“Μελαμψά Γενέθλια” Τιμής…

Η παγκόσμια Ιστορία των ανθρώπων, σεμνύνεται δίκαια απολύτως, με τη διέλευση ενός τέτοιου Ανθρώπου, από τον χρόνο της…
Αφού ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, γεννήθηκε την 15η Ιανουαρίου του 1929 και δολοφονήθηκε το 1968… τον Απρίλιο.
Στο διάστημα τούτο των τριάντα και εννιά χρόνων, πρόλαβε όχι βέβαια να εξαντλήσει (;) ούτε καν να αναπτύξει επαρκώς, το στιβαρό και ωραίο του “ουμανιστικό σύστημα” Αξιών, αλλά να δώσει κάποι ενδεικτικό στίγμα του αγώνα του! Μόνον αυτό.
Ενός αγώνα, ταγμένου στον Άνθρωπο τον αδικημένο, τον αποδιωγμένο, τον διαφορετικό… Τον μαύρο.
Οι αγώνες του κατά του ρατσισμού της φυλής του, φώτιζαν και φωτίζουν τον καιρό, και τι να πρωτογράψεις τώρα, γι’ αυτόν τον απαράμιλλο άνδρα, που:
Στα πέντε του χρόνια κιόλας, ένοιωσε στο μαύρο, στιλπνό και τρυφερό πετσί του, τις “ρατσιστικές διασχίσεις”…
Που μορφώθηκε πανέξυπνος, έντιμος προικισμένος εκ θεού, να προσφέρει και να σταυρωθεί, για ένα καλύτερο κόσμο!
Που έβγαινε στο βήμα να στηρίξει τα δίκια του λαού του, και οι μυριάδες ακροατές του, κρατούσαν τα λόγια του με τις ειρηνιστικές προσδοκίες, συνθήματα και απολυτίκια Ζωής…
“Έχω ένα όνειρο”…
Που γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπο της λατρεμένης του Κορεττας, κι εκείνη του χάρισε τέσσερα παιδιά, αλλά και συνέχισε την πορεία της στους βηματισμούς του…, όταν έχασε τον “Θεό” της, στα 39 του χρόνια…
Που τον τίμησε ο κόσμος με το Νόμπελ Ειρήνης, και η συνάφεια του μέλλοντος χρόνου, φιλοτέχνησε την Μορφή του, ως μια από τις Μέγιστες Αναγωγές του 20ου αιώνα!
Που του ‘δωσαν οι ΗΠΑ τα μετάλλια της αναγνώρισης, μετά θάνατον, υποκλινόμενες σ’ ένα μελαμψό πολίτη του κόσμου, που ξεπέρασε σύνορα, χρώματα και χρόνο…
Το αλμανάκι μου, δεν λαθεύει… Μου γράφει την ημέρα της αναχώρησής του, με βίαιο δολοφονικό τρόπο, μου γράφει τους στίχους του ποιήματος του, γλυκό και φωτισμένο “τροπάριο” καλωσύνης και προόδου, και με προτρέπει γι’ αυτή την ταπεινή αναφορά σ’ ένα από τα φωτεινότερα πρόσωπα του πλανήτη…