ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, καθηγητής Οικονομίας
Εκδοτικός οίκος: Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
Τα Χανιώτικα Νέα κατευδoδώνουν στην αιωνιότητα τον πανευρωπαϊκού κύρους, ομ. καθηγητή Πανεπιστημίου στο Παρίσι Κώστα Βεργόπουλο, προφητικό και τολμηρό διανοούμενο του ελληνικού, ευρωπαϊκού και σύγχρονου παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Με τις αδιαμφισβήτητες σκέψεις του να έχουν εκφραστεί στα ενδιαφέροντα βιβλία τα περισσότερα από τα οποία έχουν παρουσιαστεί στη σελίδα “Με την ευθύνη του πνεύματος. Με θλίψη για το αιφνίδιο τέλος, παρουσιάζουμε σήμερα το εξαιρετικό σπουδαίο κείμενο που δημοσιεύτηκε στα “Χ.Ν.” 11 Ιουνίου 2011, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο: “Μετά το τέλος”, κείμενα από άλλα σπουδαία βιβλία του θα τα ανασύρουμε από τη λήθη για τη διαρκή επικαιρότητά τους, με αναφορά στον υψηλής ποιότητας λόγο του, που υπηρέτησε και εξέφρασε την αλήθεια, με την ισχυρή και αδέσμευτη αριστερή δημιουργική σκέψη του!
Ενα ακόμα αποκαλυπτικό βιβλίο του διεθνώς γνωστού Ελληνα καθηγητή της Οικονομίας στο Παρίσι για τα πραγματικά δεδομένα της οικονομικής κρίσης, που διαλύει την Ελλάδα, αλλά απειλεί και ολόκληρη την Ευρώπη, με τη λανθασμένη πολιτική, την οποία επιβάλλει η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, με τραγικές επιπτώσεις σε όλο το πλέγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης…
Ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος επισημαίνει το τέλος του Νεοφιλελευθερισμού παρά το γεγονός ότι οι σκοτεινές δυνάμεις που τον υπηρετούν, η παγκοσμιοποίηση κ.λπ. επιβραβεύουν και «ανασταίνουν» τις δυνάμεις που δημιούργησαν την καταστροφή, ενώ βυθίζει στην εξαθλίωση τις λαϊκές μάζες παντού.
Με συνέπεια την ένταση των κοινωνικών εξεγέρσεων και κυρίως των Νέων. Οπως συμβαίνει τώρα στη Γαλλία, με την κυοφορία ενός Νέου Μάη του ’68, με καθολική ανυπακοή -στον σύγχρονο καταναγκασμό της κερδοσκοπίας- των Νέων, μαθητών – φοιτητών της Γαλλίας. Ο κ. Βεργόπουλος αποκαλύπτει ότι η παγκοσμιοποίηση δημιουργήθηκε από επιστημονικά επιτελεία του HARVARD, ενώ τώρα αποτελεί εφιάλτη για την ίδια την Αμερική, γιατί το ξεκίνημα της κρίσης ξεκίνησε με την αφάνταστη δυσαναλογία -μεταξύ εικονικού τμήματος και πραγματικής οικονομίας. Με τους πρωταγωνιστές, όμως, αυτής της κρίσης να αρνούνται να παραλάβουν το μήνυμα του τέλους αυτής της εποχής της κοινωνικής αποσάθρωσης η οποία έχει ΚΛΕΙΣΕΙ.
Ως προς την ελληνική πραγματικότητα γράφει ότι η κυβερνητική επιλογή, αντί να αντιμετωπίζει την πτώση των δημόσιων εσόδων με πολιτική αναθέρμανση της οικονομίας, επιλέγει ως στόχο την υποθετική αναμόρφωση όχι μόνο του δημόσιου τομέα, αλλά ολόκληρης της οικονομίας, ερήμην και εναντίον του εργαζομένου, ενώ εξαφανίζουν το κράτος και τον ρυθμιστικό ρόλο του. Ενώ το 1930 στη μεγάλη τότε κρίση, ο αυξημένος ρόλος του Δημοσίου με την πολιτική Ρούσβελτ οδήγησε στη διάσωση της απασχόλησης, αλλά και στο μεταπολιτικό κοινωνικό κράτος.
«ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», ένα βιβλίο ουσίας κατά της οικονομίας και καταστροφής.
«ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ» Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Αυτός είναι ο τίτλος και ο υπότιτλος του νέου μαχητικού και υπεύθυνα κριτικού βιβλίου του καθηγητής Οικονομίας Κώστα Βεργόπουλου. Ενός, προμάχου της ανθρωπιστικής και όχι της απάνθρωπης οικονομίας. Οπως αυτής του άγριου καπιταλισμού, με τη μάσκα του εκσυγχρονιστικού Νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος οδήγησε τον κόσμο ολόκληρο, αλλά και την Ελλάδα, σκληρότατα στο βάραθρο της αγριότητας, της απανθρωπιάς του, της αποτυχίας του.
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΥΣΜΟΡΦΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Μια αποτυχία, την οποία (όπως έχω ξαναναφέρει) ο καθηγητής κ. Βεργόπουλος είχε τη διορατικότητα να την επισημάνει από το 1975. Τότε που κυκλοφόρησε το καθοριστικής κρίσης βιβλίο του με τίτλο «Ο ΔΥΣΜΟΡΦΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ».
Για να εμμείνει σταθερά στη θέση του αυτή, γράφοντας μια σειρά «προφητικών» οικονομικο-κοινωνικών βιβλίων που ανέλυσε αποκαλυπτικά, τις επί μέρους διαστάσεις τις καπιταλιστικής δυσμορφίας. Η οποία μετά το «τέλος» μιας διεθνούς τραγωδίας, που παίζεται τόσο τραγικά, στον τόπο που γεννήθηκε η τραγωδία, απογυμνωμένοι οι «εφιαλτικοί» συντελεστές της, αποδεικνύουν πως η τραγωδία αυτή είναι «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ» καθώς και η επόμενη μέρα, όπως αναφέρει ο καθ. Βεργόπουλος, στο τέλος του υπότιτλου του νέου βιβλίου του. Για το οποίο, στο σημείωμα της έκδοσης αναφέρονται τα εξής:
ΜΕΤΡΑ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης, λαμβάνονται μονόπλευρα μέτρα που την οξύνουν ακόμη περισσότερο. Η κοινωνική απόγνωση βαθαίνει, χωρίς όμως προοπτική εξόδου. Εξαντλείται η αριστεροδεξιά συναίνεση που κυβέρνησε τον κόσμο τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Μεταμοντερνισμός, παγκοσμιοποίηση, μειωμένο κράτος, κοινωνία πολιτών, υποβάθμιση των οικουμενικών δημοκρατικών αξιών, υπερεκτίμηση των μειονοτικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, αποβιομηχάνιση, όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, φετιχισμός των αγορών και του χρήματος, καθαγιασμός της κερδοσκοπίας: όπου τα ιδανικά της τελευταίας τριακονταετίας κατέληξαν σε ολικό αδιέξοδο και σήμερα απορρίπτονται στα αζήτητα της ιστορίας.
Με τον καπιταλισμό, όταν στερείται προοπτικής, τότε εμπορεύεται ακόμη και την κατάρρευσή του, χάνοντας την αξιοπιστία του με αυτόν τον κόσμο να μην είναι βιώσιμος ούτε διατηρήσιμος.
Για να είναι απολύτως αναγκαίος, ένας διαφορετικός κόσμος, ακόμη και αν επί του παρόντος εμφανίζεται ως ανέφικτος.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΗΓΜΑ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Ο Κώστας Βεργόπουλος στο νέο βιβλίο του, μετά το ΜΕΓΑΛΟ ΡΗΓΜΑ (στο οποίο επεσήμανε τη μεγάλη κρίση που ζούμε, παρουσιάζει τα στοιχεία της ολικής κρίσης του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ που περιλαμβάνει την κρίση της Αριστεράς και την εμφάνιση αντισυστημικού νεανικού κινήματος στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον αραβικό κόσμο. Οπου, στη «ΜΕΤΑ ΤΕΛΟΣ» εποχή, συμβαίνει ό,τι μέχρι πρόσφατα εκηρύσσετο ως «αιρετικό και αδύνατον να συμβεί». Η νέα εποχή παραδίδει σαν «τροφή στους κύνες», τις σημαίες και τα ιδανικά της προηγούμενης που χρεοκοπεί.
