Μένω σπίτι!!

Φυσικά και…μένω σπίτι! Τι άλλο να κάνω δηλαδή, απ’ το φωλιάζω στην ασφάλειά του, ξάπλα στο κρεββάτι, και να παρακολουθώ τις εξελίξεις των πραγμάτων απ’ τις φωτεινές οθόνες μου; Και βεβαίως ν’ αποθαρρύνομαι με τις επαναλαμβανόμενες μιζέριες των καναλιών.
Ή τους πανικούς των φίλων που κατεβάζουν τα μυαλά τους κι ευθύς αμέσως ανεβάζουν στο «βιβλίο των προσώπων» ό,τι πιο τρομακτικό μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου! Να μπορούσα να δραπετεύσω σ’ ένα καλύτερο μέρος, σ’ ένα τόπο χωρίς έγνοιες… Μακάρι!
Αλλά να που ξαφνικά εμφανίστηκαν τα…μωρά κι η κατάσταση άλλαξε! Θροφανά αγοράκια με τους κοκορίκους στα μαλλιά ή μ’ εκείνες τις γνωστές μας μεταπολεμικές φουφούλες! Όμορφα κοριτσάκια με μινιατούρες φουστάνια, με τα λεγόμενα κοντά σοσόνια στ’ άμοιρα γυμνά ποδαράκια μας -απορώ πως δεν παγώναμε!- και μ’ εκείνους τους ανοικονόμητους φιόγκους αλλοτινών καιρών στο κεφάλι! Να και μεγαλύτερα παιδιά μ’ αποκριάτικα: Πιερότοι και κολομπίνες, ιππότες και δέσποινες, ρομαντικές πριγκίπισσες με τους πρίγκιπές τους, Σπάρτακοι και Ρωμαίοι στρατιώτες, αρχαίες Ελληνίδες, Ινδές, Σπανιόλες, νεραΐδες, κι οδαλίσκες, γέροι και γριές, Ζορό, Ινδιάνοι, σερίφηδες, καουμπόηδες κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς! Ελεύθερες ψυχές όλοι και όλες -μέσα στα ρουχαλάκια τα ραμμένα απ’ τη γιαγιά ή με αυτοσχέδιες στολές- που πάνε κι έρχονται στις οθόνες μας και μας ταξιδεύουν για τα καλά… Παράλληλα βέβαια παίζεται κι άλλο παιχνίδι πιο σοβαρό: Αυτό των επαναστατημένων εφήβων της εποχής των «παιδιών των λουλουδιών», όπου κυριαρχούν επαναστάτες μακρυμάλληδες με μούσια και παντελόνια καμπάνα! Και κοπελιές βεβαίως, με λουλουδάτα μάξι, πλεχτά σάλια και τα γνωστά μας κουλτουριάρικα ταγάρια…
Εξίσου ενδιαφέρουσες και οι φοιτητικές συνάξεις: Εδώ τους βλέπεις σ’ ορειβατικά κατορθώματα, εκεί να χορεύουν ασταμάτητα σε συνωστισμένους, σκοτεινιασμένους χώρους «γιάγκα», «σέικ», κι εκείνα τ’ αξέχαστα, παθητικά μας «μπλουζ» του «νέου κύματος»… Πάνω στη ώρα, που θυμόμασταν τις όμορφες στιγμές των νιάτων μας, βγήκε κι ένας γέρο δάσκαλος και μας έδειξε τον εαυτό του, κάπου σε κάποιο μακρινό, ορεινό χωριό -άγουρο παιδόπουλο ακόμα κι αυτός- να προσπαθεί να βάλει στη σειρά τους κουρεμένους με τη ψιλή, απείθαρχους μαθητές του! Όμορφη, αγροτική Ελλάδα του τότε! Αλλά να που έσκασαν μύτη και πλήθος…«γόησσες» των περασμένων…τεσσάρων δεκαετιών να ποζάρουν πλάι στο κύμα με μπικίνι ή ολόσωμο. Μπρος στον καθρέφτη σε πλάγια πόζα για να κρύβονται τυχόν ατέλειες! Με μίνι, με μάξι, με μαλλιά κοντά περμανάντ, κότσο-μπανάνα ή αχυρένια κόμη μέχρι τη μέση, που πολύ μας θύμισαν την άδολη εκείνη τουρίστρια που την κυνηγούσε ο γνωστός μας βοσκός, για να της δώσει βεβαίως, αμύγδαλα! Από τη διασκεδαστική αυτή παρέλαση δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι κουλτουριάριδες που απέφευγαν τα πλήθη, πήγαιναν μόνο στις μπουάτ και φωτογραφιζόταν σκεπτικοί, και με το δεξί χέρι κάτω απ’ το πηγούνι, για να κρατά στη θέση του, και πλήρως συγκροτημένο, το σοφό τους κεφάλι… Πλήθος κι οι οικογενειακές πόζες σε γάμους, βαφτίσεις, γιορτές και πανηγύρια, που πολύ μας συγκίνησαν! Μαζική απόδραση λοιπόν, απ’ το δίσεκτο 2020 στο όμορφο παρελθόν μας… Ένα ταξίδι στ’ ανέμελα χρόνια μας, στο οποίο συμμετείχαμε όλοι, καθώς ο ένας χρήστης τραβούσε τον άλλο στη μεγάλη αυτή περιπέτεια! Στην θεραπευτική κι άκρως ενδιαφέρουσα επιστροφή στα πρώτα χρόνια μας, που τη μοιραστήκαμε, ανεβάζοντας παλιές φωτογραφίες, γνωρίζοντας καλύτερα ο ένας τον άλλο, γεμίζοντας επίσης ευχάριστα τον «ατελεύτητο» χρόνο των ημερών…
ΜΕΝΩ, ΛΟΙΠΟΝ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΠΕΡΝΩ ΚΑΛΑ! Ευγνώμων προς τους ΓΙΑΤΡΟΥΣ, τους ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ, τους ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΙΣ, τους ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΝ ΤΡΟΦΗΜΑ, στους κάθε είδους ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ και ΜΕΤΑΦΟΡΕΙΣ, στη ΜΟΔΙΣΤΡΑ που ράβει αμισθί μάσκες για το νοσοκομείο, στους ανθρώπους του ΤΥΠΟΥ που μας ενημερώνουν, στους ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ μας που σηκώνουν βαρύ φορτίο στους ώμους τους, στους ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ μας σε αέρα, γη και θάλασσα!
Σε όλους κι όλες που είναι εκεί έξω κι αγωνίζονται για εμάς!