Μεταπολίτευση και “νέα” (;) εποχή

» Για 40 χρόνια, το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, παρά τις εγγενείς αδυναμίες του που αποκαλύφθηκαν με την κρίση, λειτούργησε κανονικά, με την ομαλή αλληλοδιαδοχή των πολιτικών κομμάτων εξουσίας. Το πρωτοφανές αυτό γεγονός, αν λάβουμε υπόψη μας την ταραχώδη ιστορία της χώρας, με τα αλλεπάληλα κινήματα και τις ανώμαλες εναλλαγές στην εξουσία, κρίνεται θετικό στην ιστορία.
Είναι ένα από τα θετικά της μεταπολίτευσης, που δείχνει ταυτόχρονα και την ωριμότητα των ψηφοφόρων. Κυριαρχεί περισσότερο η λογική και λιγότερο το πάθος.
Αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως τον ψηφοφόρο είναι λιγότερο η ιδεολογία και περισσότερο ο βραχνάς της καθημερινότητας. Όταν έχει κανείς να πληρώσει φόρους, μια πρωτοφανή οικονομική στενότητα, ανεργία και πείνα, το πρώτο που τον ενδιαφέρει είνα να απαλλαγεί από τα προβλήματά του. Λιγότερο οι πολιτικές-κομματικές- ιδεολογίες. Έτσι κι αλλιώς αυτές βρίσκονται υπό κρίση, αφού μπροστά στους νόμους της αγοράς αποδεικνύονται ανίσχυρες.
Η μεταπολίτευση αργά ή γρήγορα τελειώνει. Αν και η διάρκειά της υπήρξε  εντυπωσιακή, είναι αναπόφευκτη η αντικατάστασή της με το νέο. Η αντιπαράθεση σήμερα μεταξύ Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται με όρους καταστροφής της χώρας! Πιθανόν να πρόκειται για εκείνο το είδος της λεγόμενης “δημιουργικής καταστροφής” που ακολουθεί την κάθε είδους καταστροφή.