Παρά την έξοδο από τα μνημόνια και την βελτίωση του κλίματος στις αγορές, η Ελλάδα επιμένει σε χαμηλές πτήσεις σε έναν κρίσιμο τομέα: την ανταγωνιστικότητα.
Όπως μεταδίδει η Ναυτεμπορική, στην εφετινή κατάταξη του ΙMD World Competitivenss Center υποχωρεί ακόμη ένα σκαλοπάτι για να βρεθεί στην 58η θέση μεταξύ 63 χωρών. Πρόκειται για μία εξαιρετικά απογοητευτική επίδοση, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι η δεύτερη χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε., μετά της Κροατίας (60η) και απέχει εννέα θέσεις από τη Ρουμανία και δέκα από τη γειτονική Βουλγαρία.
H κατάταξη προκύπτει από τη βαθμολογία σε τέσσερα μέτωπα:
α) Οικονομική επίδοση (η ανάπτυξη, απασχόληση, πληθωρισμός, εμπόριο). Εδώ καταλαμβάνουμε την 60η θέση.
β) Αποτελεσματικότητα διακυβέρνησης (φορολογική πολιτική, κοινωνική πολιτική, νομοθεσία για επιχειρήσεις, θεσμικό πλαίσιο). Αν και είμαστε στην 51η θέση στην κοινωνική πολιτική και στην 52η στη νομοθεσία για τις επιχειρήσεις, στην φορολογική είμαστε στην 60η και στο θεσμικό πλαίσιο 57η.
γ) Επιχειρηματική αποδοτικότητα. Κινούμαστε μεταξύ 50ης και 60ης θέσης σε παράγοντες όπως η παραγωγικότητα, η πρόσβαση σε χρηματοδότηση, οι πρακτικές διακυβέρνησης, η αγορά εργασίας, η συμπεριφορά και οι αξίες
δ) Υποδομές. Είναι η κατηγορία στην οποία έχουμε αποσπάσει τις καλύτερες μακράν επιδόσεις.
Η βαθμολογία προκύπτει κατά τα 2/3 από τη συγκέντρωση σχετικών στατιστικών στοιχείων και κατά το 1/3 σε έρευνα γνώμης για το πώς αντιλαμβάνονται την ανταγωνιστικότητα περισσότερα από 6.000 στελέχη επιχειρήσεων των 63 χωρών.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι στην κατάταξη του 2010, λίγο πριν χτυπήσουμε την πόρτα του μηχανισμού στήριξης, ήμασταν στην 46η θέση. Την αμέσως επόμενη χρονιά κάναμε βουτιά 10 θέσεων στην 56η. To 2015 είχαμε ανέβει στην 50η, την επόμενη χρονιά διολισθήσαμε και πάλι στην 56η και τα προηγούμενα δύο χρόνια ήμασταν στην 57η.
Τι πρέπει να κάνει η χώρα μας για να βελτιώσει τη θέση της; Το IMD εισηγείται την υιοθέτηση πιο φιλικού στην ανάπτυξη μίγματος φορολογικής πολιτικής, την άρση των εμποδίων στο επιχειρηματικό κλίμα και τις επενδύσεις, τη στήριξη της ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα, την υιοθέτηση πολιτικών, που στηρίζουν τη βιομηχανία και τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος.
Πρωταγωνιστές και ουραγοί
Στην κορυφή της λίστας για το 2019 φιγουράρει η Σιγκαπούρη, υποσκελίζοντας τόσο τις ΗΠΑ, που πέρυσι είχαν τα πρωτεία και φέτος υποχωρούν στην τρίτη θέση, όσο και το Χονγκ Κονγκ, που μένει σταθερά δεύτερο. Κανένα κράτος- μέλος της Ε.Ε. δεν βρίσκεται στην πρώτη πεντάδα, την οποία και συμπληρώνουν η Ελβετία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ακολουθούν Ολλανδία, Ιρλανδία (με άνοδο πέντε θέσεων), Δανία, Σουηδία, ενώ στη δέκατη θέση συναντάμε το Κατάρ.
Η κραταιά Γερμανία είναι στην 17η θέση, έχοντας χάσει δύο, ενώ τρία σκαλοπάτια έχει υποχωρήσει και η Βρετανία για να προσγειωθεί στην 23η. Αρκετά πίσω η Γαλλία, στην 31η θέση, ενώ Ισπανία και Πορτογαλία καταλαμβάνουν την 36η και 39η αντίστοιχα. Η Κύπρος είναι στην 41η θέση και η Ιταλία στην 44η. Ακόμη και η Τουρκία που βιώνει μία σοβαρότατη κρίση τον τελευταίο χρόνο είναι υψηλότερα από εμάς, στην 51η θέση.
Στον «πάτο» της κατάταξης του IMD συναντάμε τη Βενεζουέλα, ενώ την πεντάδα με την χαμηλότερη ανταγωνιστικότητα παγκοσμίως συμπληρώνουν Μογγολία, Αργεντινή, Κροατία και Βραζιλία.
