O καθηγητής οικονομίας στο Παρίσι Κώστας Βεργόπολος (γεν. 1942 στην Ελλάδα και πέθανε το 2017 στο Παρίσι), διεθνώς αναγνωρισμένος οικονομολόγος της ελληνικής, γαλλικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομίας. Ήταν από τους αδέσμευτους και αντικειμενικά προοδευτικούς διανοούμενους.
Ήταν πολύτιμος φίλος κι εγώ ήμουν θαυμαστής του, αγαπούσε τα Χανιά, γιατί όπως συνεχώς μου έλεγε είχαν προοδευτικούς και τολμηρούς ανθρώπους, επιθυμούσε να έρθει στα Χανιά για να κάνει ένα κύκλο 5 ομιλιών.
Του υποσχέθηκα ότι θα τον καλούσαμε, χωρίς όμως, λόγω δικών του και δικών μου δυσκολιών δεν πραγματοποιήθηκε αυτή η επιθυμία του. Για να φύγει παραπονεμένος γι’ αυτό, όπως έφυγε παραπονεμένος και πολιτικά στην ξενιτιά. Όμως, είχε επανειλημμένα χαρεί για τις παρουσιάσεις στα «Χανιώτικα Νέα» όλων σχεδόν των βιβλίων του, τα οποία προβάλουν το παρόν και το μέλλον, γενικά, της δικής μας οικονομίας, της ευρωπαϊκής, της αμερικανικής και της παγκόσμιας.
Σήμερα, σε ανάμνηση του θανάτου του και των επαληθεύσεων όλων των απόψεών του στα βιβλία του αναδημοσιεύουμε το άρθρο που γράψαμε για το σημαντικό βιβλίο του «Μετά το τέλος»
Ένα ακόμα αποκαλυπτικό βιβλίο για τα πραγματικά δεδομένα της οικονομικής κρίσης, που διάλυσε την Ελλάδα, αλλά απειλεί και ολόκληρη την Ευρώπη, με τη λανθασμένη πολιτική, την οποία επιβάλλει η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, με τραγικές επιπτώσεις σε όλο το πλέγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος επισημαίνει το τέλος του Νεοφιλελευθερισμού παρά το γεγονός ότι οι σκοτεινές δυνάμεις που τον υπηρετούν, η παγκοσμιοποίηση κ.λπ., επιβραβεύουν και «ανασταίνουν» τις δυνάμεις που δημιούργησαν την καταστροφή, ενώ βυθίζουν στην εξαθλίωση τις λαϊκές μάζες παντού.
Με συνέπεια την ένταση των κοινωνικών εξεγέρσεων και κυρίως των Νέων. Όπως συμβαίνει τώρα στη Γαλλία, με την κυοφορία ενός Νέου Μάη τον ’68, με καθολική ανυπακοή -στον σύγχρονο καταναγκασμό της κερδοσκοπίας- των Νέων, καιρών. Ο κ. Βεργόπουλος αποκαλύπτει ότι η παγκοσμιοποίηση δημιουργήθηκε στα επιστημονικά επιτελεία του HARVARD, ενώ τώρα αποτελεί εφιάλτη για την ίδια την Αμερική. Γιατί το ξεκίνημα της κρίσης ξεκίνησε με την αφάνταστη δυσαναλογία -μεταξύ εικονικού τμήματος και πραγματικής οικονομίας. Με τους πρωταγωνιστές, όμως, αυτής της κρίσης να αρνούνται να προσλάβουν το μήνυμα του τέλους αυτής της εποχής της κοινωνικής αποσάθρωσης.
Ως προς την ελληνική πραγματικότητα γράφει ότι κυβερνητική επιλογή, αντιμετωπίζει την πτώση των δημόσιων εσόδων με πολιτική αναθέρμανση της οικονομίας, επιλέγει ως στόχο την υποθετική αναμόρφωση όχι μόνο δημόσιου τομέα, αλλά ολόκληρης της οικονομίας, ερήμην και εναντίον των εργαζομένων. Με εξαφάνιση του κράτους και τον ρυθμιστικό ρόλο του. Ενώ το 1930 στη μεγάλη τότε κρίση, ο αυξημένος ρόλος του Δημοσίου με την πολιτική Ρούσβελτ οδήγησε στη διάσωση της απασχόλησης αλλά και στο μεταπολιτικό κοινωνικό κράτος.
«ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», είναι ένα βιβλίο ουσίας κατά της οικονομίας και καταστροφής.
“ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ” Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Αυτός είναι ο τίτλος και ο υπότιτλος του νέου μαχητικού και υπεύθυνα κριτικού βιβλίου του καθηγητή Οικονομίας Κώστα Βεργόπουλου. Είναι ένας προμάχος της ανθρωπιστικής και όχι της απάνθρωπης οικονομίας. Όπως αυτής του άγριου καπιταλισμού, με τη μάσκα του εκσυγχρονιστικού Νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος οδήγησε τον κόσμο ολόκληρο, άλλα και την Ελλάδα, σκληρότατα στο βάραθρο της αγριότητας, της απανθρωπιάς του, της συνεχούς κρίσης.
