Κύριε διευθυντά, ας υποθέσουμε πως εχθές συνάντησα έναν φίλο μου και αυτός μου ζήτησε να του δώσω χίλια ευρώ. Ηθελε να τα επενδύσει. Αν η επένδυση είχε επιτυχία, ίσως μου γύριζε κάποιο μικρό ποσό από αυτά που θα του περίσσευαν. Μάλλον όμως δεν θα μου γύριζε τίποτα, γιατί, όπως μου είπε, αυτό το περίσσευμα προτιμούσε να το μοίραζε σε αυτούς που κατά την άποψη του το έχουν πιο πολύ ανάγκη από εμένα (ηθική ανωτερότητα το ονόμασε αυτό). Αν υποθέσουμε επίσης πως αυτός ο φίλος θα ήταν ο κ. Τσίπρας (Θεός να μας φυλάει από τέτοιους φίλους!), τα χίλια ευρώ θα ήταν τα μέτρα και τα λεφτά μου που ποτέ δεν θα έπαιρνα πίσω τα αντίμετρα. Εφόσον όμως οι δανειστές ποτέ δεν εγκρίνουν τέτοια μαγικά κόλπα και επειδή το ξέρουν αυτό στην κυβέρνηση, τα αντίμετρα δεν είναι τίποτε άλλο από άλλο ένα παραμύθι παραπλάνησης, όπως εκείνο του Παράλληλου Προγράμματος.