Η 4η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως παγκόσµια Ηµέρα των ζώων…. Παρά το πλήθος των εορτών που σχετίζονται µε τα ζώα και βρίσκονται διάσπαρτες στο διεθνές εορτολόγιο, όπως η Παγκόσµια Ηµέρα των Ζώων, η Εθνική Ηµέρα Σκύλου, η ∆ιεθνής Ηµέρα Γάτας, η Ηµέρα Προστασίας της Άγριας Ζωής κ.λπ., η ζοφερή πραγµατικότητα της σκληρότητας που βιώνουν καθηµερινά, παραµένει.
Όλες αυτές οι γιορτές έχουν σκοπό να ευαισθητοποιήσουν, να διαφυλάξουν τα δικαιώµατά τους και να γιορτάσουν τον δεσµό ανάµεσα σε µας κι εκείνα κι όµως η ύπαρξή τους δεν φαίνεται να αποτρέπει τη συνεχιζόµενη κακοµεταχείριση και την παραµέληση που υφίστανται καθηµερινά. Καθηµερινά βαλλόµαστε από ιστορίες σκληρότητας µε πρωταγωνιστές τα ζώα: αλυσοδεµένα και αποστεωµένα σκυλιά, γάτες εγκαταλελειµµένες στους δρόµους, εξωτικά ζώα που αποµακρύνθηκαν βίαια από το φυσικό τους περιβάλλον για να πουληθούν λαθραία, ελέφαντες να κάνουν επιδείξεις σε τσίρκο, ταυροµαχίες, δελφίνια που κάνουν ακροβατικά σε µικρές πισίνες…
Ο κατάλογος είναι µακρύς και ατελείωτος.
Οι εικόνες αυτές δηµιουργούν ένα οξύµωρο σχήµα και το ερώτηµα που εύλογα γεννάται είναι, πώς µπορεί µια κοινωνία που αφιερώνει τόσες µέρες στον εορτασµό και την αγάπη για τα ζώα, ταυτόχρονα να επιτρέπει µια τόσο εκτεταµένη κακοποίηση;
Η πραγµατικότητα είναι ότι, ενώ αυτές οι γιορτές παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση του κόσµου και στην πυροδότηση συζητήσεων σχετικά µε την προστασία και τα δικαιώµατα των ζώων, συχνά δεν µεταφράζονται σε διαρκείς και ουσιαστικές αλλαγές. Εθελοντές και οργανώσεις µάχονται αδιάκοπα για τη θέσπιση ισχυρότερων νόµων προστασίας και την αποτελεσµατικότερη εφαρµογή των ήδη υφιστάµενων. Ωστόσο, συστηµικά ζητήµατα, πολιτισµικές «ιδιαιτερότητες» και οικονοµικοί παράγοντες συνεχίζουν να διαιωνίζουν τη σκληρότητα.
Tα παράνοµα εκτροφεία ζώων συντροφιάς εξακολουθούν να λειτουργούν στο όνοµα του κέρδους γιατί υπάρχει «ζήτηση» από τους «λάτρεις των καθαρόαιµων» που πολύ συχνά θα καταλήξουν στο δρόµο, οι «φάρµες» υποβάλλουν τα παραγωγικά ζώα σε φρικτές συνθήκες διαβίωσης και αναπαραγωγής πριν καταλήξουν σε ένα πιάτο, τα άστεγα ζώα τριγυρνούν στους δρόµους υποφέροντας από την πείνα και τις κακουχίες και το παράνοµο εµπόριο άγριας ζωής ευδοκιµεί λόγω της ζήτησης για εξωτικά κατοικίδια. Τα βαθύτερα αίτια της σκληρότητας απέναντι στα ζώα είναι πολύπλοκα και πολύπλευρα. Η έλλειψη ενσυναίσθησης, η έλλειψη εκπαίδευσης ώστε να µην αντιµετωπίζονται σαν αντικείµενα αλλά ως συγκάτοικοί µας σε αυτόν τον πλανήτη, οι πολιτισµικές παραδόσεις και τα ανεπαρκή νοµικά πλαίσια αποτελούν όλα µέρος του προβλήµατος.
Ενώ λοιπόν όλες αυτές οι ηµέρες εορτασµού παρέχουν την ευκαιρία να επισηµανθούν αυτά τα ζητήµατα, στην πραγµατικότητα δεν αρκούν για να καταπολεµηθεί η βαθιά ριζωµένη παθογένεια που επιτρέπει στη βαναυσότητα απέναντι στα ζώα να παραµένει. Επιπλέον, ορισµένες φορές η εµπορευµατοποίησή τους µπορεί να αλλοιώσει τον αρχικό τους σκοπό και να τις µετατρέψει από πεδία υπεράσπισης σε ευκαιρίες για µάρκετινγκ και προώθηση του καταναλωτισµού.
Οι προκλήσεις είναι πολλές, όµως οι ατοµικές και συλλογικές προσπάθειες, καθώς και αυτές των οργανωµένων συλλόγων, είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Οι εθελοντές που παρέχουν φιλοξενία, οι οµάδες διάσωσης και οι σύλλογοι προστασίας των ζώων συνεχίζουν να εργάζονται ακούραστα για τη διάσωση, τη φροντίδα και τη συνολική αποκατάσταση των κακοποιηµένων, των παραµεληµένων και των άστεγων ζώων, υποκαθιστώντας την Πολιτεία που αδυνατεί ή δεν είναι πρόθυµη να αναλάβει τις ευθύνες της υποκύπτοντας σε συντεχνιακά συµφέροντα, δηµιουργώντας έναν φαύλο κύκλο µε µόνα θύµατα τα ζώα.
Οι εκπαιδευτικές εκστρατείες στοχεύουν στην ενηµέρωση σχετικά µε την υπεύθυνη κηδεµονία ζώων, τη σηµασία της στείρωσης των κατοικιδίων και την ηθική µεταχείριση των ζώων εν γένει.
Τελικά, ενώ εθνικοί και διεθνείς εορτασµοί που σχετίζονται µε την πανίδα αυτού του πλανήτη χρησιµεύουν ως σηµαντικές υπενθυµίσεις της αξίας και της χαράς που φέρνουν τα ζώα στη ζωή µας, είναι απαραίτητο να συνοδεύονται από αδιάκοπες προσπάθειες για την προστασία και την προάσπιση των δικαιωµάτων τους, αφού µόνο εµείς µπορούµε να γίνουµε η φωνή τους. Η πραγµατική πρόοδος απαιτεί συλλογική δέσµευση για τη διασφάλιση ότι κάποια µέρα όλα τα ζώα θα αντιµετωπίζονται µε το σεβασµό και την καλοσύνη που τους αξίζει.
Για τη Σάντυ που έφυγε άδικα,θύµα τροχαίου και εγκατάλειψης…
Τον Έρικ που όταν έπαψε να είναι χρήσιµο εργαλείο πετάχτηκε στο δρόµο…
Τα χιλιάδες «βαρελόσκυλα» που αργοπεθαίνουν αλυσοδεµένα και ξεχασµένα στην ελληνική ύπαιθρο….
Το Σεµπάστιαν, που από τύχη δεν κατέληξε σε ένα σφαγείο και ζει ευτυχισµένος στην εξοχή…
Για τους εθελοντές ,κάθε µέρα είναι µια «Παγκόσµια µέρα των ζώων», αφού ο αγώνας για την προάσπιση των δικαιωµάτων τους διαρκεί 365 µέρες το χρόνο….
