Υπάρχουν περιοχές στο δήμο Χανίων, όπου νεαρά άτομα, κατά τις νυχτερινές και πρώτες πρωινές ώρες, «ενισχύουν» την εφηβεία τους με επικινδυνότητα, ίσως γιατί θέλουν να αποδείξουν στο φόβο, ότι δεν τον υπολογίζουν.
Δεκάδες μηχανάκια μικρού ή και μεγαλύτερου κυβισμού, στήνονται από τους αναβάτες τους για τις γνωστές κόντρες, οι οποίες όμως ας μην κοροϊδευόμαστε, κρύβουν κινδύνους για ανεπανόρθωτες ζημιές σωματικές σε περίπτωση ατυχήματος, έως και ανεπανόρθωτες ζημιές ψυχολογικές και συναισθηματικές, σε περίπτωση δυστυχήματος.
Φυσικά και ο φόβος δεν πρέπει να είναι συμπορπατητής με την εφηβεία και τη νεολαία. Η λογική όμως, η αγάπη για τη ζωή, η συναίσθηση για τις αγωνίες των γονιών, θεωρώ ότι πρέπει να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις αποφάσεις τους και τις επιλογές τους.
Καμία κόντρα με μηχανές δεν είναι ικανή να ενισχύσει τις ζωές των παιδιών αυτών, όπως καμία κόντρα γενικότερα δεν πρόκειται να ωφελήσει ούτε το σήμερα τους, μήτε την οπτική τους στο αύριο.
Κι ας γνωρίζουν καλά, όλα αυτά τα υπέροχα νιάτα με τη ζωηράδα στις κινήσεις και τη σπιρτάδα στο βλέμμα, πως, σε περίπτωση που οι στιγμές τα φέρουν ανάποδα, σε περίπτωση που πια στη ζωή τους δε θα υπάρχει η απόλυτη ελευθερία κινήσεων εξ΄ αιτίας σοβαρού δυστυχήματος, ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω και όλοι όσοι φίλοι ή γνωστοί ούρλιαζαν κατά τις κόντρες, «πάτα το ρε το γκάζι, σπάστα όλα ρεεε, φάτον πέρασε τον», δεν πρόκειται να είναι όλοι εκείνοι που θα βρίσκονται στο πλάι τους 24 ώρες το 24ώρο. Ναι, στις εμπειρίες, όχι στις άχρηστες υπερβολές.
ο παρατηρητικός –
Μ. π. Λ.
