Η κοινωνία έχει κουραστεί ένα χρόνο τώρα μ’ αυτή την περιπέτεια. Επαθε το φαινόμενο της αφασίας. Ο ανεπτυγμένος κόσμος καταλαβαίνει, πως οι καιροί έγιναν δύσκολοι. Ο φόβος οδηγεί νομοτελειακά στην ανεύρεση του σωτήριου καταφύγιου. Το τρίτο κύμα και το ανοιγοκλείσιμο των μέτρων φέρνει εκνευρισμό. Νεκρώνει η αγορά, πτωχοποιούνται περισσότερο τα νοικοκυριά, οριστικοποιείται η ανεργία, γίνεται μηδενική η τουριστική κίνηση, αφανίζονται οι επιχειρήσεις, εξουθενώνεται το υγειονομικό προσωπικό, αποδιαρθρώνονται και υπολειτουργούν οι Δημόσιες Υπηρεσίες. Προϋπόθεση ύπαρξης μιας κρατικής υπόστασης είναι οι υγιείς κάτοικοι. Δεν νοείται οικονομία χωρίς υγεία. Η πανδημία της covid-19 έφερε οικονομική κρίση.
Ο ιός μεταλλάσσεται και ο κόσμος βιώνει την επιθετικότητά του. Παράγει νέα στελέχη, φροντίζοντας για την επικράτησή του. Μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί παγκοσμίως 4000 παραλλαγμένα στελέχη και το ανησυχητικό και επικίνδυνο είναι, ότι οι ιδιότητες της κάθε μετάλλαξης είναι άγννωστες. Κάθε πρόβλεψη με τα σημερινά γνωστά δεδομένα για τη διάρκεια και το κόστος της πανδημίας είναι αδύνατη. Η μετάλλαξη λοιπόν, ταξιδεύει με αστραπιαία ταχύτητα και προσβάλλει τις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Η ενδοοικογενειακή μεταδοτικότητα είναι “το βούτυρο στο ψωμί” του κορωνοϊού, όπου τα μέτρα προστασίας μέσα στο σπίτι εφαρμόζονται υποτυπωδώς.
Η covid-19 δεν φοβάται τα εμβόλια, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις είναι αγωνιώδεις, για να μην πω δειλές. Μετεωριζόμαστε σε κενό, που αφήνεται μεταξύ θεωρίας και πράξης.
Ανοίγονται μπροστά μας θέματα, που όταν συνειδητοποιούμε την αλήθεια, μουδιάζουμε.
Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει. Εδειχναν, ότι η αύξηση της κινητικότητας των πολιτών, θα πυροδοτήσει καθολικότητα μετάδοσης του ιού και μεγάλωμα των επιδημιακών συμπτωμάτων. Η μετάλλαξη απειλεί τη χώρα, αναγκάζοντας την πολιτεία, να επαναξιολογεί τη στάση της και ένεκα τούτου να προκαλούνται εντάσεις μεταξύ λοιμωξιολόγων και κυβερνώντων.
Δύσκολα μπορεί να διαγνωσθεί, πώς λειτουργεί η μεταδοτικότητα. Δεν υπάρχουν προβλέψεις.
Οι μαχητές επιδημιολόγοι βρίσκονται μπροστά στο “ανεξήγητο αίνιγμα” των δύο εβδομάδων, για να βγάλουν συμπεράσματα. Τρέχουμε πανικόβλητοι, επειδή τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Ο εγκλεισμός, απαγορεύοντας τις μετακινήσεις δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, όχι διότι δεν ήταν σωστή επιλογή αλλά επειδή δεν εφαρμόσθηκε σωστά και διασπάρθηκε η επιδημιακή έξαρση.
Στο προσκήνιο εισέρχονται και οι υγειονομικοί κολοσσοί που για να διατηρήσουν το προνόμιο της ευρεσιτεχνίας των εμβολίων, δίνουν σκληρές πολιτικές μάχες, να μην χάσουν τη μοναδικότητα και να εξασφαλίσουν υπερκέρδη. Είναι βέβαιο, ότι η παρατεινόμενη πανδημία θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα της οικονομίας και θα δυσκολέψειι κάθε προσπάθεια ανάκαμψης την οποία θα πληρώσουμε όλοι μας. Ορισμένοι δε κλάδοι της, μετά την κρίση, θα βρεθούν σε άλλο κόσμο.
Οι ανεξέλεγκτες μεταλλάξεις δυσχεραίνουν κατά κάποιον βαθμό την αποτελεσματικότητα των εμβολίων. Εφόσον η πανδημία παραμένει ενεργή και με τις μεταλλάξεις εξελίσσεται, είναι σίγουρο ότι αύριο τίποτα δεν θα είναι το ίδιο όπως άλλοτε, υπό την προϋπόθεση ότι θα… ζούμε για να το δούμε!
