Οι διδαχές της Ιστορίας, η ∆ΕΥΑΧ και οι βόθροι, η καθηµερινότητα εν µέσω κλιµατικής κρίσης
Τί µας διδάσκει η Ιστορία. Τα µαθαίναµε στο σχολείο αλλά δεν ξέρω πόσοι και πόσες τα συγκράτησαν. Μετά την ήττα των Βυζαντινών στο Μαντζικέρτ (1071) άρχισε η παρακµή της Ανατολικής Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι συνεχείς εµφύλιες διαµάχες οδήγησαν σε οικονοµική και στρατιωτική κατάρρευση. Ταυτόχρονα, λόγω υποτίµησης του νοµίσµατος η βαριά φορολογία εξαθλίωσε τις λαϊκές τάξεις µε αποτέλεσµα επαναστάσεις λαού και µεσαίας τάξης κατά των ευγενών.
Σταδιακά, οι αυτοκράτορες πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204), αλλά και µέχρι την ανακατάληψη της Πόλης (1261) και µετά, χρησιµοποιούσαν όλο και περισσότερο µισθοφόρους κατά των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών τους. Πολλοί από αυτούς ήταν Τούρκοι (Σελτζούκοι, Οθωµανοί κ.ά.) αλλά και Λατίνοι (π.χ. Καταλανοί) και Σκανδιναβοί (Βαράγγοι). Έτσι ενισχύθηκαν οι Οθωµανοί, οι οποίοι αφού κατέλαβαν σιγά-σιγά τη Μικρά Ασία έβαλαν στόχο την κατάληψη της Πόλης (1453) και την εξάπλωση προς ∆υσµάς.
Η µετατροπή της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναµη, η οποία επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής της προς κάθε κατεύθυνση, εξοπλιζόµενη ταυτόχρονα µε σύγχρονα οπλικά συστήµατα, δεν προµηνύει τίποτα καλό. Ιδίως, όταν ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό του τουρκικού έθνους ήταν πάντα η κατάκτηση πλουσιότερων λαών και εδαφών.
Περί βόθρων. Ένα από τα έωλα επιχειρήµατα της ∆ΕΥΑΧ, προς υποστήριξη των έργων του αντλιοστασίου λυµάτων στην Παχιά Άµµο στο Σταυρό, είναι ότι τα έργα κατασκευής είναι απαραίτητα επειδή στη περιοχή υπάρχουν «χιλιάδες» βόθροι, των οποίων τα παράγωγα καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα, στα ρέµατα και στη θάλασσα της περιοχής. Ουδέν ψευδέστερο! Πρώτον, επειδή στον Σταυρό ∆ΕΝ υπάρχουν χιλιάδες σπίτια.
∆εύτερον, επειδή, η ακτή της Παχιάς Άµµου είναι ενταγµένη στο Μητρώο ταυτοτήτων υδάτων κολύµβησης µε κωδικό ELBW139325169101 και οι αναλύσεις των δειγµάτων της περιοχής αποδεικνύουν διαχρονικά ότι τα ύδατα είναι εξαιρετικής ποιότητας. Και τρίτον, επειδή, η νοµοθεσία προβλέπει ότι σε περίπτωση απουσίας δικτύου αποχέτευσης, οι µεµονωµένες κατοικίες πρέπει να έχουν στεγανό ή σηπτικό βόθρο.
Στεγανός βόθρος είναι µια κλειστή δεξαµενή, οποία αδειάζει περιοδικά µε βυτίο εκκένωσης (βοθρατζίδικο). Σηπτικός βόθρος είναι µια κλειστή δεξαµενή στην οποία συγκεντρώνονται τα λύµατα, όπου και υπόκεινται ζύµωση, ώστε να στερεά να µετατραπούν σε υγρά. Αυτή η µετατροπή γίνεται µε ειδικούς µικροοργανισµούς που είτε αναπτύσσονται στα λύµατα, είτε προστίθενται περιοδικά όταν καταστρέφονται από αντιβιοτικά, αντισηπτικά, καυστικά και απολυµαντικά προϊόντα καθαρισµού.
