Ενδεχόμενη επίδραση της Αμερικανονατοϊκής βάσης της Σούδας στο περιβάλλον, την υγεία, την οικονομία και την καθημερινότητα των πολιτών μελετά η Ζακλίν Αντρές (Jacqueline Andres), ερευνήτρια του γερμανικού Κέντρου Πληροφόρησης για τη Στρατικοποίηση (imi-online.de), μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης με αντιμιλιταριστικό στόχο και σκοπό.
H κα Αντρές βρίσκεται αυτές τις ημέρες στα Χανιά ενώ νωρίτερα είχε επισκεφθεί τις τοπικές κοινωνίες γύρω από τις αμερικανικές βάσεις στη Σικελία, την Ισπανία και την Πορτογαλία στο πλαίσιο μιας μεγάλης έρευνάς της.
Η οργάνωση, στην οποία μετέχει το Κέντρο Πληροφόρησης για τη Στρατικοποίηση, δημιουργήθηκε το 1996 προκειμένου να μελετήσει την πρόθεση τότε της γερμανικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε αλλαγές στη φιλοσοφία του στρατού. «Το κίνημα ειρήνης κατάλαβε πως αυτή η πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης τότε δεν είχε να κάνει με την υπεράσπιση της χώρας, με την άμυνά της, αλλά με την επιθετικότητα και έπρεπε να αντιδράσουμε» δηλώνει στα “Χ.ν.” και εξηγεί πως «βασιζόμαστε στην έρευνα και στον ακτιβισμό», ενώ η προσπάθεια βασίζεται στην αυτοχρηματοδότηση.
Μιλώντας για τη μέχρι σήμερα εμπειρίες της στέκεται στις Αζόρες στην Πορτογαλία και αναφέρει: «Η βάση εκεί είναι στην “καρδιά” του νησιού. Στη Ρότα της Ισπανίας δημιουργήθηκε στρατιωτική εγκατάσταση στην είσοδο της Μεσογείου θάλασσας. Στη συνέχεια κτίσθηκε μια πόλη γύρω από τη βάση, στην ουσία για την εξυπηρέτησή της».
Η ίδια μελετά το κοινωνικό προφίλ που θέλουν να προβάλουν οι κατά τόπους στρατιωτικές βάσεις μέσω φιλανθρωπικών δράσεων, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι «έχουν ανθρώπους εξειδικευμένους στις δημόσιες σχέσεις που ξέρουν τι θα πουν και πώς θα μιλήσουν. Δεν βάζουν να μιλήσει στα παιδιά τον οποιονδήποτε στρατιώτη να τους πει για το μεταπολεμικό στρες, για το τι ακριβώς κάνουν στις πολεμικές τους επιχειρήσεις!».
Παράλληλα ζητά να ληφθεί επιτέλους υπ’ όψιν «πόσο κοστίζει η μόλυνση που προκαλούν οι βολές, οι ασκήσεις, πόσο επηρεάζει τον πληθυσμό, τι συνέπειες έχει για την υγεία και το περιβάλλον».
Ειδικά για τα Χανιά, σχολιάζοντας τα αυξημένα ποσοστά καρκίνου, υποστηρίζει πως «ακόμα και αν δεν οφείλονται στην παρουσία της βάσης, υπάρχει πάντα μια ψυχολογική πίεση πάνω σε αυτό το θέμα που πάντα ανησυχεί τους πολίτες».
Επίσης, διερωτάται «τι θα συμβεί σε ένα ατύχημα -κάτι πολύ πιθανό- ή ακόμα και σε μια τρομοκρατική επίθεση;», ενώ σημειώνει πως «στις βάσεις αυτές των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ δεν ξέρουμε τι υπάρχει, δεν ελέγχουν τίποτα οι τοπικές αρχές, οι πολίτες αγνοούν τι όπλα δοκιμάζονται, τι αποθηκεύεται. Δεν είναι ένας δημοκρατικός χώρος! Επομένως είναι λογικό να σκέφτονται τα πάντα και να φοβούνται για τα πάντα»
