Μία αδιάφορη υποψηφιότητα

Ένας πολιτικός ηγέτης οφείλει να εμφορείται από μια σειρά αρετών, που συνοψίζονται σε επαγγελματικές γνώσεις, σε επιστημονική και διοικητική πείρα, ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις εισηγήσεις των συμβούλων του και επιπλέον κατανόηση της ευθύνης των όσων υποχρεώσεων αναλαμβάνει.
Στη χώρα μας συνέβησαν γεγονότα, που κυριάρχησαν κοινωνικές αντιπαραθέσεις, που σημάδεψαν την πολιτική ζωή απ’ τη μεταπολίτευση κι ύστερα με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έφτασε στο αποκορύφωμα της δόξας του. Το κόμμα του Ανδρέα από 48% το 1981 και 44% το 2009 κατρακύλησε στο 4,7% το 2015 και μετά τη μετονομασία του σε ΚΙΝΑΛ στο 8,1% το 2019. Τώρα, μετά τον θάνατο της προέδρου του ΚΙΝΑΛ και εν όψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών, το καλοκαίρι του 2022, το ενδιαφέρον των πολιτικών στρέφεται στους έξι υποψήφιους, που διεκδικούν την ηγεσία του κόμματος, μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ειρήσθω εν παρόδω η δήλωση του, ότι «αν ζούσε η Γεννηματά, δεν θα διεκδικούσα την προεδρία». Λείπει απ’ τη χώρα ο προοδευτισμός και θα τον καλύψει αυτός; Διότι λέει «έχει ευθύνη έναντι στην παράταξη».
Μεγάλο μέρος των Ελλήνων ψηφοφόρων διερωτάται τι θέλει ο Γιώργος Παπανδρέου και κατέρχεται ως υποψήφιος του ΚΙΝΑΛ, αφού στο παρελθόν ως αρχηγός του ιστορικού ΠΑΣΟΚ έχει τιμηθεί με το αξίωμα του πρωθυπουργού. Μας λέει ότι «επιδίωξη μου είναι να γίνει το ΚΙΝΑΛ κόμμα πρότυπο και πρωταγωνιστής των εξελίξεων». Δηλαδή τι καλύτερο μπορεί να κάνει, αν εκλεγεί αρχηγός σ’ αυτήν την παράταξη απ’ όσα θα έκανε ως επικεφαλής της προηγούμενης;
Αλλά πολλοί σχολιαστές και αναλυτές της πολιτικής κατάστασης ερμηνεύουν την επιθυμία του Γ.Α.Π., να διεκδικήσει την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ, ως υπαρξιακό πρόβλημα που τον διακατέχει, να βρίσκεται σε μια τέτοια θέση, για να εκπληρώνει τις επιθυμίες του, καθ’ όσον έχει ταυτίσει τη ζωή του με την πολιτική και την εξουσία. Πρόκειται, δηλαδή, για μονόπλευρο άνθρωπο που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του τις τυχόν διαφορετικές απόψεις μιας κατάστασης και ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι ο δικός του κύκλος έκλεισε.
Σ’ αυτή τη συγκυρία η χώρα μας μετά την οικονομική κρίση των μνημονίων και την πανδημία έχει ανάγκη από ανανεωμένες και σύγχρονες ηγεσίες. Τον πρώην πρωθυπουργό αυτά τον αφήνουν συνειδητά αδιάφορο. Δεν τολμά να κάνει καθόλου αυτοκριτική για την μονόπλευρη, μονομερή και τραγική μείωση μισθών και συντάξεων, να νιώσει τη βάσανο της μεταμέλειας, να αναγνωρίσει τις πράξεις του στα όρια πολιτικού λάθους και έρχεται να διεκδικήσει θώκους και αξιώματα.
Ο Γ.Α.Π. ανέβηκε στην πολιτική ζυγαριά του ΠΑΣΟΚ, μετρήθηκε, υπέστη δε ταπεινωτικές ήττες. Τι θέλει και με «σπασμένη αλυσίδα» στο ποδήλατο να μπαίνει στην κούρσα του ΚΙΝΑΛ; Είναι τόσο δύσκολο ν’ αντιληφθεί ότι το κόμμα της Φώφης Γεννηματά έχει αντι-ΣΥΡΙΖΑ στόχο, είναι τελείως άσχετο με το ΠΑΣΟΚ και στη μνήμη της ελληνικής κοινωνίας έχουν βαθιά χαραχθεί τα «ωραία χρόνια του ΠΑΣΟΚ».
Τώρα τα άτομα, που λένε ότι πάνε να το εκφράσουν, δεν κάνουν τίποτ’ άλλο από εργαλειοποίηση του και συναισθηματική καπηλεία, χωρίς σεβασμό στην ιστορικότητά του!