιβλίου υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι. Γι’ αυτό θέλω από εσένα να μην αποδεχτείς και ούτε να ευλογήσεις ποτέ τις κακές πράξεις των ηρώων τους στο όνομα κομματικής, συγγενικής, συμφεροντολογικής ή ιδεολογικής σχέσης σου μαζί τους και να αντισταθείς σ’ αυτούς που για κομματικούς και συμφεροντολογικούς κυρίως λόγους θέλουνε να τους κάνουνε ήρωες και σύμβολα».
ΜΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟ ΤΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ ΤΟ ΓΕΛΙΟ
Ο Παύλος Πολυχρονάκης είναι ο πολίτης και άνθρωπος που έγινε από τα Χανιά διαδικτυακά γνωστός ως ο σύγχρονος εκφραστής της έμμετρης σάτιρας. Αυτός ο αυτοσατιρικός και ακούραστος ετεροσατιρικός πανελληνιονίκης στις ρίψεις και στο δέκαθλο των αθλητικών αγώνων πέρασε στον μεγάλο στίβο της σάτιρας για να μην αφήσει καμιά πλευρά του κακού (που επικυριαρχεί στην ανθρώπινη φύση και ζωή) να μην το σατιρίζει μέσα από τις έμμετρες ρίψεις των 26 βιβλίων του και των χιλίων και πλέον ευθυμογραφημάτων του που δημιούργησε και συνεχίσει να δημιουργεί ακόμα και σε δύσκολες στιγμές ανθρώπινου πόνου.
Οπως έκαμε και πρόσφατα με την αγωνιστική και αυτοσατιρική αντιμετώπιση της κρίσης της υγείας του στη σπονδυλική του στήλη.
Για να βγει και πάλι νικητής. Για να συνεχίζει να υπηρετεί τον ζωντανό λόγο της σατιρικής του έμπνευσης που είναι ακένωτη για να γλυκαίνει μια σταλιά των δύστυχων τον πόνο με το γλυκό κι αστείρευτο της σάτιρας το γέλιο…
Εμείς του ευχόμαστε υγεία και συνεχή σατιρική δημιουργία.
