Μεταναστευτικό

Κύριε διευθυντά,
από χρόνια εξελίσσεται και δεν λέει να κοπάσει μια μετακίνηση πληθυσμών, που ισοδυναμεί με… προσπάθεια κατάληψης της Ευρώπης, με επίπτωση κυρίως στην Ελλάδα που αποτελεί την εύκολη πύλη εισόδου και με τη δυσχερή έξοδο λιμνάζουν στη χώρα μας χιλιάδες άνθρωποι που προσπαθούν να σωθούν από εμπόλεμες εστίες, ή από μη εμπόλεμες φτωχές χώρες.
Ζώντας κανείς τα  γεγονότα της πλημμυρίδας των μεταναστών, σκέφτεται και αναρωτιέται αποσβολωμένος πού θα καταλήξει αυτή η… παλίρροια και δεν του δίνεται η δυνατότητα να το σκεφτεί καν, ούτε να αντιδράσει από τον ορυμαγδό των εξελίξεων των γεγονότων, των ειδήσεων  και των εμφατικά προβαλλομένων συγκινητικών σκηνών που βομβαρδίζεται καθημερινά.
Σήμερα η Ευρώπη δέχεται μια επίθεση που ισοδυναμεί με «ειρηνικό» πόλεμο και δεν μπορεί να αντιδράσει, γιατί είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών της και των πέραν του ατλαντικού συμμάχων της, τις οποίες εγκρίνει και στις οποίες συμμετέχει και η ίδια αναντίρρητα. Είναι οι δικές της παράπλευρες απώλειες από τα… σχέδια επί χάρτου και τους πολέμους συμφερόντων που αποφασίζουν οι ηγεσίες τους σε όσες περιοχές επιλέξουν να παίξουν «τα παιχνίδια» τους.
Η Ελλάδα, όμως, τι φταίει; Σαν… εμπροσθοφυλακή της Ε.Ε. δέχεται το κύμα των εισερχομένων, δυσανάλογο του πληθυσμού και των δυνατοτήτων της. Οι υπόλοιποι είτε κλείνουν τα σύνορά τους είτε μας δίνουν ένα “μπαξίσι” να τους κρατήσουμε και να μετατραπεί η χώρα σε έναν προθάλαμο καθαρτηρίου.
Το πρόβλημα είναι ότι σε μια συμμαχία οι μεγάλοι παίρνουν τις αποφάσεις, οι μικροί δεν μπορούν να φέρουν αντίρρηση, δημιουργούνται τετελεσμένα γεγονότα και στο τέλος τη ζημιά την υφίστανται οι μικροί και αδύνατοι. Ετσι τώρα η χώρα μας, χωρίς νά ’χει δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στην υφήλιο, υφίσταται αυτό το  μαρτύριο της κατακλυσμιαίας συρροής  χιλιάδων ξεριζωμένων, που αποκλείστηκαν εδώ και δεν έχει τις δυνατότητες να τους διαχειριστεί. Με δυο λόγια επωμίστηκε ένα δύσκολο έργο χωρίς να φταίει σε τίποτα και χωρίς να έχει καμιά υποχρέωση για να το λύσει, τη στιγμή που προσπαθεί να μαζέψει και η ίδια τα οικονομικά της.
Βλέποντας αυτά οι ευρωπαϊκοί λαοί και διαβλέποντας την εξέλιξη αυτής της κατάστασης, αντιδρούν. Και δεν είμαστε σίγουροι ότι έχουν άδικο παρόλο που σε κάθε κοινωνία υπάρχουν διάφορες απόψεις. Γιατί είναι θεμιτό, ένα κράτος, μια κοινωνία, να δέχεται και ξένους, σ’ ένα αριθμό όμως που να μπορεί να τους αφομοιώσει, κι αυτό γινόταν μέχρι σήμερα. Εδώ όμως έχομε να κάνομε με αθρόες εισροές ανθρώπων που όχι μόνο δεν θέλουν να αφομοιωθούν αλλά αντίθετα δείχνουν να θέλουν να επιβάλλουν τον όποιον δικό τους πολιτισμό. Εχομε να κάνομε με φανατισμένους, απέναντι σε λαούς που δείχνουν ανεκτικότητα και αλτρουισμό. Και με την υπογεννητικότητα που υπάρχει στους Ευρωπαϊκούς λαούς και τον… γρήγορο πολλαπλασιασμό των μεταναστών, σε μισό αιώνα, οι γηγενείς θα αποτελούν τη μειοψηφία στον τόπο τους.
Είναι το αποτέλεσμα της Παγκοσμιοποίησης που αποφάσισε η περιορισμένη κάστα των “χρυσοκάνθαρων” για την απομύζηση των λαών, αδιαφορώντας για το «τι μέλλει γενέσθαι»
Πρέπει, λοιπόν, να κατατάξουμε σαν πρωτεύον αυτό το θέμα, να το αντιμετωπίσομε με μεσο-μακροπρόθεσμες προοπτικές και επιπτώσεις με κάθε μέσον και να μην είμαστε παθητικοί δέκτες αυτών που συμβαίνουν χωρίς εμάς και να παριστάνομε μόνο τους καλούς Σαμαρείτες, την ώρα που αρχίζει να λιμοκτονεί ο μισός πληθυσμός στη χώρα μας. Μια τέτοια «πολυτέλεια» δεν την έχομε. Αυτό το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με ρατσιστικές νοοτροπίες που πολύ εύκολα ορισμένοι «φευγάτοι» προσάπτουν. Εχει να κάνει με την επιβίωση του δικού μας Εθνους που έχει μπει στο στόχαστρο ενός παλαιού ανθελληνικού δόγματος που σκοπό έχει (βλ. Σκοπιανό, Τούρκικος επεκτατισμός) να μας αφανίσει σαν Εθνος.
Συνεπώς, οι «μεγάλοι» που δημιουργούν τους πολέμους και όλες αυτές τις αναταραχές (διατηρώντας το πρόβλημα μακριά από τα εδάφη τους), οι ίδιοι να βρουν και τις αποτελεσματικές λύσεις για τις συνέπειες αυτών, κι όχι να θέλουν να δημιουργούν θύλακες δυστυχίας σε χώρες, που προσπαθούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα, μετατρέποντάς τες σε «αμπάρια» ξεριζωμένων.
Ιωσήφ Μ. Βαρουξάκης
γιατρός