Κύριε διευθυντά,
πάντα για όλες τις κυβερνήσεις και μετά τη δεκαετία του ’50, που θυμάμαι, η ορεινή ύπαιθρος ήταν το “αγκάθι” για όλες τις κυβερνήσεις. Στόχος τους ήταν πώς θα εξοντώσουν την ορεινή ύπαιθρο. Το πέτυχαν! Πάντα είμαστε στο περιθώριο, στην απομόνωση, είμαστε υποδεέστεροι πολίτες.
Πληρώναμε τηλέφωνο και τηλέφωνο δεν είχαμε, τηλεοπτικό σήμα ποτέ δεν είχαμε σωστό, ύδρευση δεν είχαμε… Άπειρες φορές δεν είχαμε ρεύμα, και ήμασταν βυθισμένοι στο σκοτάδι. Και άλλα πολλά που προκαλούσαν τους νέους να εγκαταλείψουν τα ορεινά χωριά.
Πρέπει όμως να εξαιρέσουμε τον αείμνηστο νομάρχη Μανώλη Κουκάκη και τον πρόεδρο της Κοινότητας Πρασσέ τότε, Νίκο Μπουλταδάκη, που τότε έγιναν πολλά έργα ζωτικής σημασίας, διαφορετικά σήμερα ακόμα θα ψαχνόμαστε στο πετάλωμα των γαϊδάρων για να βιοποριστούμε. Όμως μας άφησαν το “κερασάκι στην τούρτα”, και μας έδωσαν το τελευταίο χτύπημα, στην συγκοινωνία Σέμπρωνας -Πρασσές – Νέα Ρούματα – Χωστή – Λαγγός· συγκοινωνία δεν υπάρχει, μόνο το καλοκαίρι και μία φορά την εβδομάδα!
Απαιτούμε δύο φορές την εβδομάδα συγκοινωνία.
Λύσεις υπάρχουν, δεν θέλουν να μας ακούσουν στην Αντιπεριφέρεια.
Λιονάκης Εμμανουήλ
Πρασσές
