…Μελίνα…

Οταν θα διαβάζονται αυτά τα ψήγματα για το πρόσωπό της, θα κλείνουν ακριβώς, είκοσι και τρία χρόνια, από τότε που άφησε την τελευταία της ανάσα, στο Μεμόριαλ των ΗΠΑ….
Η Μελίνα Μερκούρη, περιλαμβάνεται, όπως είναι γνωστό, στις οντότητες εκείνες, που πέρασαν στην αθανασία, με το μικρό τους όνομα…
Η “τελευταία Ελληνίδα θεά”, όπως επαναλαμβάνεται στερεότυπα, η τσιγγάνα, η Μήδεια, η Στέλλα, άφησε το ίχνος της, σ’ ένα γεωγραφικό εύρος και σε μια πολυπραγμοσύνη ζηλευτή…
Μια “θεά” πάντως, που όσον αφορά την γοητεία και τις ακαταμάχητες αντιφατικές εκφάνσεις της ψυχής της έκφρασης και του στυλ, δεν ευρίσκεται στο… Δωδεκάθεο. Ενα κράμα, να πούμε, Αθηνάς, Ηρας, Αρτέμιδος, Εριδος, αλλά και… Κίρκης!
Εγώ, θέλω να θυμίσω, έτσι αυθόρμητα όπως μου έρχονται στη σκέψη δυο τρεις εικόνες, που, ίσως, μάλλον δηλαδή, δεν γνωρίζει ο κόσμος…
Για κείνη την “ψηλή γυναίκα” θα ‘λεγε συγκινημένος και ο Κακογιάννης, που, μπροστάρισσα στο νησί του, ηγείτο πορείας στην Λευκωσία, μετά το δράμα της εισβολής…
“Παιδί μου μην κοιμάσαι”…
Αρθρώνει τραγουδιστικά τον λόγο του Μύρη, όχι μόνο ως προτροπή, εγρήγορση και ετοιμότητα.
Αλλά και ως επίμονη παρότρυνση για την “άγια πτώση” στην φωτιά!!
Η Μελίνα… Αυθεντική, γοητευτική και πεισματάρα, είχε κρυφτεί στην κουρτίνα της σκηνής, για να παρακολουθήσει τις πρόβες του Ντασεν, με τους ηθοποιούς του. Κρυφά βέβαια, αφού εκείνος δεν ήθελε κανένα να τον ενοχλεί στη δουλειά του.
Η Κάτια Δανδουλάκη, διηγείται το ευτράπελο, όταν ο διάσημος σκηνοθέτης, πραγματοποίησε φιλολογικό μνημόσυνο με τους συναδέλφους της, κάμποσους ηθοποιούς, για να θυμηθούν λέει, κάποια αστεία ιστορία ο καθένας…
Ανέφερε λοιπόν η Κάτια, ότι η Μελίνα κρυμμένη, έκανε κάποιο θόρυβο, και ο σκηνοθέτης την… ξετρύπωσε!
Εκείνη δεν ήθελε να φύγει, και όλοι διασκέδασαν αφάνταστα τον σπαρταριστό “καυγά” του ζευγαριού!
Η Μελίνα… που στήριζε τους νέους ηθοποιούς ενθαρρύνοντας τους…, καθώς αναθυμάται ο Χρίστος Τσαγκας.
Επρόκειτο σύμφωνα με το ρόλο του, να την… χαστουκίσει!
Ο θαυμάσιος ηθοποιός αείμνηστος και αυτός εδώ και μερικά χρόνια, έστεκε αμήχανος, και όταν αποφάσιζε να σηκώσει το χέρι του, ήταν χλιαρό και άτονο το αποτέλεσμα…
Οπότε εκνευρίζεται η Μελίνα, και του λέει αγριεμένη…!
– Αντε ρε!… Χαστούκισέ με να τελειώνουμε!..
Κι ο νέος ηθοποιός, με τα γέλια και τα… θάρρητα, ανταποκρίθηκε, λίαν ικανοποιητικά!
Να συμπληρώσω ακόμη, και τον ωραίο λόγο του Ιάκωβου Καμπανέλλη… Ενός “Γονιού” του νεοελληνικού θεάτρου…
«Εκτός από τη Μελίνα, δεν θεωρώ ότι άλλη ηθοποιός, θα μπορούσε ν’ αποδώσει τη “Στέλλα” μου… έτσι!
Οχι, όχι, μόνο η Μελίνα…».
“Μόνο η Μελίνα”, λοιπόν.
Για πολλά, μόνο η Μελίνα…