Τα παραγόµενα υγρά µεταφέρονται στη συνεχεία, µε υπερχείλιση, σε έναν δεύτερο απλό απορροφητικό βόθρο, ο οποίος δεν παρουσιάζει κανέναν κίνδυνο για τον υδροφόρο ορίζοντα υπό ορισµένες προϋποθέσεις (ελάχιστη απόσταση 2m από τα θεµέλια, 15m από υδραγωγεία και 30m από φρέατα ή πηγές νερού ή τη θάλασσα). Όλα αυτά βέβαια εφόσον η οικοδοµική άδεια τα προσδιορίζει σαφώς και υπάρχει κάποιος περιοδικός έλεγχος από τις αρµόδιες αρχές (π.χ. πολεοδοµία, ∆ΕΥΑΧ).
Όµως, όταν σε κάποια περιοχή σχεδιάζονται µεγάλες ξενοδοχειακές µονάδες, κρίνεται απαραίτητη η ύπαρξη αποχετευτικού δικτύου και αντλιοστασίων προώθησης των λυµάτων στον υπερφορτωµένο βιολογικό καθαρισµό στο Κουµπελή. Για να εξυπηρετηθούν τα όποια επενδυτικά συµφέροντα …
Κλιµατική κρίση και καθηµερινότητα. Μήπως σας φαίνεται πιο ζεστή η θάλασσα τελευταία; ∆εν έχετε παραισθήσεις. Πράγµατι, σύµφωνα µε τα δεδοµένα από τον Κοπέρνικο, το Ευρωενωσιακό δορυφορικό σύστηµα παρατήρησης της Γης, η µέση θερµοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας για τη Μεσόγειο στις 16 Αυγούστου 2024 κυµαινόταν κατά 2,5 βαθµούς Κελσίου πάνω από τη µέση τιµή της περιόδου 1991-2020 – έφθανε δηλαδή στους 28,5 βαθµούς.
Παράλληλα, σε πρόσφατο άρθρο οµάδας επιστηµόνων αναλύθηκαν οι θετικές επιπτώσεις της σηµαντικής συµβολής της πράσινης τεχνολογίας στην επιτάχυνση της ενεργειακής µετάβασης σε παγκόσµιο επίπεδο. Με βάση τα σενάρια για την εξέλιξη του κλίµατος, και παρά τις επιτευχθείσες προόδους, η οµάδα συµπέρανε η πιθανότητα να περιοριστεί η θέρµανση του πλανήτη κάτω του 1,6 βαθµού είναι µόλις 50%.
Στο συµπέρασµα αυτό κατέληξαν αναλύοντας δεκάδες δυνητικά σενάρια, συνεκτιµώντας τεχνολογικές προόδους αλλά και την δυνατότητα εφαρµογής κλιµατικών πολιτικών σε διάφορες περιοχές της γης. ∆υστυχώς πολλές κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να εφαρµόσουν πολιτικές που θα εξασφάλιζαν τον περιορισµό της υπέρβασης της µέσης θερµοκρασίας. Κι αυτό γιατί αντιµετωπίζουν εµπόδια όπως έλλειψη επαρκών υποδοµών ή αναποτελεσµατικές γραφειοκρατίες, κάτι που ισχύει ιδιαίτερα σε αναπτυσσόµενες χώρες.
Η µελέτη αναφέρει ότι «ο κόσµος πρέπει να προετοιµαστεί για την πιθανότητα να ξεπεραστεί το όριο του 1,5 βαθµού κατά τουλάχιστον ένα και πιθανότατα πολλά δέκατα του βαθµού, ακόµη και στο πλαίσιο των πιο φιλόδοξων στόχων». Υπενθυµίζεται ότι ο στόχος που τέθηκε το 2015 µε τη Συµφωνία του Παρισιού ήταν ο περιορισµός της αύξησης της µέσης θερµοκρασίας του πλανήτη κάτω του 1,5 βαθµού ή «πολύ κάτω των 2 βαθµών» σε σχέση µε τα προβιοµηχανικά επίπεδα µέχρι το τέλος του αιώνα.
Τι σηµαίνουν αυτά για τους απλούς πολίτες; Σας αφήνω να φανταστείτε τη συνέχεια, ο καθένας στον τοµέα του και µε βάση τις µέχρι σήµερα εµπειρίες σας.
Στην ηλεκτρονική ανάρτηση του άρθρου στο ιστολόγιό µου ενσωµατώνονται συστηµατικά υπερσύνδεσµοι προς τις πηγές που χρησιµοποιούνται.
* Φυσικός, τέως στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι απόψεις είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. http://alevantis.blogspot.com
