Πριν καλά – καλά καθίσουν οι στάχτες από την καταστροφή της Νοτρ Νταμ στην καρδιά του Παρισιού, ξεκίνησε ο σχεδιασμός και η συγκέντρωση χρημάτων για την αποκατάσταση αυτού του εμβληματικού κτηρίου.
Σύγκριση μεταξύ των δυο μνημείων δεν τίθεται, όμως μοιραία ο νους πολλών Χανιωτών πήγε στην πυρκαγιά που κατέστρεψε πέρυσι τον Ιούλιο τους Ιταλικούς Στρατώνες στα Χανιά.
Σύγκριση όμως μπορεί να γίνει και αφορά τη νοοτροπία της γαλλικής με την ελληνική πολιτεία. Είναι ξεκάθαρο ότι από αύριο κιόλας θα έχουν μπει συνεργεία στη Νοτρ Νταμ και θα δουλεύουν για την αποκατάσταση του κτηρίου. Μεταξύ των Γάλλων πολιτών δε, είναι δεδομένο ότι το λαβωμένο μνημείο τους θα αποκατασταθεί. Δεν ξέρουμε πόσος καιρός θα χρειαστεί για να συμβεί αυτό, όμως αν πούμε σε έναν Παριζιάνο ότι σε δέκα μήνες από σήμερα δεν θα ‘χει γίνει η παραμικρή εργασία στον ναό, θα μας περάσει για τρελούς.
Αντιθέτως, στα Χανιά θα περνούσαμε τρελό όποιον πίστευε ότι τις επόμενες εβδομάδες ή και μήνες από την καταστροφή των Στρατώνων θα ξεκινούσε η προσπάθεια αποκατάστασής τους.
Ως συνήθως, μείναμε σε υπουργικές εξαγγελίες περί δέσμευσης πόρων, και μένουμε με τα καμένα ντουβάρια στην αρχή της Τζανακάκη, για να μας θυμίζουν ότι κάποτε, στην πόλη ετούτη, έζησαν, σχεδίασαν και υλοποίησαν άνθρωποι που ήθελαν να κάνουν τον τόπο μας όμορφο.
Επίσης, θα επισυμάνω κάτι που γράψατε, “ξεκίνησε η συγκέντρωση χρημάτων” από διάφορους δωρητές, ιδιώτες, εταιρίες και θεσμικούς. Εδώ στα Χανιά ΔΕΝ έγινε κάτι παρόμοιο και το βρίσκω απολύτως φυσικό, όχι γιατί δεν υπάρχουν χρήματα αλλά επειδή μας αρέσει μόνο να φωνάζουμε και να διαμαρτυρόμαστε μόνο και μόνο για να γίνεται ντόρος. Δεν είναι όμως ο σωστός τρόπος επίλυσης τοπικών προβλημάτων αυτός. Χρειάζεται η ιδιωτική πρωτοβουλία σε όλα τα επίπεδα φτάνει να διασφαλιστεί ότι τα χρήματα που θα μαζευτούν θα καταλήξουν εκεί, στο σκοπό για τον οποίο προορίζονται. Μπορεί αυτό να γίνει; Αν ναι, τότε το μισό πρόβλημα θα έχει ήδη λυθεί. Απλά τα πράγματα. Όρεξη, θέληση και σωστή οργάνωση χρειάζεται.