Ξύπνησε αργά, ίσως έτσι εξηγείται ο πονοκέφαλος. Αναμενόμενο. Οι κατά κορωνοϊό συνθήκες έχουν επηρεάσει το βιολογικό μας ρολόι. Με τον κατ’ οίκον περιορισμό, το τζετ λαγκ του καναπέ είναι πλέον κατάσταση μη αναστρέψιμη…
Τηλεόραση, PC και λοιπά επικοινωνιακά μέσα είναι στη ζωή μας επί 24ωρου βάσεως. Ποτέ πριν η τεχνολογία δεν είχε τέτοια ευδοκίμηση, ούτε ήλπιζε σε τέτοια αποδοχή και διακρίσεις. Να σωθεί οτιδήποτε αν σώζεται. να σωθεί η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
Α) ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ: Ανοίγει το παράθυρο και ανάβει ένα τσιγάρο από… αντίδραση στη στέρηση ελευθερίας των τελευταίων ημερών. Στην ανθισμένη αμυγδαλιά οι μέλισσες επιδίδονται ανενόχλητες στο σωτήριο έργο της επικονίασης. ─ Μυστήρια φάρα, σκέφτεται, τόσο μικρές και τόσο απαραίτητες για την εξασφάλιση της τροφικής αλυσίδας… και τόσο ελεύθερες. «Το σκουληκάκι βρίσκεται σ’ ώρα καλή κι εκείνο..» οι στίχοι από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Σολωμού ηχούν στ’ αυτιά της με τη φωνή της φιλολόγου της στη Β’ Λυκείου.
Β) ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ: Α! είχε καλούς δασκάλους στο σχολείο της και υπομονετικούς κυρίως. Ανθεκτικούς στην εφηβική τρέλα, στην ελλιπή σχολική υποδομή, στις παράλογες γονικές απαιτήσεις. Τραγική ειρωνεία: περίμεναν έναν κορωνοϊό να τους αποκαταστήσει! Η συνύπαρξη με τα παιδιά δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανένα και κυρίως για τους γονείς. Τα τηλεμαθήματα είναι μια κάποια λύση.
Γ) ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ: Και οι γιατροί; Μέχρι πρότινος έσκυβαν τα κεφάλια και έσκιζαν τα πτυχία τους μπροστά στους… παντογνώστες ασθενείς ή συγγενείς που -άρτι αποφοιτήσαντες από την Google και τα λοιπά ενημερωτικά sites- αποτολμούσαν διαγνώσεις, πρότειναν θεραπείες και γενικά τους αμφισβητούσαν ασύστολα. Τώρα όλος ο κόσμος μια εντατική, χειρουργικές μάσκες και… χειροκροτήματα απ’ τα μπαλκόνια επιβραβεύουν το έργο και την αυτοθυσία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των απανταχού θεραπευτηρίων. Πιο ειλικρινή τα λόγια του 99χρονου Ιταλού (;) επιζήσαντα προς τους γιατρούς του: «Ευχαριστώ για όσα κάνατε για μένα». Κάπου ψηλά ο άγιος Πέτρος χαμογελά με συγκατάβαση…
Δ) ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ: Φτιάχνει ένα καφέ και πέφτει στον καναπέ. Ένας καφές είναι βάλσαμο, μονολογεί, μα να τον έπινε στο Λιμάνι με τις κολλητές, ακόμα καλύτερος. Να σχεδιάζουν τις διακοπές, τις αγορές- τηλε και δια ζώσης-, τις κοντινές και μακρινές αποδράσεις απ’ τις σκοτούρες, από τα παλιά και νέα διλήμματα που κατακλύζουν την καθημερινότητά της: ΔΕΗ ή Εφορία, καριέρα ή οικογένεια, βουνό ή θάλασσα, πλούσιος ή φτωχός, άνεργος ή ημιαπασχολούμενος, έντιμος ή λαμόγιο, εύσωμος ή λεπτός; Πρόσφυγας ή μετανάστης, Ανατολή ή Δύση, Αιγαίο ή Έβρος, Βορράς ή Νότος; Παρελθόν ή μέλλον, σήμερα ή αύριο… ΤΩΡΑ λέει και αφήνοντας τον καναπέ, καταπιάνεται με τη φασίνα…
Ε) ΜΕ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ: Τα περιοριστικά μέτρα για το Πάσχα έβαλαν σε δοκιμασία τα νεύρα των απανταχού πιστών και έθεσαν θεολογικά ζητήματα. ─ Καλά, Πάσχα χωρίς έξοδο στα χωριά, τα νησιά, τις… βραχονησίδες, αλλά και με κλειστές τις εκκλησίες; Μεγάλη εβδομάδα χωρίς συνωστισμό «Πώς σπρώχνετε έτσι, κυρία μου, όλοι θα προσκυνήσουμε», Λαμπρή χωρίς οβελία; Δίνουν και παίρνουν τα κοροϊδευτικά σποτάκια των αρνιών στο διαδίκτυο. ─ Ο Θεός είναι παντού, διατείνονται οι σοφοί ιεράρχες. ─ Ανοίξτε τις εκκλησίες, απαιτούν οι φανατικοί πιστοί. ─ Μαμά πεινάω! Μαγείρεψες ή θα παραγγείλουμε; ─ Πού κάνουμε λάθος, αναρωτιέται μπαίνοντας στην κουζίνα…
ΣΤ) ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ: Στο παράθυρο και πάλι. Το Πάσχα είναι ήδη παρελθόν. Γιορτάσαμε αξιοπρεπώς και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, επαινεθήκαμε για τα αυτονόητα, ανταλλάξαμε ευχές και συναισθήματα ξεχνώντας για λίγο τα προβλήματα. Δυνατοί και φαινομενικά απρόσβλητοι επιδιώκουμε τόσα χρόνια τον έλεγχο στο μικρόκοσμό μας και στην κάθε ανατροπή μετρούμε τις συνέπειες με μέτρο τον εαυτό μας. Έρημος δρόμος. Άρωμα ανθισμένης πασχαλιάς προδίδει το πέρασμα του αόρατου θιάσου. Η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, ο Άλλος, ο Πλησίον, η ανθρωπιά εν ολίγοις, εγκατέλειψαν προ πολλού τον πλανήτη. Καιρός για ανασύνταξη σκέφτεται…
Περνώντας από το χωλ απέφυγε να κοιτάξει τον καθρέπτη. Ένας λεκές στο πάτωμα τράβηξε την προσοχή της και βάλθηκε να τον καθαρίζει με μανία μέχρι τελικής πτώσης…
