Mεσόγειος: παρασκηνιακό θέατρο

Μεσόγειος. Μια υδάτινη λεκάνη στα παράλια της οποίας ζουν 150 εκ. κάτοικοι. Καλύπτει το 1% περίπου των ωκεανών της γης και στο βυθό της αναπτύσσεται το υδρόβιο φυτό η “Ποσειδωνία” για να φέρνει ισορροπία στο θαλάσσιο περιβάλλον και στα έγκατά της υπάρχουν πλούσιας αξίας υδρογονάνθρακες. Κι όμως η Μεσόγειος έχει πληγεί απ’ τις ανθρώπινες δραστηριότητες, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι προειδοποιήσεις των ειδικών για την προστασία του φυσικού κάλλους του βυθού μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας.
Αυτά που συνέβησαν και θα συμβαίνουν στη Μεσόγειο έπρεπε να τα περιμένουμε, διότι η Τουρκία έχει επενδύσει τεράστια ποσά για έρευνες υδρογονανθράκων, που είναι γεμάτη η Μεσόγειος, έχει δηλώσει, ότι ο καθορισμός των δικαιοδοσιών στην περιοχή δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτήν και ότι απώτερος σκοπός της είναι η συνεκμετάλλευσή των.
Η διένεξη πηγάζει από αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και ο κάθε “Ερντογάν” θα εφάρμοζε στην πράξη την επεκτατική του πολιτική εις βάρος των γειτόνων του. Κανείς Ελληνας πολιτικός δεν δικαιολογείται να πιστεύει ότι θα μπορέσει να συνδιαλλαγεί πολιτισμένα με τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος μαζί με τον Λίβυο ομόλογό του ξέφυγε απ’ τον διεθνή διπλωματικό πολιτισμό.
Από τούδε και στο εξής το ζητούμενο για μας δεν είναι να συμβιβαστούμε με την Τουρκία και να συνεχίσουμε την “πολιτική κατευνασμού”. Κατόπιν της προκλητικής, παράνομης, που δεν παράγει έννομα συμφέροντα, συμφωνίας Αγκυρας-Τρίπολης, απαιτείται αλλαγή στρατηγικής επί εθνικού επιπέδου, να σχεδιασθεί νέα πολιτική αποτροπής, με τον διάλογο για τα ΜΟΕ, γιατί έτσι ερευνώνται οι προθέσεις των Τούρκων. Το θέμα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης έκλεισε κατόπιν της τοποθέτησης των Αμερικανών, ότι «για τις ΗΠΑ είναι θέμα αρχής, να υποστηρίζουν την κυριαρχία των χωρών» και της Γερμανίας για λογαριασμό της ΕΕ, ότι «η Συνθήκη της Λωζάνης δεν αλλάζει».
Μπορεί τα ελεγχόμενα ΜΜΕ στην Τουρκία να πανηγυρίζουν για τις δήθεν επιτυχείς νίκες του “Σουλτάνου” αλλά η διεθνής διπλωματία δεν ταυτίζεται με τις κινήσεις του. Δεν γίνεται δεκτό, αυτό που υποστηρίζει, ότι τα νησιά στερούνται θαλασσίων ζωνών και ότι το μνημόνιο με την κυβέρνηση της Τρίπολης, η οποία ελέγχει μετά βίας την πρωτεύουσα της Λιβύης, έγινε βάσει του Διεθνούς Δικαίου.
Το μνημόνιο για να καταστεί νόμιμο και να μετατραπεί σε διεθνή συμφωνία δεν αρκεί να κυρωθεί μόνο απ’ την τουρκική κυβέρνηση και τον πρόεδρο Σαράζ, αλλά και απ’ την Εθνοσυνέλευση της Λιβύης, που εδρεύει στο Τομπρούκ και ελέγχεται απ’ τον Χαλίφα Χαφτάρ, η οποία αντιτίθεται στη συμφωνία διά του προέδορυ της. Αν δεν ψηφισθεί απ’ την λιβυκή Βουλή, δεν θα ισχύει. Δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη η οριοθέτηση Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, όταν απουσιάζουν οι παράπλευρες χώρες Ιταλία, Ελλάδα, Αίγυπτος, Κύπρος.
Δημοσιογραφικές πηγές διέρρευσαν την είδηση, ότι από την Ε.Ε. εντοπίστηκε νομικό κενό στη συμφωνία και πρέπει να γίνει γνωστό στη Λιβύη «για να αποτραπεί η κατάσταση, που πάει να δημιουργήσει η Τουρκία». Από την πλευρά του ο πρόεδρος Μακρόν ασκεί πιέσεις στη Λιβύη με πρώτη πολιτική απόφασή του την ακύρωση της παράδοσης έξι πολεμικών πλοίων.
Υπ’ όψιν ότι «η οριοθέτηση της ΑΟΖ, όπως εξήγησε ο κ. Ε. Βενιζέλος, γίνεται ή με διμερή συμφωνία ή με προσφυγή στη Διαιτησία ή σε Διεθνές Δικαιοδοτικό Οργανο». Πάντως το πρόβλημα θα ξεκαθαρίσει μετά την επίσκεψη του προέδρου της Βουλής της Λιβύης, που προσκλήθηκε απ’ τον κ. Τασούλα και θά ’ρθει την Πέμπτη στην Αθήνα.