Μη μου χαλάς το παραμύθι

Άραγε μπορούμε να διαχωρίσουμε το παραμύθι από την πραγματικότητα και να επιλέγουμε συνειδητά τη μία από τις δύο καταστάσεις;
Μία προσεκτική παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μας μας επιβεβαιώνει ότι, μάλλον νέοι και ηλικιωμένοι, είμαστε μπερδεμένοι, μόνο που δεν το αντιλαμβανόμαστε. Και δεν αρκεί ο χαρακτηρισμός μπερδεμένοι διότι δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι, ότι νομίζουμε ότι είμαστε συνειδητοί, ξύπνιοι, αλλά στην πραγματικότητα κοιμόμαστε. Κι αυτό γίνεται περισσότερο επικίνδυνο, διότι πιστεύοντας ότι είμαστε ξύπνιοι δεν προσπαθούμε να ξυπνήσουμε.
Κάποτε κατηγορούσαμε κάποια κυβέρνηση ότι μας δίνει ποδόσφαιρο κάθε Σάββατο για να μας αποβλακώνει. Σήμερα το έχουμε τουλάχιστον 3 ημέρες την εβδομάδα και το χαίρονται πολύ.
Τι να πούμε τώρα για το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στην Βραζιλία. Φωνάζουν, διαμαρτύρονται οι πεινασμένοι, αλλά το θέαμα – θέαμα. Το χρήμα ρέει άφθονο για το θέαμα και δυο τετράγωνα πιο πέρα από τα γήπεδα πολύς κόσμος πεινά. Υπάρχει πορνεία λέμε στις φτωχές χώρες. Δεν υπάρχει πορνεία, αλλά υπάρχουν λεφτάδες που αγοράζουν την επιβίωση ανθρώπων.
Η νεολαία μας, μέσα από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργεί και ζει σ’ έναν κόσμο φανταστικό και ξεκολλώντας από την οθόνη του υπολογιστή και βγαίνοντας στην ζωή παραμένουν να πιστεύουν ότι όλα συνεχίζουν να γίνονται όπως στην οθόνη τους. Και εκεί η πραγματικότητα έρχεται να τους απογοητεύσει.
Όσο για τους μεγαλύτερους, αυτοί κι αν είμαστε κοιμισμένοι ή νυχτωμένοι. Όταν συνηθίζουμε να λέμε: το είπε η τηλεόραση ή πιστεύουμε τον τάδε ή τον δείνα άνευ προβληματισμού ή έστω και μικρής αμφισβήτησης, τότε είμαστε νυχτωμένοι αλλού.
Τρώμε πολύ εύκολα παραμύθια από πολλούς. Το χειρότερο όμως είναι το να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε σε παραμύθι και να επιμένουμε σ’ αυτό με την απόλυτη έννοια της πραγματικότητας. Για παράδειγμα: θα βγούμε από την κρίση, μας λένε. Μα αφού χρωστάμε 700 δισ. και κάθε χρόνο έχουμε να πληρώνουμε απλησίαστα ποσά σε δόσεις και τόκους, πώς θα τα καταφέρουμε; Με δανεικά που θα βγούμε στις αγορές να ζητήσουμε; Και τα δανεικά αυτά ποιος και πότε θα τα πληρώσει; Εμείς ή τα παιδιά μας. Και σίγουρα θα τα πληρώσουμε ξύπνιοι κι όχι σε ονειρική κατάσταση.
Πώς είναι κανείς ξύπνιος; Πώς μπορεί να είναι συνειδητός;
Η Θεία Δικαιοσύνη φρόντισε να δίδονται σε όλους τους ανθρώπους μηνύματα και καταστάσεις συνειδητότητας. Η συνείδηση όλων των ανθρώπων λειτουργεί βασιζόμενη στους ίδιους συμπαντικούς νόμους και τα μηνύματά της να φτάνουν ίδια προς όλους τους ανθρώπους. Πέραν τούτου, από τον καθένα μας εξαρτάται αν θα δώσει την απαιτούμενη προσοχή στα μηνύματα της συνείδησής του ή αν αφήσει την λογική του να τα πνίξει και να τον παραπλανήσει σε κατάσταση τάχα συνειδητή η οποία όμως είναι απλά ύπνος, νάρκη.
Το παραμύθι μας όμως έχει κι άλλη προέκταση. Τάχα γνωρίζουμε την αλήθεια, τη διατυμπανίζουμε σε συζητήσεις, στα καφενεία, στις παρέες μας. Λέμε ότι ξέρουμε ποιος φταίει και όμως τον υπεύθυνο της κατάστασής μας τρέχουμε να τον διπλοχαιρετήσουμε όταν τον συναντήσουμε ή να τον ψηφίζουμε με δύο χέρια και μετά νίπτουμε τα χέρια μας.
Άλλωστε το ότι όλα τα φορτώνουμε σε κάποιον άλλον είναι κι αυτό μία ένδειξη ύπνου, αποβλάκωσης.
Ανάγκη να αναρωτηθούμε για το πού βρισκόμαστε, γιατί βρισκόμαστε εδώ, αν ακολουθούμε τον πραγματικό στόχο μας, αν ξεστρατίζουμε από αυτόν και γιατί. Άλλωστε λέμε πολύ συχνά ότι έχουμε τους κυβερνώντες που μας αρμόζουν. Ας μην το φορτώνουμε στους άλλους πάντα.
Όλοι λιγότερο ή περισσότερο τρώμε παραμύθι ή προσφέρουμε παραμύθι, είτε αυτό είναι ερωτικό, επαγγελματικό, παιδικό ή φιλοσοφικό.
Ας μάθουμε να μένουμε περισσότερο ξύπνιοι από κοιμισμένοι. Ας αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα κατάματα κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Ας μην νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε, αλλά ας κάνουμε αυτό που πρέπει.