ΓΙΑ να μη ξεχνιόμαστε: Μπορεί στην Αγγλία να γίνονται πλούσιες εκδόσεις και συγκινητικά βιντεο-αφιερώματα για τη μακροβιότερη στην ιστορία τους Βασίλισσα, την Ελισάβετ Β’ (1926-2022)… Μπορεί η ίδια να υπήρξε σύμβολο ενότητας, τόσο για το Ηνωμένο Βασίλειο (UK), όσο και για τις χώρες που απαρτίζουν τη Βρετανική Κοινοπολιτεία… Μπορεί οι Άγγλοι να τη λατρεύουν, όμως, σε ό,τι αφορά τη σχέση της με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, δεν μας επιτρέπεται να σημειώσουμε τίποτε το θετικό.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, από την έναρξη της βασιλείας της, υπήρξαν μελανές σελίδες που αφορούσαν την Κύπρο: Η μη απονομή χάριτος από τη νεαρή τότε βασίλισσα, Ελισάβετ Β’, στους Κύπριους αγωνιστές Μιχαήλ Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, αργότερα και στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη (δεκαετία 1950), είχε ως αποτέλεσμα, οι νεαροί μαθητές “εραστές” της Κυπριακής Ελευθερίας, να οδηγηθούν στην αγχόνη (1956) των Κεντρικών Φυλακών της Λευκωσίας. Η γενναία στάση τους μπροστά στους δημίους τους κι ο τρόπος θανάτωσής τους προκάλεσαν παγκόσμια αντίδραση και κατακραυγή.
ΕΜΕΙΣ ήμασταν τότε (1956) “πρωτάκια” Γυμνασίου στη Θεσσαλονίκη και τα καθημερινά συλλαλητήρια στους δρόμους ή έξω από τα σχολεία -με μπόλικο ξύλο- γίνονταν για τη δικαίωση του Κυπριακού αγώνα. Η Αγγλική πολιτική, αντί για την “Ένωση” της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα, έβαλε δολίως στο “παιχνίδι” και τους Τούρκους, ώστε -με το “διαίρει και βασίλευε”- να κραταεί για τον εαυτό της το ρόλο του ρυθμιστή. Δυστυχώς, η βρετανική πολιτική και η ίδια η Βασίλισσα Ελισάβετ Β”, δεν έχουν αφήσει πίσω τους, παρά μόνο θλιβερά γεγονότα, χαραγμένα βαθιά στις ψυχές των Ελλήνων Κυπρίων και ημών των Ελλαδιτών.