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΥΣΜΟΡΦΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Μια αποτυχία, την οποία (όπως έχω ξαναναφέρει) ο καθηγητής κ. Βεργόπουλος είχε τη διορατικότητα να την επισημάνει από το 1975. Τότε που κυκλοφόρησε το καθοριστικής κρίσης βιβλίο του με τίτλο «0 ΔΥΣΜΟΡΦΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ».
Για να εμμείνει σταθερά στη θέση του αυτή, γράφοντας μια σειρά «προφητικών» οικονομικο-κοινωνικων βιβλίων που ανέλυσε αποκαλυπτικά, τις επί μέρους διαστάσεις της καπιταλιστικής δυσμορφίας. Η οποία μετά το «τέλος» μιας διεθνούς τραγωδίας, που παίζεται τόσο τραγικά, στον τόπο που γεννήθηκε η τραγωδία. Απογυμνωμένοι οι «εφιαλτικοί» συντελεστές της, αποδεικνύουν πως η τραγωδία αποτελεί την «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ» καθώς και η επόμενη μέρα όπως αναφέρει ο καθ. Βεργόπουλος, στο βιβλίο του.
Με τον καπιταλισμό, όταν στερείται προοπτικής, να εμπορεύεται ακόμη και την κατάρρευσή του, χάνοντας την αξιοπιστία του σε αυτόν τον κόσμο να μην είναι βιώσιμος ούτε διατηρήσιμος.
Για να είναι απολύτως αναγκαίος, ένας διαφορετικός κόσμος, ακόμη και αν επί του παρόντος εμφανίζεται ως ανέφικτος.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΗΓΜΑ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Ο Κώστας Βεργόπουλος στο νέο βιβλίο του, παρουσιάζει τα στοιχεία της ολικής κρίσης του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ που περιλαμβάνει την κρίση της Αριστεράς και την εμφάνιση αντισυστημικού νεανικού κινήματος στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον αραβικό κόσμο. Με τη νέα εποχή να παραδίδει σαν «τροφή στους κύνες», τις σημαίες και τα ιδανικά της προηγούμενης που χρεοκοπεί.
Στην εισαγωγή του νέου θαρραλέου βιβλίου του αναλύει τα όσα βλέπει ο λαός μας, οι λαοί της Ευρώπης και οι λαοί του κόσμου να διαδραματίζονται.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΙ
…«Όταν ξέσπασε η κρίση το 2008 τα πρώτα θύματα της φάνηκαν να είναι οι τραπεζίτες και οι άνθρωποι του εικονικού χρήματος. Όσοι από αυτούς επιβίωναν, το όφειλαν στο υποβολιμαίο επιχείρημα: «είναι πολύ μεγάλοι για να αφεθούν να καταρρεύσουν».
Παρ’ όλα αυτά, σε σύντομο χρονικό διάστημα, η κοινή γνώμη άρχιζε να γοητεύεται από το αντίθετο επιχείρημα του Σάιμον Τζόνσον από το Μίλιτ. Αυτό το επιχείρημα που είπε: «Είναι πολύ μεγάλοι για να διασώζονται. Οι κοινωνίες δεν χρειάζονται τόσο μεγάλους, ώστε να υποχρεούνται να τους διασώζουν σε κάθε περίπτωση».
«Εν τούτοις, αυτό δεν εμπόδισε σήμερα (συνεχίζει ο κριτικός του άγριου καπιταλισμού της τραπεζικής υπερεκμετάλλευσης), έπειτα από τριετή παρένθεση, τα πράγματα να έχουν αντιστραφεί και να έχουν επανέλθει στην πρότερη συνήθη κατάσταση: Αυτοί που έπεφταν από τα παράθυρα το 2008, όπως οι άνθρωποι της Λίμαν Μπράδερς, τώρα έχουν αποκαταστήσει και αυξήσει τα προνόμια και τα πλεονεκτήματα τους. Με αναγκαίο τίμημα την περαιτέρω εξάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας. Με βαθύτερη εξουθένωση του ανθρώπου, αλλά και την καταλυτικότερη απώλεια κάθε ορατότητος ακόμη και για το πιο ΑΜΕΣΟ μέλλον».
ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΔΟΞΑ Ο ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΚΥΚΛΟΣ
Η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά συνεχίζεται. Δεν είναι πλέον τόσο το πρόβλημα όσο το μέσο με το οποίο οι ήδη ωφελημένοι επωφελούνται ακόμη περισσότερο.
Ο πρόσφατος τριακονταετής κύκλος κλείνει άδοξα… Μια νέα εποχή προχωρεί στα σκοτεινά… για να ζούμε σε εποχή παγκόσμιας δικτατορίας των χρηματιστηριακών αγορών, που υπονομεύουν την ειρήνη και τη δημοκρατία..
