Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη
Που τα χείλη ακόμα στον πηλό
Δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου
Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί
Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα
Γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
Κάτω απ’ τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες
Εκεί μόνος αντίκρυσα
Τον κόσμο
Κλαίγοντας γοερά
Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα
Αξιον εστί (γένεσις)
Οδ. Ελύτης
Νομίζαμε ότι η φάρμα των ζώων ήταν μια υπόθεση επιστημονικής φαντασίας.
Και όμως, ήταν εικόνα απ’ το μέλλον.
Τώρα πια τείνει να γίνει παρελθόν.
Ο έλεγχος των ανθρώπων δεν χρειάζεται πλέον να γίνει μηχανικά, χημικά, βίαια, βασανιστικά, δικτατορικά.
Οι πληροφορίες για τον πολίτη δεν συγκεντρώνονται απ’ την εξουσία με τους πληροφοριοδότες και τα δίκτυα κλασικών μεθόδων.
Η εξουσία, όποια μορφή και όποιο όνομα και αν πάρει, έχει στη διάθεσή της ό,τι πληροφορίες χρειάζεται για τον πολίτη, για να τον έχει στον απόλυτο έλεγχό της.
Δεν περιγράφω κάτι απ’ το μακρυνό μέλλον αλλά για την παρούσα κοινωνία που ζούμε. Την κοινωνία της πληροφορίας, των μεγάλων δεδομένων, των ντανταϊστών, της τεχνητής νοημοσύνης και του μεταανθρώπου.
Τι ιστοσελίδες επισκέπτεσαι, τι like κάνεις αρκούν, ώστε οι μεγάλοι αλγόριθμοι του διαδικτύου, της google και του fb να σε διαυγάσουν σε τέτοιο βαθμό που ούτε η μάνα που σε γέννησε ούτε εσύ ο ίδιος για τον εαυτόν σου, γνωρίζεις. Και ας ψελλίζουμε καθημερινά διάφορα παιδαριώδη για προσωπικά δεδομένα, δήθεν. Η «μεγάλη νόηση» των υπολογιστών τα ακούει και γελάει.
Το τι θέλω να κάνω, έχει μετατραπεί σχεδόν σε τι θέλω να θέλω. Μέχρι μηχανή που την προγραμματίζεις και βλέπεις το όνειρο που επιθυμείς υπάρχει. Γιά όσους φαίνεται εφιαλτικό, υπάρχει κάτι εφιαλτικότερο. Το τι θέλω εγώ να θέλεις εσύ!
Σε δυο-τρεις δεκαετίες θα έχει αλλάξει τόσο η κοινωνία και ο άνθρωπος που δεν ξέρω αν θα ισχύει πλέον το «παράδοξο της ταυτότητας» για τον άνθρωπο του μέλλοντος.
Η δύναμη των μηχανών του μέλλοντος θα είναι δυνατόν να ελέγχεται απ’ την ανθρώπινη βούληση η θα είναι ανεξέλεγκτη;
Τι είναι το «πρώτο κινούν» στην ιστορία πλέον; Η συνειδητή ανθρώπινη δράση που λέγαμε μέχρι τώρα ή δυνάμεις έξω απ’ την συνείδηση, την ανθρώπινη ενημερότητα, βούληση και θέληση; Δυνάμεις αρχέγονες, ανέλεγκτες, άτακτες, άχρονες, πρωτογενείς και ακατέργαστες;
Ερωτήματα που δυστυχώς καταλήγουν να μετατρέπονται σε διαπορήματα με την υπάρχουσα γνώση του σήμερα. Αύριο όμως;
Ο πλανήτης ασφαλώς δεν κινδυνεύει με εξαφάνιση παρά τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής. Θα βρει τρόπους όπως έγινε μέχρι τώρα να συνεχίσει την πορεία του. Ο άνθρωπος όμως;
Ας αναστοχαστούμε. Ας σκεφθούμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και κυρίως τον τρόπο που ενεργούμε.
