“Mερκελοκρατία”

Μετά δύο θητείες η κα Μέρκελ κατάφερε να πάρει 41,5% στις εκλογές αυξάνοντας τη δύναμή της 7,7 μονάδες. Ούτε ο Χέλμοντ Κολ δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει τέτοιο ποσοστό μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών. Πρωτοφανές παγκόσμιο γεγονός ένα κόμμα αντί να το φθείρει η εξουσία, να το δυναμώνει. Δεν απέκτησε, όμως, αυτοδυναμία. Πήρε μόνο 311 έδρες από τις 630 του γερμανικού Κοινοβουλίου.
Τέσσερα κόμματα μπήκαν στη Βουλή και το ερώτημα παραμένει πώς θα βρεθούν ισορροπίες. Οι πολιτικοί αναλυτές τη μόνη λύση που βλέπουν είναι η συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών CDU/CSU και σοσιαλδημοκρατών SPD. Εφ’ όσον συμφωνηθεί αυτό, οι δύο μεγάλοι συνδυασμοί θα επιβάλλουν με μεγαλύτερη δυναμική τις απόψεις τους για θέματα κυρίως Ευρωζώνης. Εύκολα θα υποχρεώσουν τις χώρες – μέλη να εξαλείψουν τα ελλείμματά τους με οδηγό το Σύμφωνο Σταθερότητος, μέσω συνταγματικών ρυθμίσεων. Να διαχειριστούν την κρίση διά των Ταμείων Στήριξης. Να επιδιώξουν την τραπεζική ενοποίηση για να γίνει πιο ισχυρή η Ευρώπη. Να μεταφέρουν από τις εθνικές κυβερνήσεις περισσότερες αρμοδιότητες στις Βρυξέλλες και να μεριμνήσουν να μην χαθεί ούτε ένα ευρώ απ’ αυτά που δάνεισαν, επιβάλλοντας στα φτωχά κράτη σφιχτά μέτρα.
Αυτό είναι εύκολο για την κα Μέρκελ, αν αναλογισθούμε πως ό,τι νίκες είχε μέχρι τώρα στη γερμανική Βουλή τις πετύχαινε με τη συναίνεση και της αντιπολίτευσης των σοσιαλιστών και των Πρασίνων, παρά τις αντιδράσεις πολλών δικών της και των φιλελεύθερων του Ρέσλερ. Τώρα βγαίνοντας από τις εκλογές πανίσχυρη, με όποιον και αν συνεργασθεί, θα μπορεί να επιβάλει τις απόψεις της ευκολότερα.
Εφ’ όσον συμμαχήσουν χριστιανοδημοκράτες με σοσιαλδημοκράτες ο ρόλος του Στάινμπρουκ θα είναι ρόλος κομπάρσου. Γνωρίζοντας αυτός ότι θα αποτύγχανε και θα αναγκαζόταν να συμπλεύσει με τη Μέρκελ δήλωσε ότι για να σωθεί η Ευρώπη χρειαζόταν ένα “Σχέδιο Μάρσαλ” να βοηθηθούν οι άλλες χώρες, όπως βοηθήθηκαν και αυτοί μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Ελεγε ότι πρέπει να γίνει χαλάρωση της ασκουμένης ευρωπαϊκής πολιτικής και να υπάρξει μείωση στη λιτότητα. Η αποτυχία τους συνίσταται στο ότι δεν τους εμπιστεύθηκαν οι ψηφοφόροι. Το SPD πλήρωσε τα σφάλματα του Στάινμπρουκ, ο οποίος αφ’ ότου πήρε το χρίσμα για καγκελάριος, όπου πήγαινε σε συνέδριο και μιλούσε απαιτούσε χρηματικές αμοιβές. Λέγεται ότι έχει συγκεντρώσει 1,25 εκατ. ευρώ. Είχε εκφράσει την άποψη ότι πρέπει ν’ αυξηθεί η κρατική χορηγία στον καγκελάριο. Αντιπαθής έγινε και από τη δημοσίευση φωτογραφίας του στην “Ζιντόιτσε Τσάιτονγκ” με το δάχτυλο υψωμένο. Ενας άλλος παράγοντας της μη επικράτησης των σοσιαλδημοκρατών είναι η μη ύπαρξη ικανών ανθρώπων να διεκδικήσουν το χρίσμα, αφού ούτε ο Στάινμαϊερ, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδος του SPD, ούτε ο πρόεδρος του Γκάμπριελ δέχθηκαν να αναμειχθούν ενεργά.
Ο Γερμανικός Τύπος ομιλεί περί “μερκελοκρατίας”. Το Ρώυτερ κάνει λόγο για μεγάλη προσωπική νίκη της Μέρκελ. Αλλες εφημερίδες σημειώνουν τη συντριβή των φιλελευθέρων του Ρέσλερ και εγκωμιάζουν την επικράτηση των Χριστιανοδημοκρατών, οι οποίοι αναδεικνύουν τη “Δημοκρατία της Μέρκελ”. Ο Ρομπάι είναι πεπεισμένος ότι “η Γερμανία θα συνεχίσει τις προσπάθειές της και τη συμβολή της στην οικοδόμηση μιας Ευρώπης ειρηνικής”. Ο Γάλλος πρόεδρος λέει στο συγχαρητήριο μήνυμά του “να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ευρωπαϊκής οικοδόμησης”. Οι Γερμανοί ψήφισαν την ασφάλεια που θεωρούν ότι τους παρέχει η Μέρκελ, κάνοντας την ανατροπή, να πετάξουν έξω τον Ρέσλερ, ο οποίος πήρε στον λαιμό του τους Φιλελεύθερους.
Εμείς δεν περιμένουμε πολλά πράγματα κι έτσι “μικρό καλάθι να κρατάμε”. Ούτε ανατροπή της κατάστασης πρόκειται να γίνει ούτε καμιά άλλη στροφή, εκτός από πίεση για λιτότητα. Αυτή ενδεχομένως να είναι πιο ελαφριά, αφού η Μέρκελ θα άρει τους περιορισμούς και για τη λιτότητα των Γερμανών.