1.-ΑΠΟ τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θεσπίστηκε (το 1990) να γιορτάζεται κάθε χρόνο η 1η Οκτωβρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα της Τρίτης Ηλικίας»: μια οφειλόμενη τιμή στα άτομα εκείνα που εργαζόμενα μια ολόκληρη ζωή πρόσφεραν στα παιδιά τους και την κοινωνία τα πάντα.
ΚΑΙ δυστυχώς εξακολουθούν ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, με το γλίσχρο μισθό της σύνταξης να προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι μπορούν. Όμως, τα χρόνια περνούν, οι δυνάμεις λιγοστεύουν, ενώ όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις προχωρούν σε συνεχείς και τρομερές αφαιμάξεις των συντάξεων, μια και είναι σίγουρες ότι δεν υπάρχει αξιόλογη αντίσταση από τους ταλαίπωρους συνταξιούχους!
ΤΟ 1991 ο ΟΗΕ όρισε πέντε βασικές αρχές για τους ηλικιωμένους στοχεύοντας στο να διασφαλιστεί ότι θα δίδεται προτεραιότητα στην τρίτη ηλικία. Αυτές είναι οι παρακάτω -τα μέσα σε αγκύλες […] ολιγόλεκτα σχόλια είναι δικά μας-:
-η ανεξαρτησία (αστεία πράγματα για συνταξιούχους Eλληνες!),
– η ενεργός συμμετοχή των ηλικιωμένων στα κοινά (εμφανής αποκλεισμός παντού),
– η δυνατότητα εκπλήρωσης προσωπικών στόχων (ποια δυνατότητα; ποιοι στόχοι;),
– η φροντίδα (αν από το κράτος, αλίμονό μας!), και
– η αξιοπρέπεια (μα, με τους συνταξιούχους στους δρόμους;).
2.-ΓΙΑ να έλθουμε στο 2017, στη χώρα μας: Είναι ντροπή από τη μια μεριά η κυβέρνηση να καταληστεύει τις συντάξεις κι από την άλλη να απειλεί τους συνταξιούχους με περικοπή του 60% της κύριας και της επικουρικής σύνταξης, αν τολμήσουν να αναζητήσουν εργασία για να ενισχύσουν την πενιχρότατη σύνταξή τους (άρθρο 20 του ν. 4387/2016 -νόμος Κατρούγκαλου).
ΜΑ, ποιος συνταξιούχος εργάζεται στην ηλικία που βρίσκεται σήμερα, για να πλουτίσει; Για να ζήσει εργάζεται, αφού με τις συντάξεις πείνας και με την κατάργηση της δωρεάν περίθαλψης η επιβίωσή του έχει καταστεί σχεδόν αδύνατη. Και εκείνη η έρημη «αξιοπρέπεια» που λέει ο ΟΗΕ και που στη χώρα μας έχει καταντήσει αξία «εν ανεπαρκεία», πού πάει; Όσο για τη διάταξη του κ. Κατρούγκαλου, που φαίνεται «λογική», αφού δήθεν υποστηρίζει έτσι την… εργασία, ουσιαστικά δεν αποβλέπει, άραγε, στην πλήρη εξόντωση των συνταξιούχων, ώστε αυτοί να «φύγουν» μια ώρα αρχύτερα από τη ζωή; Ή, μήπως όχι;
