Μεταξύ δύο Κυριακών

Βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιος είναι νικητής και ποιος ηττημένος απ’ τις αυτοδιοικητικές εκλογές της πρώτης Κυριακής. Οσοι το επιχειρήσουν θα κάνουν λάθος. Τούτη τη φορά οι ψηφοφόροι έδειξαν ότι δεν πειθάρχησαν στα κομματικά κελεύσματα. Οι Ελληνες ψηφοφόροι προτίμησαν αυτούς που θεώρησαν ως πιο ικανούς έναντι μερικών ανικάνων, οι οποίοι απέτυχαν να συσπειρώσουν τους κεντροαριστερούς, αλλά και τους κεντροδεξιούς σε μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Οι συμπαγείς κομματικοί σχηματισμοί κατακερματίστηκαν, δήλωσαν ανεξαρτησία και προτίμησαν ωθούμενοι από δυσαρέσκεια ν’ ακολουθήσουν τον δρόμο της τιμωρίας.
Οι κερδισμένοι της πρώτης Κυριακής είναι ελάχιστοι. Ξεχωρίζουν μερικοί που ξεκίνησαν από χαμηλά κι έφτασαν να διεκδικούν άλλος την περιφέρεια Αττικής και άλλος τον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Και τούτο ένεκα των επιπόλαιων λαθών της ΝΔ. Χαμένοι είναι σχεδόν όλα τα κόμματα, αλλά και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων με τα exit polls, αυτό το ξενόφερτο φρούτο στην Ελλάδα, που έπεσαν τόσο έξω, αποδεικνύοντας πόσο ανεπηρέαστες (!) είναι οι χρυσοπληρωμένες προβλέψεις τους, “φτιαγμένες” για κομματική προπαγάνδα.
Οι εκλογές της πρώτης Κυριακής έγιναν κατά βάσιν με αυτοδιοικητικά κριτήρια. Δεν είχαν αντιμνημονιακό χαρακτήρα και δεν επίδρασαν κομματικές εντολές, διότι για την εκλογή τοπικών αρχόντων υπάρχει κάποια ελευθερία. Αυτονομούνται οι ψηφοφόροι και τα κόμματα δυσκολεύονται να επιβάλλουν τις επιθυμίες τους. Οπου δε τούτο επιχειρήθηκε, συνάντησε παταγώδη αποτυχία. Οι ψηφοφόροι, επειδή ασκήθηκαν πιέσεις, τις αγνόησαν και πήγαν εκεί που πίστευαν ότι κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν καλύτερα να διαχειρισθούν τα προβλήματά τους. Οι ιδεολογικοπολιτικές σχέσεις έχουν πλέον αλλάξει και όλοι είναι επιφυλακτικοί, να βγάλουν σαφή συμπεράσματα, λόγω και των απρόβλεπτων μεταπτώσεων αξιωματούχων πολλών κομμάτων, των οποίων οι προσδοκίες διαψεύσθηκαν, αφού τα αποτελέσματα δεν ήσαν αυτά που περίμεναν.
Το μεγάλο τεστ αναμένεται την επόμενη Κυριακή, όπου όλα θα κριθούν στην τρίτη κάλπη της Ευρωβουλής και θα φανεί η δυναμική των κομμάτων, χωρίς αυτό να θεωρηθεί ότι θάχει δημοψηφικό χαρακτήρα. Η αξιολόγηση θα πρέπει να γίνει με κριτήριο τις εκλογές Ιουλίου του 2012. Κάθε κόμμα έχει τοποθετήσει τον πήχυ σ’ ένα σημείο, που, αν τον υπερβεί, θα δικαιούται να πανηγυρίζει.
Επιβεβαιώθηκε την περασμένη Κυριακή, ότι τα δύο κόμματα, που άλλοτε πλειοψηφούσαν, κατακερματίσθηκαν και οι ψηφοφόροι τους έχασαν την κομματική τους συνοχή. Σκόρπισαν σε ομάδες, που δύσκολα γίνονται διαχειρίσιμες. Δεν δέχονται να ψηφίζουν πλέον κομματικά και ευκόλως μετακινούνται από τον έναν πολιτικό χώρο στον άλλον, ωθούμενοι και από τιμωρητικούς λόγους. Στην επαρχία ψήφισαν αλλιώς απ’ τις μεγάλες πόλεις. Εκεί τ’ αποτελέσματα έδειξαν ότι την κρίση την πέρασαν πιο ήπια. Τώρα αν πολλοί πολιτικοί απεδοκιμάσθησαν, αυτό δεν πρέπει να τους εκπλήσσει. Θάπρεπε να το περιμένουν, διότι είναι οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι για τον διαμελισμό του εκλογικού σώματος.
Πάντως ο κ. Σαμαράς, ο οποίος προεκλογικά ξεσπάθωνε εναντίον των αντιπάλων του και υπεραμύνετο για τη “Νέα Ελλάδα”, ύστερα μάλιστα από την αστοχία Κακλαμάνη – Σπηλιωτόπουλου, Σγουρού – Κουμουτσάκου, Τζιτζικώστα – Ιωαννίδη και άλλων επιλογών του στις δημοτικές, περιφερειακές και ευρωβουλευτικές εκλογές πρέπει επειγόντως ν’ αλλάξει συμβούλους και ν’ αρχίσει να σκέφτεται λίγο και από μόνος του. Οσο δε για τον κ. Τσίπρα, αν δεν είχε μπλέξει με τους υποψηφίους στην περιφέρεια, ίσως να είχε υψηλότερα ποσοστά!