Μελωδίες “κόντρα” στην τυποποίηση

Ενα ζεστό μαγιάτικο απόγευμα κάποιες μέρες πριν, περνώντας από τα βορινά σκαλάκια της Αγοράς, έπεσα πάνω στη μουσική παράσταση του μουσικού συνόλου “Vamos”.
Δεν είχα σκοπό να κάτσω, ήμουν περαστικός. Ετσι νόμιζα τουλάχιστον… Πριν καλά – καλά το καταλάβω βρέθηκα καθισμένος στα σκαλάκια να παρακολουθώ απερίσπαστος το όλο γεγονός (πράγμα όχι δεδομένο καθότι έχοντας υπάρξει κατά καιρούς μέλος σε κάποιες χορωδίες, δεν ήταν για μένα κάτι το πρωτόγνωρο).
Τα λεπτά περνούσαν, οι φωνές του συνόλου διαδέχονταν η μία την άλλη, ποικίλα ηχοχρώματα, αλλά και μουσικά όργανα σε μία εξαιρετική ενορχήστρωση. Βρέθηκα σχεδόν μία ώρα μετά να έχω μία πολύ όμορφη γεύση από τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Και εδώ ακριβώς κρύβεται όλο το νόημα της υπόθεσης. Μία καλοδουλεμένη παράσταση με πολύ κέφι και πηγαία έμπνευση.
Πράγμα εξαιρετικά σπάνιο μέσα στην επέλαση των τηλεοπτικών talent shows (λέμε τώρα…) που με υστερικό τρόπο προσπαθούν να επιβάλουν στον τηλεθεατή, συνάμα και ακροατή, πρότυπα που την επόμενη μέρα θα έχουν ξεχαστεί, προπαντός από αυτούς που προσπαθούν να μας τα “ταΐσουν” με τόσο επιτηδευμένο – υπερφίαλο τρόπο, με κορυφαίο δόλωμα παρουσιαστές – popstars που έχουν ανακατέψει στο μπλέντερ την Επίδαυρο με το Αξιον Εστί με επικάλυψη “μακαρόνια με κιμά”… Αλλά θα μου πεις ποιος τα συντηρεί όλα αυτά; Δυστυχώς πολλοί από εμάς… Από εμάς που τα παράσημά μας προσμετρούνται από τους πόσους δικέφαλους και τρικέφαλους διαθέτουμε με τα αντίστοιχα τατουάζ βεβαίως… βεβαίως.
Από το πόσες φορές θα πάμε στα in beach bar της παραλιακής ζώνης να κάνουμε πασαρέλα, έχοντας ρίξει πρώτα τόνους αντηλιακού επάνω μας καθότι σαν “Σκανδιναβικός” λαός που είμαστε, έχουμε αρκετά λευκή – ευαίσθητη επιδερμίδα… Με το μοναδικό μας στιλ που δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Αυτή η μοναδικότητα των γυαλιών καθρέφτες με το αντίστοιχο μούσι, φιγούρα δυσεύρετη…
Γι’ αυτό ναι, ό,τι συμβαίνει το οποίο μας βγάζει από την καθημερινή τυποποιημένη μιζέρια των ημερών (και όταν λέω μιζέρια δεν εννοώ αυτήν στην οποία μας έθεσαν άλλοι, αλλά αυτήν που συντηρεί ο καθένας, διαιωνίζοντας έτσι πρότυπα και καταστάσεις κατεξοχήν στείρα, είναι γεγονός το οποίο θα πρέπει να σταθεί ως σημείο αναφοράς και εκκίνησης – αφετηρίας στην κατά τα άλλα “υπερχειλίζουσα” πεζή πραγματικότητα της εποχής αυτής.