Μεταξύ θράσους και ωχαδερφισμού

» Πόσο πιότερο εχθρικοί μπορούμε να γίνουμε απέναντι στον συνάνθρωπο; Πόσο εύκολα αλήθεια, τη νύχτα καταλαγιάζει η συνείδησή μας από τα έργα και τις ημέρες μας;
Φτιάξαμε μια κοινωνία δίχως συνοχή, χωρίς ίχνος αλληλεγγύης και διακείμεθα εχθρικά σε κάθε αξία ζωής.
Καθημερινή εικόνα στην οδό Πειραιώς στο κέντρο της πόλης… ράμπα μπροστά σε πολυκατοικία που στεγάζει πολλά ιατρεία και κάποια από αυτά για άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα κάνουν απαγορευτική την πρόσβαση στο πεζοδρόμιο, ακόμα και ανθρώπων κινούμενων χωρίς αμαξίδιο. Μηχανάκι παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο κλείνει εντελώς την άλλη πλευρά της ράμπας, αλλά και τη μισή είσοδο της πολυκατοικίας.
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στο θράσος και τον ωχαδερφισμό, καθρεφτίζεται το ΕΓΩ του καθενός μας, σαν μια φρικτή εικόνα της κοινωνίας μας.