ΣΤΗΝ εποχή μας, δυστυχώς -κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με τον κορωνοϊό- πατριωτισμός είναι να εκτελείς το (αυτονόητο) καθήκον σου, σε όποιο πόστο κι αν βρίσκεσαι.
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΑΜΕ -και καλώς- γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό που, εδώ που τα λέμε, ανέκαθεν έπρατταν, μάλιστα υπεράνθρωπα, το καθήκον τους.
ΑΠΛΑ, εμείς τώρα αντιληφθήκαμε συλλογικά πόσο πολύτιμη είναι η υγεία, πόσο κοντινός είναι ο θάνατος, πόσο αναγκαίοι είναι οι συντελεστές της σωτηρίας μας και πόσο ανεκτίμητη είναι κάθε προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών στα νοσοκομεία του ΕΣΥ.
Η ΛΕΞΗ “καθήκον” είναι μια λέξη λησμονημένη και παραπεταμένη από τους παλαιοπολιτικούς και τον λαϊκισμό τους (ανεξαρτήτου χρώματος και ιδεολογίας).
Η ΙΔΙΑ λέξη “τσαλαπατήθηκε” κι από εμάς τους ψηφοφόρους που την αντικαταστήσαμε με τη “λογική” του «δε βαριέσαι, εγώ θα σώσω το γκουβέρνο»; Ελα, όμως που ήρθε το “γκουβέρνο” και με οργάνωση, επιλογή αξιόλογων και έγκυρων συνεργατών, αξιοπιστία και κυρίως με την απόλυτη εφαρμογή των μέτρων του, έσωσε και σώζει!
ΑΝ μη τι άλλο, η περιπέτεια του κορωνοϊού έθεσε στην πρώτη γραμμή τις δύο λέξεις: καθήκον και ευθύνη. Κι αυτές παραδόξως λειτούργησαν αποτελεσματικά τόσο από την πλευρά της πολιτείας (καθήκον της να σώσει τις ζωές των πολιτών) όσο κι από μας (καθήκον και ευθύνη να υπακούσουμε στις κρατικές εντολές για το καλό μας).
ΕΤΣΙ, για άλλη μια φορά “άξιον εστι” να πούμε τη σωστή κουβέντα για όλους όσοι εργάστηκαν (και εργάζονται) ακούραστα, ώστε να φθάσουμε στο σημείο να μιλάμε για “χαλάρωση των μέτρων”. Μόνο αν δούμε τι συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες, πλουσιότερες και πιο οργανωμένες, με δυνατότερα συστήματα υγείας και ερευνητικά κέντρα- όμως με αδύναμες κυβερνήσεις (ΗΠΑ, Ε.Ε., Η.Β. κ.λπ.) κι όπου ο θάνατος θερίζει, μπορούμε να εκτιμήσουμε τη δουλειά που έχει γίνει στη χώρα μας.
ΜΑΚΑΡΙ η υγιειονομική κρίση να μας μας οδηγήσει από την ατομική και εθνική αυτογνωσία σε μία νέα συναντίληψη της ζωής. Σε μια νέα σχέση με το κράτος (που για πρώτη φορά μετεπαναστατικά δεν αποδείχτηκε “μπάχαλο”). Σε μια νέα σχέση με τους λειτουργούς του. Θα είναι προς όφελος όλων, αλλά και μια ευκαιρία για νέα “εκκίνηση”.
