“Μελτέμια” στο Μάλεμε

Ας είμαστε ειλικρινείς. Πολλοί οι ξένοι τουρίστες στα ξενοδοχεία της περιοχής Μάλεμε, αλλά λίγοι οι Ελληνες με περιορισμένες ημέρες διαμονής. Γεμάτη η παραλία κατά μήκος της ακτής με ξαπλώστρες κάτω από κάθε είδους χόρτινα ή υφασμάτινα σκιάδια. Τα κρινάκια της θάλασσας πολλαπλασιάστηκαν εκεί που δεν αξιοποιήθηκε ακόμη η αμμουδερή παραλία, στην οποία φέτος βρέθηκαν περισσότερες χελωνοφωλιές Καρέτα – Καρέτα, όπου ο “ΑΡΧΕΛΩΝ” τις προστάτευε κατά την εκκόλαψη των αβγών. Συγχαρητήρια οφείλονται σε παιδιά απ’ όλη την Ευρώπη, που εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες των.
Οσοι με τιμάτε, διαβάζοντάς με, επιτρέψτε μου, να αναφερθώ σε μερικά γεγονότα, που ίσως θεωρηθεί ότι δεν έχουν ιδιαίτερη σοβαρότητα και συνάφεια μεταξύ τους, ακόμη και σήμερα που τα πάντα είναι άνω – κάτω με τις αποστασίες, τις ανακατατάξεις στα κόμματα και τις πρόωρες συγκρουσιακές εκλογές, αναγκαίες ή προσχεδιασμένες.
Ως παλιό, λοιπόν, συνεργάτη των “Χ.Ν.” συνεχώς από το 1998 με γνωρίζουν οι Μαλεμιανοί, λίγο ως πολύ, αφού κάθε χρόνο παραβρίσκομαι εδώ για τουλάχιστον έναν μήνα. Στο μαγαζάκι, που επισκέπτομαι καθημερινώς, με κάλεσε γνωστός.
– Ελα δω, σύντεκνε, ν’ ακούσεις έναν φίλο παραθεριστή, να σου πει μερικές εντυπώσεις καλές και κακές απ’ την παραμονή του στα μέρη μας. Τον άκουσα.
– Πρώτα τα καλά, μου είπε! Σε στενό δρομάκι προς την παραλία με συχνή κίνηση και στροφές δύο φώτα σε κολόνες ήσαν σβηστά. Σε επίκλησή μου στον Δήμο Πλατανιά την επομένη αντικαταστάθηκαν οι λάμπες, αλλά λειτούργησαν δύο νύχτες. Ξαναενόχλησα την Υπηρεσία και η ανταπόκριση ήταν άμεση. Ο δρόμος έκτοτε φωτίζεται αρκετά. Στη Δ.Ε.Υ.Α.Β.Α. υπάρχει κατανόηση σε όσους αδυνατούν, λόγω της οικονομικής ανέχειας να ανταποκριθούν σε οφειλές, κυρίως λόγω σύνδεσης με το αποχετευτικό δίκτυο. Δίδουν την ευκαιρία αποπληρωμής με δόσεις ακόμη και των ληξιπρόθεσμων λογαριασμών με μια ειδική διαδικασία. Στα σπίτια, όπου μπει κάποιος, δεν θ’ αποφύγει το κέρασμα μ’ ένα “καλιτσουνάκι”, ό,τι άλλο βρεθεί και φυσικά την πατροπαράδοτη τσικουδιά!
– Και τώρα τα αρνητικά. Στη θάλασσα του Μάλεμε, όταν φυσά γερό μελτέμι, τα κύματα δεν σ’ αφήνουν να πλησιάσεις. Μια τέτοια μέρα σκεφθήκαμε να πάμε σε πισίνα ενός απ’ τα πολλά ξενοδοχεία που υπάρχουν στην παραλία, κάτι που γινόταν και προηγούμενα χρόνια, με το αζημίωτο φυσικά. Σκεφτείτε την απογοήτευσή μας, όταν ο υπεύθυνος μας απαγόρευσε να χρησιμοποιήσουμε την πισίνα. Στην απορία μου «για ποιον λόγο» ξέρετε ποια ήταν η απάντηση; «Δουλεύω με ξένους και όταν βλέπουν εσάς αντιδρούν». Φύγαμε άναυδοι.
Ο συνομιλητής μου χρησιμοποίησε πολλούς χαρακτηρισμούς, που δεν γράφονται… Δεν είχα λόγους να μην τον πιστέψω και συνεπώς να μην κάνω το σχόλιό μου. Οι ξενοδοχιακές επιχειρήσεις έγιναν κατά μεγαλύτερο ποσοστό με δάνεια απ’ τις ελληνικές τράπεζες, δηλαδή από χρήματα Ελλήνων καταθετών. Υπάρχει λογική στην απαγόρευση ντόπιων επισκεπτών; Πώς ευσταθεί μια τέτοια δικαιολογία; Ασε που πιστεύω ότι κανείς ξένος δεν θα διεμαρτύρετο για την παρουσία Ελλήνων στον περίγυρό του ή στην πισίνα, όταν σ’ ένα μεγάλο ξενοδοχείο μπορεί να βρεθούν Αγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Σκανδιναβοί από κάθε φυλή σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλωστε, πώς θα μας ξεχωρίσουν οι τουρίστες ότι είμαστε Ελληνες, αφού δεν ζητούν ταυτότητες;
Λέγεται ότι πολλοί απ’ όσους πέρασαν από τη χώρα μας, πριν χιλιάδες χρόνια, αφομοιώνονταν απ’ τους Ελληνες. Μήπως άρχισε να συμβαίνει το αντίθετο, οι Ελληνες ν’ αφομοιώνονται απ’ τους ξένους; Ή μερικοί συμπατριώτες μας καβάλησαν το καλάμι;