Μερικές σκέψεις με αφορμή ένα παιδικό βιβλίο της Αργυρώς Μουντάκη

Αυτές τις μέρες κοιτώ μια παλιά φωτογραφία μου, τόσο παλιά που φορώ ακόμα τον γνωστό φιόγκο της γενιάς μου στα μαλλιά  και ποζάρω με συγγενικά μου άτομα μπρος στην μοναδική κολόνα ενός αρχαίου ναού. Μόλις τεσσάρων χρονών, μοιάζω να παρατηρώ τον αρχαιολογικό χώρο μ’ ενδιαφέρον, και θα ήταν τότε μάλλον που καταγράφηκαν στο μυαλό οι πρώτες εικόνες κι ιδέες, που με την πάροδο των χρόνων έγιναν ένα ενδιαφέρον  βιβλίο  με υπόθεση αρχαιοκαπηλίας…
Είναι λοιπόν, η άμεση επαφή με το περιβάλλον, τ’ ακούσματα, η συμμετοχή, κι η διαρκής προσπάθεια των δικών μας να μας ενεργοποιούν, τα στοιχεία που θα συντελέσουν  στο ν’ αποκτήσουμε ενδιαφέροντα και να γίνουμε στα κατοπινά  χρόνια δημιουργικοί και χρήσιμοι άνθρωποι;
Είναι βέβαια!
Κι αξίζει τον κόπο  αυτές τις μέρες που ξεκινούν τα σχολεία να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας περί μάθησης. Γιατί μάθηση δεν είναι ατέλειωτες σελίδες βιβλίων που πρέπει να διαβαστούν ξανά και ξανά! Δεν είναι μόνο μια διαδικτυακή εικόνα ή ένα πλήθος πληροφορίες πάνω σε μια επίπεδη οθόνη!
Μάθηση είναι μια ολόκληρη διαδικασία που παίρνει χρόνια…
Είναι να έχεις την τύχη στ’ άγουρά σου χρόνια να έχεις τη σωστή καθοδήγηση! Να σε πάρουν οι γονείς κι οι δάσκαλοι απ’ το χέρι και να σου δείξουν τον πραγματικό κόσμο! Να σε ωθήσουν να συμμετέχεις σε δραστηριότητες για να συλλέξεις γνώση, εμπειρίες και καλά  βιώματα! Που δεν θα μείνουν μέσα σου σαν γλυκιές αναμνήσεις μόνο, αλλά θ’ αποτελέσουν την κινητήριο δύναμη για να γίνεις ένας δοτικός και δημιουργικός άνθρωπος.
Δόξα τω Θεώ οι εκπαιδευτικοί μας δεν υστερούν σ’ αυτό, ούτε κι οι γονείς βέβαια!
Πρόσφατα είχα τη τύχη να βρεθώ στο παλιό λιμάνι  όπου -στο πλαίσιο της έκθεσης βιβλίου- μεταξύ  άλλων εκδηλώσεων, παρουσιάστηκε το τελευταίο βιβλίο της φίλης Αργυρώς Μουντάκη.
Εκπαιδευτικός κι η Αργυρώ με καλές σπουδές κι ανάλογες περγαμηνές, ασχολείται με τη κριτική βιβλίων, αρθρογραφεί σ’ εφημερίδες κι ηλεκτρονικά, λογοτεχνικά περιοδικά, διατηρεί σάιτ για γονείς, και βεβαίως γράφει για το παιδί!
Ανθρωπος των γραμμάτων και της δράσης έχει ήδη δώσει στο παιδικό κοινό  “Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες” το 2013,  “Το κορίτσι του Πέτρου” το 2014, και “Το στοιχειωμένο σπίτι” το 2017.
Φέτος είχαμε τη χαρά να δούμε το καινούργιο της βιβλίο το “Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ” να μεταμορφώνεται μπρος στα μάτια μας σε θεατρική παράσταση, όπου οι μικροί του πολυπληθούς κοινού κλήθηκαν και πρόθυμα ανέβηκαν στην σκηνή, για να  μας καταπλήξουν με το θάρρος  και την  υποκριτική τους δεινότητα!
Άλλος έγινε ο… φοβιτσιάρης πειρατής Καπετάν Τσουγκράνας, άλλος ο πολύτιμος βοηθός του Χριστόφορος με τα μαγικά σάντουιτς. Ένα κοριτσάκι έπαιξε τη μαμά, ένα άλλο το… θλιμμένο τέρας, μερικά άλλα παιδιά τους ναυαγούς πειρατές -που  ήταν στην πραγματικότητα ηθοποιοί- τους οποίους έσωσαν οι φίλοι μας…
Αν και απροετοίμαστα τα πιο πολλά παιδάκια συμμετείχαν στην παράσταση με κέφι κι είπαν τα λόγια τους θαυμάσια, καθώς η Αργυρώ με το βιβλίο ψηλά διάβαζε και καθοδηγούσε.
Ακολούθησε ζωγραφική με θέματα απ’ την όμορφη εικονογράφηση της Κριστίν Μενάρ, και ένα διαδραστικό παιχνίδι!
Καλά περάσαμε όλοι εκείνη την όμορφη βραδιά!
Ψυχαγωγηθήκαμε, αβίαστα διδαχτήκαμε πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα! Ούτε καν το… τρομερό τέρας! Γιατί κι αυτό μπορεί να φοβάται! Κανείς δεν είναι τέλειος εξάλλου, ούτε είναι πάντα αυτό που δείχνει! Μάθαμε επίσης ότι όλα παν καλά όταν σκεφτόμαστε λογικά, αντιμετωπίζουμε με καλοσύνη και θάρρος τον συνάνθρωπο και τον υποστηρίζουμε αν χρειαστεί…
Όσο για τους μικρούς μας ηθοποιούς, σίγουρα μετά απ’ αυτή την θαυμαστή εμπειρία δεν θα διστάσουν να ξαναβγούν στο σανίδι και να μας ξανά-καταπλήξουν!
Ισως στο μέλλον ν’ ασχοληθούν και με το θέατρο, το γράψιμο ή τη ζωγραφική…
Να περνούν τις ελεύθερες ώρες τους δημιουργικά, περνώντας ταυτόχρονα στους αποδέκτες γνώση και  μηνύματα, στοιχεία που δεν λείπουν από κάθε καλό λογοτεχνικό έργο!
Με τα χρόνια κάποιοι  θ’ αποτελέσουν πρότυπο για τους νεότερους…
Θα γίνουν κι αυτοί δάσκαλοι των  όσων  διδάχτηκαν…
Να ευχηθούμε «Καλή και Δημιουργική Σχολική Χρονιά» στους εκπαιδευτικούς μας, και σ’ όλους τους μαθητές, μικρούς και μεγάλους.
Στην αγαπητή μας Αργυρώ  να είναι γερή και γεμάτη εμπνεύσεις, και να συνεχίσει την αξιόλογη προσπάθειά της στα πνευματικά πράγματα του τόπου!