Μεθεόρτια

ΑΠΟ τις σπάνιες φορές στην ιστορία μας, εμείς οι Ελληνες, αναδείξαμε περίπου τον καλύτερο εαυτό μας υπακούοντας στις συμβουλές/εντολές/απαγορεύσεις των αρμοδίων γιατρών και εκπροσώπων του κράτους, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε κρούσματα και θύματα από τον κορωνοϊό. To μεγάλο στοίχημα “παίχθηκε” τις μέρες του Πάσχα: υπήρχε μια ακολουθία παραδόσεων αιώνων που θα ήταν δύσκολο να μη τηρηθεί. Κι όμως…!

Η ΧΩΡΑ που είχε χαρακτηριστεί από τους Ευρωπαίους εταίρους ως το «προβληματικό παιδί» στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης, σήμερα επαινείται για τη σωστή και άμεση διαχείρηση της πανδημίας.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ της χώρας στον κορωνοϊό ήταν σχεδόν ενστικτώδης. Κι αυτό, χάρη στο άριστο επιτελείο-κυβερνητικό κι επιστημονικό. Τις παραπάνω διαπιστώσεις, διαβάσαμε σε δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg (17/4). Το ίδιο επισήμανε κυρίως: «την ώρα που ο κορωνοϊός έχει φέρει στην επιφάνεια πολλές περιπτώσεις ανεπαρκούς ηγεσίας και κυβερνησιμότητας -στις άλλες μεγάλες χώρες- η Ελλάδα αποτελεί μια αξιοσημείωτη και ενδεχομένως αναπάντεχη εξαίρεση».

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι, προ ενός γενικού κινδύνου λειτουργούμε συνήθως συλλογικά. Οχι ατομοκεντρικά, όπως συνηθίζαμε στην προ των μνημονίων εποχή: Στη δεκαετία των μνημονίων, ένας κοινωνικός παράγοντας που κράτησε ζωντανή τη συνεκτικότητα της κοινωνίας ήταν η οικογένεια -πάντα σεβαστός θεσμός. Εξάλλου, σε εποχές πανδημιών είναι γνωστό πως η συμμόρφωση σε γενικές εντολές είναι ασθενέστερη σε κοινωνίες με διαλυμένες τις οικογένειες, ενώ η υπακοή και η πειθαρχία είναι πιο ανεπτυγμένες σε κοινωνίες -όπως η ελληνική- που δίνουν έμφαση στην οικογένεια και κατ’ επέκταση στο σύνολο.

ΦΥΣΙΚΑ δεν έλειψαν και ορισμένα παρατράγουδα, έστω και ως εξαιρέσεις. Υπήρξαν κατά το Πάσχα Ελληνες που, παραβιάζοντας “ετσιθελικά” τα μέτρα που ίσχυαν για όλους, έπραξαν αυτό που οι ίδιοι θεώρησαν “σωστό” αναδεικνύοντας μόνο το εγώ τους: είτε, κάνοντας δήθεν αντιδεξιά “επανάσταση” είτε παριστάνοντας τους σουπερορθόδοξους “πιστούς”… διαμαρτυρόμενοι για τα μέτρα! Και οι δυο κατηγορίες αγνόησαν το τι σημαίνει άτομο και κοινωνία, αλλά και ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της ζωής και ποιο της πίστης.

ΚΟΝΤΑ σ’ αυτούς βρέθηκαν και κάποια ιδιωτικά κανάλια που δεν είχαν το… Θεό τους! Στη δήθεν προσπάθειά τους να μεταδώσουν λίγη από την κατάνυξη των ημερών της Μ. Εβδομάδας, άλλο έκοψε τη λειτουργία για διαφημίσεις(!) -μάλιστα την ώρα που ψαλλόταν το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»- ενώ άλλο παρουσίασε άλλα! Για τα ιδιωτικά κανάλια, υπεράνω ιερών και οσίων, υπεράνω σεβασμού στο θεατή/πιστό, υπεράνω της δεοντολογίας, μετράει το κέρδος, το χρήμα. Υπάρχει, άραγε, ΕΣΡ να ρίξει καμιά… καμπάνα;