Πρωταγωνιστές στη νέα είναι όσοι στην προηγούμενη δεν ήσαν ούτε καν κομπάρσοι.
Στην εισαγωγή του νέου θαρραλέου βιβλίου του αναλύει τα όσα βλέπει ο λαός μας, οι λαοί της Ευρώπης και οι λαοί του κόσμου να διαδραματίζονται.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΙ
…«Οταν ξέσπασε η κρίση το 2008 τα πρώτα θύματά της φάνηκαν να είναι οι τραπεζίτες και οι άνθρωποι του εικονικού χρήματος. Οσοι από αυτούς επιβίωναν, το όφειλαν στο υποβολιμαίο επιχείρημα: πολύ μεγάλοι για να αφεθούν να καταρρεύσουν».
Παρ’ όλα αυτά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, η κοινή γνώμη άρχιζε να γοητεύεται από το αντίθετο επιχείρημα του Σάιμον Τζόνσον από το Μίλιτ. Αυτό το επιχείρημα έλεγε: «Είναι πολύ μεγάλοι για να διασώζονται. Οι κοινωνίες δεν χρειάζονται τόσο μεγάλους, ώστε να υποχρεώνονται να τους διασώζουν σε κάθε περίπτωση».
«Εν τούτοις, αυτό δεν εμπόδισε σήμερα (συνεχίζει ο κριτικός του άγριου καπιταλισμού της τραπεζικής υπερεκμετάλλευσης), έπειτα από τριετή παρένθεση, τα πράγματα να έχουν αντιστραφεί και να έχουν επανέλθει στην πρότερη συνήθη κατάσταση: Αυτοί που έπεφταν από τα παράθυρα το 2008, όπως οι άνθρωποι της Λίμαν Μπράδερς, τώρα έχουν αποκαταστήσει και αυξήσει τα προνόμια και τα πλεονεκτήματά τους. Με αναγκαίο τίμημα την περαιτέρω εξάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας. Με βαθύτερη εξουθένωση του ανθρώπου, αλλά και την καταλυτικότερη απώλεια κάθε ορατότητος ακόμη και για το πιο ΑΜΕΣΟ μέλλον».
ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΔΟΞΑ Ο ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΚΥΚΛΟΣ
Η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά συνεχίζεται. Δεν είναι πλέον τόσο το πρόβλημα όσο το μέσο με το οποίο οι ήδη ωφελημένοι επωφελούνται ακόμη περισσότερο.
Ο πρόσφατος τριακονταετής κύκλος κλείνει άδοξα… Μια νέα εποχή προχωρεί στα σκοτεινά… για να ζούμε σε εποχή παγκόσμιας δικτατορίας των χρηματιστηριακών αγορών, που υπονομεύουν την ειρήνη και τη δημοκρατία…
Για να τονίσει στο τέλος της εισαγωγής του και τα ακόλουθα:
«…Ο εξωστρεφής προσανατολισμός που είχε επιβληθεί από τη χρηματιστηριακή παγκοσμιοποίηση αύξησε τις ανισότητες, διέρρηξε την κοινωνική συνοχή, κατάργησε κοινωνικά κεκτημένα. Δεν εξασφάλισε, όμως, νέα σταθερότητα και σήμερα κείται στο έδαφος εκτός μάχης, στο αδιέξοδο της ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ του…
Ομως η κοινωνία είναι καταδικασμένη στον δρόμο της ρήξης της με το παρελθόν, προκειμένου να επινοήσει διαφορετικό μέλλον. Ενας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος, έστω και εάν επί του παρόντος εμφανίζεται ως αδιανόητος και ανέφικτος».
