Ιστορίες ανάµεσα στο πραγµατικό και το φανταστικό, τη λογική και την τρέλα, αλλά και µια διαφορετική µατιά πάνω στον άνθρωπο και τις αγωνίες του, “ακονισµένη” στην ποιητική έκφραση, περιέχουν τα διηγήµατα “Ιστορίες ανάµεσα” και η συλλογή “Ποίηση ΙΙΙ (Επίλογος – Λέξη – Γη µονάχη)”, του ψυχιάτρου – ψυχοθεραπευτή ∆ηµήτρη Οικονοµίδη, τα οποία παρουσιάστηκαν την περασµένη Τετάρτη στα Χανιά.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε στο Ιστορικό Καφέ “Κήπος” σε συνεργασία µε το βιβλιοπωλείο “Το βιβλίο” και τις εκδόσεις Τόπος και Ενύπνιο.
«Η γραφή του ∆ηµήτρη Οικονοµίδη είναι κοάσµατα συνειρµών. Βαθιά βιωµατική, συναντά τις ρίζες της ποίησης και ανυψώνει τον άνθρωπο σε ενδοσκοπικούς προβληµατισµούς, διαµορφώνοντας συγχρόνως µια πρόταση ώστε το “είναι” να µην εξορίζεται από την ουσία του εαυτού του», ανέφερε, µιλώντας στα “Χ.ν.”, ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής Αντώνης Λιοδάκης, ενώ υπογράµµισε το κοινωνικο-πολιτικό στοιχείο των κειµένων του συγγραφέα.
Η ποιήτρια – φαρµακοποιός Νεκταρία Μενδρινού έκανε λόγο για µια ποίηση µε πολλές προεκτάσεις και αναγνώσεις, «µία ποίηση που αγγίζει µε πολύ ιδιαίτερο τρόπο και µε τόλµη το θέµα των διαπροσωπικών σχέσεων».
Η φιλόλογος Άννα Λαµπαρδάκη µιλώντας για το πεζό έργο του ∆ηµήτρη Οικονοµίδη, σηµείωσε ότι «πρόκειται για 4 διηγήµατα αυτόνοµα µε διαφορετικό θέµα το καθένα, που, όµως, συναντιούνται καθώς όλα τους θέτουν ερωτήµατα για τον άνθρωπο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο».
«Θέτουν ερωτήµατα για το νόηµα της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης και παράλληλα διασχίζουν όρια. Όρια ανάµεσα στο πραγµατικό και το φανταστικό, στις λέξεις και τη σιωπή, στον φόβο και την παραδοχή, στο προσωπικό και το συλλογικό. Κάποια από αυτά σχετίζονται µε το εσωτερικό ταξίδι του ανθρώπου, το ταξίδι της αυτογνωσίας και κάποια άλλα έχουν περισσότερο πολιτικό χαρακτήρα και διερευνούν την ιστορική αλήθεια περισσότερο», πρόσθεσε η κα Λαµπαρδάκη.
Ο συγγραφέας ∆ηµήτρης Οικονοµίδης αναφέρθηκε στην έναρξη της εκδήλωσης στη σχέση του µε τα Χανιά και το πως ξεκίνησε για εκείνον η περιπέτεια της γραφής, πριν από πολλά χρόνια κατά την παραµονή του στο Γεράνι, όπου έκανε το αγροτικό του ιατρείο. Μιλώντας στα “Χ.ν.” και αναφερόµενος στη συλλογή διηγηµάτων του, σηµείωσε ότι πρόκειται για κείµενα που “ψηλαφούν” αυτή τη “ζώνη” της ύπαρξης όπου τα πράγµατα δεν είναι πολύ ξεκάθαρα, κάπως θολά. «Το µη ξεκάθαρο δεν είναι αναγκαστικά κάτι κακό. Μέσα από αυτό, να αναβλύσει κάτι απρόσµενο. ∆εν πρέπει να φοβόµαστε να µπούµε στο “γκρι” και να το εξερευνήσουµε», επεσήµανε.
Για την ποιητική συλλογή του τόνισε τις διαφορετικές στοχεύσεις που έχει κάθε ενότητα, περιλαµβάνοντας από κοινωνικο-οικονοµικές αγωνίες και προβληµατισµούς της εποχής έως περισσότερο συναισθηµατικά και ερωτικά ζητήµατα.
