“ΜέΡΑ25”

Δεν μας φθάνουν τα απλά κόμματα με ελληνικά αρκτικόλεξα, μας προέκυψε και το κομματίδιο του Βαρουφάκη με γράμματα και αριθμούς. Το κίνημα DiEM 25, Πανευρωπαϊκό και Διασυνοριακό. Είναι το ίδιο με το ΜέΡΑ25, “Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής”(!!). Το 25 το αφήνουμε για ύστερα. Η ΜέΡΑ δίνει φως στη συνεχιζόμενη νύχτα των μνημονίων, που κούρασε τους πολίτες. Η “ανυπακοή”, μόνη της, “χωρίς ρεαλιστικές καταθέσεις δεν έχει δύναμη”.
Βαθυστόχαστες λέξεις, που προτάσσουν κάποιο προγραμματικό λόγο, καλύπτοντας παρά τις διαφορετικές πολιτικές, έννοιες, αριστερούς, φιλελεύθερους, οικολόγους και Μαρξιστές, αρκεί να πρεσβεύουν την “ανυπακοή”. Γίνεται συνιδρυτής του DiEM25 με τους ξεχωριστούς οικονομολόγους και φιλοσόφους Γκαλμπρέϊθ, Σάκς, Τσόμσκι, Ναόμι Κλάϊν και Σλάβοϊ Ζίζεκ, που τον υποστηρίζουν. Εχουν στόχο να φτιάξουν ένα δημοκρατικό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και να δράσουν γρήγορα, να γίνει η Ευρώπη “πεδίο κοινής ευημερίας” πριν η Ε.Ε. διαλυθεί και φθάσει στη 10ετία του ‘30.
Το κόμμα, λοιπόν, των “ανυπάκουων” της Ευρώπης και των ηγετών, που ταυτίζονται με τους αντιμνημονιακούς, προσδοκά τον «τερματισμό της τυφλής υπακοής σε ανίκανους ψευτοτεχνοκράτες, την πτώση της μισανθρωπίας, και την κατάργηση του “τοξικού εθνικισμού”». Οι πράξεις των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. να γίνουν διαφανείς και οι άνθρωποι, που τα διοικούν να δίνουν λόγο στους Ευρωπαίους πολίτες.
Η επιλογή του “25” ίσως να ανάγεται σε ιστορικές επαναστατικές μνήμες της έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα του ‘24, γι’ αυτό ξεκίνησε την συνάντηση στην Καλαμάτα και την ιδρυτική παρουσίαση στην Αθήνα την επομένη 26 Μαρτίου. Σημασιολογική η επιλογή του θεάτρου “Ιλίσια” το μυθολογικό μέρος της απόλυτης ευτυχίας των “Ηλυσίων”, να δώσει την ταυτότητα του “ΜέΡΑ 25”, όπου μεταξύ των άλλων παραβρέθηκαν και οπαδοί του Αρτέμη Σώρρα.
Ο Βαρουφάκης αφού ελέω Τσίπρα έγινε βουλευτής, πήρε τη θέση του υπουργού διαπραγματευτή των οικονομικών της χώρας. Με τη μοτοσικλέτα, τα πέτσινα μπουφάν και τα φουλάρια, αμφίεση ανάρμοστη και απάδουσα σε Συμβούλια Ευρωπαίων ηγετών και την εγωιστική επαρσή του, έφερε οικτρά αποτελέσματα για τον τόπο. Απέκτησε όμως πρωταγωνιστικό ρόλο με καθημερινές συναντήσεις σε ντόπια και διεθνή μίντια.
Τον Βαρουφάκη τον έφερε ο Τσίπρας, όχι για να σώσει την Ελλάδα, αλλά να βοηθήσει τον ίδιο στην παρθενική του πρωθυπουργία, χαρακτηρίζοντάς τον (on camera Απρ. 15) ως «ένα σημαντικό στοιχείο για την κυβέρνηση και για τη χώρα. Είναι ένας οικονομολόγος που έχει ενοχλήσει, γιατί μιλάει τη γλώσσα τους καλύτερα απ’ ό,τι τη μιλάνε αυτοί…». Κι όμως μετά από μερικούς μήνες τον καρατόμησε.
Τώρα ο Βαρουφάκης επικεφαλής του “ΜέΡΑ25” “ξεσαλώνει” και χαρακτηρίζει τον Αλέξη “μπανάλ” ταυτίζοντάς τον με τον τραγικό ήρωα του Σαίξπηρ Ριχάρδο Γ’ για τη συμπεριφορά του, η οποία διέπεται από έλλειψη ηθικών αξιών, όταν, ενώ είχε κάποτε πρόθεση να κρατήσει τις κόκκινες γραμμές, τις υπερέβη.
«Είμαι πεπεισμένος», δήλωσε ο Βαρουφάκης, «ότι αυτό ήταν η εσωτερική του φωνή, που του έδωσε αρχικά τη δύναμη, γι’ αυτό κατάφερε να σφετερισθεί το κοινό μας όραμα…».
Τώρα ποιος σφετερίστηκε τι και πόσο, το ‘χουμε καταλάβει, διότι το “κοινό όραμα” δεν ήταν τίποτα άλλο απ’ την εξουσία.
Και ο ισχυρότερος επικράτησε.