Για να τονίσει στο τέλος της εισαγωγής του και τα ακολούθα:
«…Οι εξωστρεφής προσανατολισμός που είχε επιβληθεί από τη χρηματιστηριακή παγκοσμιοποίηση αύξησε τις ανισότητες, διέρρηξε την κοινωνική συνοχή κατάργησε κοινωνικά κεκτημένα. Δεν εξασφάλισε, όμως, νέα σταθερότητα και σήμερα κείται στο έδαφος εκτός μάχης, στο αδιέξοδο της ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ του…
Όμως η κοινωνία είναι καταδικασμένη στον δρόμο της ρήξης της με το παρελθόν, προκειμένου να επινοήσει διαφορετικό μέλλον. Ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος, έστω και εάν επί του παρόντος εμφανίζεται ως αδιανόητος και ανέφικτος».
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Ένα βιβλίο ευθύνης απέναντι στην αδηφάγο σύγχρονη εγκληματικότητα κατά της ανθρωπότητας – κόσμου. Ένα βιβλίο που αναλύει σε όλες τις διαστάσεις του το συντελούμενο διαρκές ΕΓΚΛΗΜΑ, στο οποίο υποτάσσονται εξουσίες, λαοί και έθνη.
Με αυξημένη δυστυχία για το μεγαλύτερο μέρος τού πληθυσμού της γης. Με διάσπαση της κοινωνικής αλληλεγγύης, επικράτηση του μιλιταρισμού σε παγκόσμια κλίμακα και οικολογική καταστροφή…».
Σ’ αυτή όμως την καταστροφή συνετέλεσε καταλυτικά η παγκοσμιοποίηση, η οποία (όπως γράφει στις σελίδες 65 -66 του βιβλίου του «ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», ο Κώστας Βεργόπουλος) «είναι η έννοια που επινοήθηκε από τους οικονομολόγους του Χάρβαρντ τη δεκαετία 1980 – 1990, αφού εξυπηρέτησε την αμερικανική οικονομία για κάποιο χρονικό διάστημα, εμφανίζεται σήμερα ως ο εφιάλτης της…».
Η ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗ
Αλλά και στη ΓΕΡΜΑΝΙΑ η κρίση αποδίδεται στην υπερβολική ζήτηση και σπατάλη, του υπέρ καταναλωτισμού.
Εν τούτοις, ενώ η γερμανική κατάσταση ήταν βάσιμη, θα έπρεπε η χώρα αυτή να βρίσκεται σε ελλειμματική διεθνή θέση και όχι σε πλεονασματική, όπως είναι σήμερα.
Γι’ αυτό, εάν χώρες όπως η Γερμανία με σοβαρά εξωτερικά πλεονάσματα, περικόπτουν την εσωτερική ζήτηση και επιβάλλουν παρόμοια επιλογή στους εταίρους της Ευρωζώνης τότε συμβάλλουν όχι στην υπέρβαση της τρέχουσας κρίσης, αλλά στην επιδείνωσή της.
Κι ακόμη χειρότερα: Ενώ η κρίση απορρέει διεθνώς από την υπερβολική ανισότητα και πόλωση στην κατανομή εισοδημάτων, η γερμανική επέμβαση, επιβάλλει τη θεραπευτική αγωγή, την περαιτέρω διεύρυνση του εισοδηματικού χάσματος, ώστε η μέχρι σήμερα να μην είναι επαρκής.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΕΥΡΩΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟ
Όσον αφορά στην Ελλάδα ο καθηγητής κ. Βεργόπουλος αποφαίνεται ότι: «Αυτή η κυβερνητική επιλογή αντί να αντιμετωπίζει την πτώση των δημόσιων εσόδων με πολιτική αναθέρμανσης της οικονομίας επιλέγει ως στόχο την υποθετική “ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ”. Όχι μόνον του δημόσιου τομέα, αλλά και ολόκληρης της οικονομίας, ερήμην και εναντίον των εργαζομένων, στους οποίους και επιρρίπτει το κύριο κόστος του εγχειρήματος. Όμως από τη στιγμή που η ευρωπαϊκή αγορά απορροφά 90,5% της ευρωπαϊκής παραγωγής κάθε συρρίκνωση της ευρωπαϊκής ζήτησης πλήττει πρωτίστως τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και την ευρωπαϊκή απασχόληση, με αυτονόητη συνέπεια τον αυτοτροφοδοτούμενο υφεσιακό κύκλο για όλους χωρίς εξαίρεση τους Ευρωπαίους εταίρους.
Με αυταρχισμό και έλλειμμα δημοκρατικής συναίνεσης, κυριαρχούν καταστάσεις που εφαρμόζονται και στη χώρα μας, σε αρμονία με ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη. Για να οδηγούνται οι κοινωνικές αντιστάσεις σε έξαρση και ανάφλεξη… Με τις δυνάμεις (αφού οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς σύρονται από τη δυναμική των εξελίξεων). Να νομοθετούν εναντία στην κοινή γνώμη, ακόμη και ενάντια στη Συνταγματική Τάξη κάθε χώρας, ακόμα και με παράκαμψη των Κοινοβουλίων…
