ΜΙΛΑΜΕ για την 8η Σεπτεμβρίου τη «διεθνή ημέρα αναλφαβητισμού» που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη φέτος.
Ο ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ, μέχρι πριν λίγα χρόνια, αφορούσε στη στοιχειώδη ανάγνωση και αρίθμηση.
ΣΗΜΕΡΑ ο όρος, τουλάχιστον στις λεγόμενες προηγμένες χώρες, αφορά επιπλέον στη μη εξοικείωση ενός ατόμου με τη σύγχρονη τεχνολογία (ψηφιακός αναλφαβητισμός) σε συνδυασμό με τη μη γνώση Ξένων Γλωσσών.
ΣΤΗΝ εποχή μας οι υπολογιστές δεν είναι πια εξειδικευμένα εργαλεία μόνο για λίγους όπως μόλις πριν λίγα χρόνια: χρήσιμα δηλαδή μόνο για όσους ασχολούνται με την πληροφορική.
ΣΤΙΣ μέρες μας η σύγχρονη τεχνολογία είναι αναπόσπαστο μέρος σχεδόν όλων των δραστηριοτήτων της ζωής: στα κινητά (tablets, laptops κ.λπ.) και σε κάθε μορφή επικοινωνίας, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, σε κάθε χώρο εργασίας (καταστήματα, τράπεζες, εφορίες, τοπική αυτοδιοίκηση, ΚΕΠ, νοσοκομεία, ιδιωτικά ιατρεία, λογιστικά γραφεία, marketing, τουρισμός, supermarket, εταιρείες courier κ.λπ.).
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, στην Ελλάδα της παρατεταμένης κρίσης υπάρχει ακόμη ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που δεν έχει τον στοιχειώδη «αλφαβητισμό» για να μπορεί να χρησιμοποιήσει τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία, για την εξυπηρέτησή του. Στην Ελλάδα του 2016 πολλοί -και όχι μόνον άνθρωποι της τρίτης ηλικίας- συνεχίζουν να θεωρούνται «ψηφιακά αναλφάβητοι» σχεδόν σε ποσοστό διπλάσιο από τον μέσον όρο της Ευρώπης.
ΕΤΣΙ, κατά την άποψή μας, η κατάργηση τμημάτων καθώς και η ελάττωση ωρών διδασκαλίας του μαθήματος Πληροφορικής στα σχολεία, κρίνεται ως μια μη σωστή επιλογή της κυβέρνησης. Έστω κι αν δικαιολογείται για λόγους «εξοικονόμησης» προσωπικού! Θα μπορούσε, το Υπουργείο Παιδείας, αν ήθελε να αξιοποιήσει το υπάρχον δυναμικό του σε καθηγητές Πληροφορικής, να τους παράσχει υλικά, περισσότερα εφόδια, λιγότερους μαθητές και συνεχώς ανανεούμενα εγχειρίδια.
ΑΝ πράγματι θέλουμε να μπούμε σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού, οφείλουμε να δώσουμε και την αρμόζουσα βαρύτητα στην Παιδεία…
