Μεταρρυθμιστής

Η πρωτοβουλία Τσίπρα εκκίνησης της διαδικασίας αναθεώρησης του Σ/τος, την 4η μετά τη μεταπολίτευση, απ’ το περιστύλιο της Βουλής δημιουργεί νέες καταστάσεις. Πρόκειται για θεσμικά παιχνίδια ή για προσπάθεια αναβάθμισης της Δημοκρατίας; Φαίνεται πως έκλεισε η μεταπολίτευση Καραμανλή 1974 και ανοίγει ο φάκελος μεταπολίτευση Τσίπρα 2016, σωτήριον έτος της αριστεράς κυβέρνησης για να δώσει πανηγυρικό χαρακτήρα μ’ αυτή τη μεταρρύθμιση επ’ ευκαιρία των 200 χρόνων απ’ την επανάσταση του 1821.
Βρέθηκε ο μεταρρυθμιστής να ρισκάρει και να προκαλέσει εκτός συγκλήσεων, αλλά και συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών αντιλήψεων γύρω απ’ την πολιτική, που ενδεχομένως να ενεργοποιήσουν εύθραυστες ισορροπίες και να φέρουν διχαστικές αναταραχές. Η αντίληψη του κ. Τσίπρα, που εκμεταλλευόμενος κάθε ευκαιρία, να οικοδομήσει συναινέσεις “προοδευτικών συμμαχιών”, είναι ότι θέλει να συνδέσει τη Δημοκρατία με τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών. Η δε του κ. Μητσοτάκη, που παραμένει επιφυλακτικός, ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης, είναι μήπως η διαδικασία εκφυλισθεί σε “συνταγματικό λαϊκισμό” και αλλοιωθεί η φιλοσοφία του Σ/τος του ’75.
Το ένα πολιτικό χαρτί του εκλογικού νόμου, που ήταν δεδομένο, οι 197 ψήφοι και θα βρισκόντουσαν οι 3 για να πηγαίναμε στις επόμενες εκλογές με απλή αναλογική, κάηκε. Το άλλο της αναθεώρησης του Σ/τος για τον τρόπο εκλογής Π.τ.Δ., τα δημοψηφίσματα, τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, την ψήφο δυσπιστίας, τον διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας κ.λπ., ενδέχεται κι αυτό να καεί.
Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η ελληνική κοινωνία είναι αδόκιμες να την αποσπάσουν απ’ τα προβλήματά της. Δεν μπορεί με δημοψηφίσματα να ενισχύει τους θεσμούς, που με την καθολική ψήφο της, να ισχυροποιεί τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου. Η πρόταση ν’ αρχίσει η διαδικασία από τους Δήμους, να πάρουν τη σκυτάλη οι 13 περιφερειάρχες και να καταλήξουν οι αποφάσεις σε επιτροπή αξιολόγησης από συνταγματολόγους, πολιτικούς, καλλιτέχνες και άλλες προσωπικότητες, μάλλον θα περιπλέξει τα πράγματα. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Πώς θα κατοχυρώνεται η ισονομία, όταν η φημολογούμενη δημιουργία μιας Αρχής, κάτι σαν Συνταγματικό Δικαστήριο, θα ’χει λόγο συμβουλευτικό;
Ομορφα ακούστηκαν τα λόγια του κ. Τσίπρα, αλλά κανείς δεν προεξοφλεί τη δημιουργία κάποιου χάσματος, όταν υπάρχει συνονθύλευμα γνωμών. Φιλόδοξο το πολιτικό εγχείρημα. Με ευθυγραμμισμένη τακτική κύλησε η μεθοδολογία των προθέσεων του κ. πρωθυπουργού να λειτουργήσει ως αναμορφωτής μιας νέας πολιτικής προς ισχυροποίησιν της ισοδυναμίας της ψήφου των πολιτών. Ιστορικά είχε τεθεί το θέμα της οριστικής συνταγματικής αναθεώρησης, να βρεθούν λύσεις, ώστε το σύστημα να μην γίνεται κάθε τόσο πρόξενος πολιτικών εξελίξεων.
Η αναθεώρηση είναι δέλεαρ και ευκαιρία ν’ αδειάσει ο κ. Τσίπρας σημαντικούς και ασήμαντους απ’ το κατεστημένο της Βουλής, αφού θα φροντίσει να μην ξαναπολιτεύονται βουλευτές μετά από οκτώ χρόνια ή μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Πάντως η αλλαγή των όρων του παιχνιδιού θα ’ρθει από τις μεθεπόμενες εκλογές.
Ο κ. Μητσοτάκης ας μην θριαμβολογεί, γιατί οι καιροί έχουν αλλάξει. Ο δικομματισμός θεωρείται παρηκμασμένος και η εποχή, που μετά από κάποιο στραβοπάτημα η κυβέρνηση είχε πολιτικό κόστος κι έπεφτε, ανήκει στο παρελθόν. Ακόμα και η εποχή της αμφισβήτησης και της οργής από τον λαό κατέστη ανίσχυρη να ταρακουνήσει κάθε κυβέρνηση, γιατί έχει τρόπους να διοργανώνει αντιπερισπασμούς και να επιπλέει. ­