Επικείμενη συμφωνία Πολιτείας – Εκκλησίας, δηλώσεις εκατέρωθεν και το θέμα που αφορά την απελευθέρωση χιλιάδων θέσεων δημοσίων υπαλλήλων λαμβάνει σάρκα και οστά. Στην χώρα όπου δεν υπάρχει δουλειά για κανέναν, παίζεται για μια ακόμη φορά ένα άχαρο παιχνίδι στις πλάτες των πολιτών.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ευθαρσώς πως με την εν λόγω συμφωνία απελευθερώνονται 10.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων, εξηγώντας παράλληλα πως οι κληρικοί, αν και δεν είναι ακριβώς δημόσιοι υπάλληλοι,- είναι οιονεί δημόσιοι υπάλληλοι – καταμετρώνται όμως στο δυναμικό των δημοσίων υπαλλήλων.
Η μισθοδοσία των κληρικών στο εξής θα λαμβάνει χώρα μέσω της επιδότησης που θα καταβάλλει το κράτος. Προσέξτε το καλά αυτό: επιδότηση από το κράτος στους κληρικούς, με ότι αυτό σημαίνει για τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις και συμφωνίες όμως συνεχίζονται: «Η ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξεί ως το 2030 τα έσοδα από το ταμείο αξιοποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας να είναι τέτοια που να αρκούν ώστε να καλύπτουν το ποσοστό επιδότησης που θα δίνεται κάθε χρόνο στην εκκλησία».
Και ερωτώ: αν δεν αρκούν; Ποιος θα καταβάλει τους μισθούς των κληρικών με δεδομένη την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας; Είναι πράγματι περίεργη η συνάντηση αυτή λίγους μήνες πριν από το τέλος της θητείας της κυβέρνησης. Ο Πάνος Καμμένος κάπου έχει βάλει βέβαια το χεράκι του για την πραγματοποίηση της που υποτίθεται πως διευθετεί μια από τις πιο περίπλοκες νομικές εκκρεμότητες, στην ιστορία του ελληνικού κράτους.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τονίζει πως για πρώτη φορά από συστάσεως ελληνικού κράτους το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας επιχειρείται να επιλυθεί όχι με μονομερείς ενέργειες αλλά με συμφωνία μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας σε ισότιμη βάση μετά από ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Και διερωτώμαι: Γιατί τόσα χρόνια δεν επετεύχθη συμφωνία; Ήταν όλες οι κυβερνήσεις ανίκανες να το κάνουν; Ή μήπως σήμερα δόθηκαν στην εκκλησία ποθητά ανταλλάγματα και ποια;
Η Εκκλησία εδώ και χρόνια θα έπρεπε να είχε προβεί σε θεαματικές αλλαγές στο σκεπτικό της αν πραγματικά στόχευε στο να ελαφρύνει το βάρος της κρίσης στα φτωχά νοικοκυριά. Διαθέτει δε τόσο μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία (κάτι που βέβαια αμφισβητούν οι εκάστοτε εκπρόσωποί της) από την αξιοποίηση της οποίας θα μπορούσαν χιλιάδες άνθρωποι και νοικοκυριά να βοηθηθούν. Η εκκλησία όμως βοηθά πάντα επιλεκτικά και με βάση τον προγραμματισμό της. Διαθέτει δε από τα καλύτερα management.
Η εν λόγω συμφωνία που είναι συνδεδεμένη με την απελευθέρωση θέσεων εργασίας στο Δημόσιο με βάζει σε σκέψεις. Φανταστείτε τι έχει να γίνει με το ρουσφέτι αν όντως μιλάμε για 10 χιλ. θέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Αναλογιστείτε μόνο τις στρατιές των υποψηφίων αλλά και τις ψήφους που θα ριχθούν για να βρει ο κόσμος μόνιμη απασχόληση – το όνειρο του μέσου Έλληνα, να διοριστεί στο Δημόσιο και ας καεί ο τόπος όλος. Ας δούμε όμως τι είπε και ο Αρχιεπίσκοπος για το σήριαλ με την μισθοδοσία των κληρικών: «’Άλλο συμφωνία και άλλο πρόθεση να συμφωνήσουμε». Τάδε έφη σε απάντηση ερώτησης αν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη μισθοδοσία των κληρικών.
Μα είναι δυνατόν να κινδυνεύσει ποτέ η μισθοδοσία των κληρικών; Πιστεύει κανείς πως θα μείνουν απλήρωτοι αυτοί που ποτέ δεν συνάντησαν το παραμικρό πρόβλημα επιβίωσης στα 10 αυτά χρόνια της οικονομικής κρίσης; Το κράτος δεν θα αφήσει ποτέ να δυσαρεστηθεί η Εκκλησία. Ο λόγος είναι απλός: Η Εκκλησία έχει μεγάλη δύναμη και επιρροή στον πληθυσμό. Το παραμικρό να συμβεί που θα την δυσαρεστήσει, μπορεί να προκαλέσει πολιτική κρίση από την επιρροή των ψηφοφόρων στις εκλογές.
Μάλλον λοιπόν η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει διπλό όφελος: Και την Εκκλησία να έχει με το μέρος της, και θέσεις εργασίας να προσφέρει μέχρι τις εκλογές. Η ιστορία το διδάσκει επαρκώς πως όποια κυβέρνηση έθιξε τα καλώς κείμενα των ιερωμένων, την πλήρωσε ακριβά. Όποιος έχει ιστορική μνήμη δεν θα λησμονήσει ποτέ τις έγινε κάποτε με το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Γι΄αυτό σας λέω, είναι στοχευμένη η συμφωνία Εκκλησίας – Πολιτείας. «Μη μου τους κύκλους τάραττε», κοινώς, το καλύτερο ρητό από άλλες εποχές που ισχύει για το εν λόγω φλέγον θέμα.