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Ενα βιβλίο ευθύνης απέναντι στην αδηφάγο καπιταλιστική εγκληματικότητα κατά ανθρωπότητας – κόσμου. Ενα βιβλίο που αναλύει σε όλες τις διαστάσεις του το συντελούμενο διαρκές ΕΓΚΛΗΜΑ, στο οποίο υποτάσσονται εξουσίες, λαοί και έθνη.
Ενα βιβλίο που αποκαλύπτει τις σκοτεινές μεθόδους του «Γερασμένου Καπιταλισμού», όπως τον χαρακτήρισε ο Σαμίρ Αμίν, που χρόνια ήταν διευθυντής του Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου και πρόεδρος του Παγκόσμιου Φόρουμ των Εναλλακτικών, ο οποίος υποστήριξε στο ομότιτλο βιβλίο του (εκδ. Λιβάνης) ότι: «Ο καπιταλιστικός νεοφιλελευθερισμός φτάνει στο τέλος της διαδρομής του μέσα σε αυξημένη δυστυχία για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης. Με διάσπαση της κοινωνικής αλληλεγγύης, επικράτηση του μιλιταρισμού σε παγκόσμια κλίμακα και οικολογική καταστροφή…».
Σ’ αυτή όμως την καταστροφή συνετέλεσε καταλυτικά η παγκοσμιοποίηση, η οποία (όπως γράφει στις σελίδες 65 – 66 του βιβλίου του «ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», ο Κώστας Βεργόπουλος) «είναι η έννοια που επινοήθηκε από τους οικονομολόγους του Χάρβαρντ τη δεκαετία 1980 – 1990, αφού εξυπηρέτησε την αμερικανική οικονομία για κάποιο χρονικό διάστημα, εμφανίζεται σήμερα ως ο εφιάλτης της…».
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Τα ενδιαφέροντα κεφάλαια αυτού του βιβλίου είναι τα εξής:
1. Εισαγωγή
2. Μελαγχολία και κατάθλιψη
3. Η ανέφικτη νέα Παγκόσμια αρχιτεκτονική
4. Το νέο Χρηματιστικό Κεφάλαιο
5. Οι ιδεολογικές καταβολές της κρίσης
6. Η χρηματοπιστωτική καταστροφή
7. Η Ευρωπαϊκή αυταπάτη
8. Η κοινωνία εκτός ελέγχου
9. Η νεανική αφύπνιση
10. Το τέλος του Καπιταλισμού
11. Πιθανά συμπεράσματα
12. Επιμύθιο
13. ΘΕΣΕΙΣ για τη μετά το τέλος ΕΠΟΧΗ…
Στο ΕΠΙΜΥΘΙΟ, με υπότιτλο: «ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ», ο καθηγητής κ. Βεργόπουλος κρίνει την κρίση μέσα από τις πολιτικές που την αντιμετωπίζουν οι… πρωταγωνιστές που τη δημιούργησαν και τη διαχειρίζονται.
Οσον αφορά στην πλευρά της Ευρώπης υποστηρίζει ότι:
«Η Ευρώπη σήμερα κρίνεται από το κατά πόσο θα αποδειχθεί ικανή να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν προς την οποία κινήθηκε κατά την τελευταία εικοσαετία.
Ομως, στην Αμερική η κρίση κατανοείται ως υστέρηση της εσωτερικής ζήτησης έναντι της προσφοράς».
Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗ
Αλλά και στη ΓΕΡΜΑΝΙΑ η κρίση αποδίδεται στην υπερβολική ζήτηση και σπατάλη στον καταναλωτισμό.
Εν τούτοις, ενώ η γερμανική κατάσταση ήταν βάσιμη, θα έπρεπε η χώρα αυτή να βρίσκεται σε ελλειμματική διεθνή θέση και όχι σε πλεονασματική, όπως είναι σήμερα.
Γι’ αυτό, εάν χώρες όπως η Γερμανία με σοβαρά εξωτερικά πλεονάσματα, περικόπτουν την εσωτερική ζήτηση και επιβάλλουν παρόμοια επιλογή στους εταίρους της Ευρωζώνης τότε συμβάλλουν όχι στην υπέρβαση της τρέχουσας κρίσης, αλλά στην επιδείνωσή της.
