Ενα ένα αφαιρούνται από τον Δήμο τα ανενεργά περίπτερα από τους δρόμους της πόλης. Τα λίγα που έχουν απομείνει, με τον φουτουριστικό σχεδιασμό τους, καθόλου δεν θυμίζουν τα παλιά περίπτερα που κάποτε υπήρχαν σε κάθε γειτονιά.
Τα περίπτερα εμφανίστηκαν στην Ελλάδα με την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά τους αλλεπάλληλους πολέμους των αρχών του 20ου αιώνα άρχισαν να δίδονται αποκλειστικά σε τραυματίες πολέμου. Τα τελευταία χρόνια με την πτώση στην κατανάλωση διαφόρων ειδών που έβρισκες εκεί, ολοένα και περισσότερα περίπτερα εγκαταλείπονται και τελικά αφαιρούνται, με συνοπτικές ή χρονοβόρες διαδικασίες.
Ισως θα είχε ενδιαφέρον εάν ο Δήμος Χανίων συντηρούσε και τοποθετούσε κάποιο από αυτά τα παλιά ξύλινα περίπτερα σε έναν δημόσιο χώρο πριν εξαφανιστούν τελείως, ως ντοκουμέντο ιστορικής μνήμης και μίας εποχής που σύντομα θα ανήκει πια στο παρελθόν.
Να συμπληρώσω, σε δημόσιο κλειστό και φυλασσόμενο χώρο, σαν εκθεσιακό αντικείμενο. Επειδή μόνο έτσι θα διαφυλαχτούν η ακεραιότητά του από βανδαλισμούς και η προστασία του από τα στοιχεία της φύσης. Εννοείται βέβαια ότι πρώτα πρέπει να αναπαλαιωθεί με υλικά συμβατά με το ύφος και την παλαιότητά του.
Συμπληρώνοντας, ίσως να μπορούσε να τοποθετηθεί ας πούμε π.χ. σαν κιόσκι πληροφοριών ή αναμνηστικών στο Θέατρο ”Μίκης Θεοδωράκης”.