Κι ακόμη χειρότερα: Ενώ η κρίση απορρέει διεθνώς από την υπερβολική ανισότητα και πόλωση στην κατανομή εισοδημάτων, η γερμανική επέμβαση, επιβάλλει τη θεραπευτική αγωγή, την περαιτέρω διεύρυνση του εισοδηματικού χάσματος, ώστε η μέχρι σήμερα να μην είναι επαρκής.
Και αυτό σε αντίθεση με την Αμερική όπου
ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟ “ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟ” ΕΡΓΟ
ο Ομπάμα επιχειρεί να την μειώσει. Με συνέπεια οι λαοί της Ευρώπης να καλούνται να καλύψουν από το υστέρημά τους τις σπατάλες των πλουσίων, από το πλεόνασμά τους.
Η υψηλή κοινωνική ένταση τροφοδοτείται από τη ΝΕΑ ΕΜΜΟΝΗ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που επιχειρούν, με πρόσχημα την κρίση, να “αναμορφώσουν” την οικονομία και κοινωνία, επεκτείνοντας τις αρχές της εργασιακής επισφάλειας και τη συρρίκνωση του εργατικού εισοδήματος, που αποτελούν και τις βαθύτερες αιτίες του αδιεξόδου. Ομως, το υποθετικό “ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟ” έργο αποδεικνύεται στην πράξη αντιδημοκρατικό, αυταρχικό και αντιπαραγωγικό.
Για να δημιουργεί εκρηκτική κοινωνική δυσφορία και συνθήκες αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΕΥΡΩΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ
Οσον αφορά στην Ελλάδα ο καθηγητής κ. Βεργόπουλος αποφαίνεται ότι: «Αυτή η κυβερνητική επιλογή να αντιμετωπίζει την πτώση των δημόσιων εσόδων με πολιτική αναθέρμανσης της οικονομίας επιλέγει ως στόχο την υποθετική “ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ”. Οχι μόνον του δημόσιου τομέα, αλλά και ολόκληρης της οικονομίας, ερήμην και εναντίον των εργαζομένων, στους οποίους και επιρρίπτει το κύριο κόστος του εγχειρήματος.
Ομως από τη στιγμή που η ευρωπαϊκή αγορά απορροφά 90,5% της ευρωπαϊκής παραγωγής κάθε συρρίκνωση της ευρωπαϊκής ζήτησης πλήττει πρωτίστως τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και την ευρωπαϊκή απασχόληση, με αυτονόητη συνέπεια τον αυτοτροφοδοτούμενο υφεσιακό κύκλο για όλους χωρίς εξαίρεση, τους Ευρωπαίους εταίρους».
Με αυταρχισμό και έλλειμμα δημοκρατικής συναίνεσης, καταστάσεις που εφαρμόζονται και στη χώρα μας, σε αρμονία με ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη.
Για να οδηγούνται οι κοινωνικές αντιστάσεις σε έξαρση και ανάφλεξη… Με τις συντριπτικές δυνάμεις (αφού οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς σύρονται από τη δυναμική των εξελίξεων). Να νομοθετούν ενάντια στην κοινή γνώμη, ακόμη και ενάντια στη Συνταγματική Τάξη κάθε χώρας, ακόμα και με παράκαμψη των Κοινοβουλίων… αλλά, για τον “νέο Μάη του ’68” στη Γαλλία, για το “τίποτε δεν θα είναι όπως πριν” και για τις 14 σημαντικές θέσεις που, ριζοσπαστικά, διατυπώνει ο Κώστας Βεργόπουλος, για τη “ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗ», θα γράψουμε δεύτερο κείμενο.
Γιατί αυτές οι θέσεις πρέπει να αποτελέσουν τη βαθιά συζήτηση, ενάντια σε όλους τους αποπροσανατολισμούς που κάθε τόσο εκφράζουν οι “σκλάβοι” της μονόπλευρης Νεοφιλελεύθερης οικονομίας που βούλιαξε τον λαό και τη χώρα μας.
